Voor het elfde jaar op rij was ik op de afspraak. De padden waren dit jaar vroeg aan hun trek begonnen. Ten opzichte van vorig jaar zelfs ruim een maand. Ook het waterpeil stond door de veelvuldige regenbuien heel hoog; Enkele bomen stonden met hun voeten in het water en toen de zon verscheen kon ik enkele sfeervolle foto's maken.

Eind februari was het dan zo ver: de eerste mannetjes sprongen het water in. In tegenstelling tot vorige jaren waren er nog geen kikkers te zien. Kort daarna begonnen de eerste koppeltjes zicht te vormen.

Ik kon pas een week later terug in het water  springen en toen was het hoogtepunt net voorbij. Gelukkig zaten er hier en daar nog enkele koppeltjes zich voort te planten en kwam ik ook nog enkele kikkers tegen.

Het werk van de padden en kikkers is weer voorbij en ze hebben het water verlaten om de rest van het jaar een verborgen leven te leiden. Nu is het wachten op de volgende generatie. Over enkele weken gaat het het weer een drukte van jewelste worden met al die jonkies.

Meer foto's vind je hier.

Het is weer zo ver! De padden zijn het water ingedoken. Eén keer per jaar keren ze terug naar hun geboorteplek in het water. Dat kan een beek of sloot zijn, maar ook in kleine en grote vijvers. Ze verlaten dan hun schuilplaatsen aan land en ondernemen een gevaarlijke tocht  richting het water. Onderweg moeten ze vaak wegen oversteken en dat wordt menig pad fataal door het drukke verkeer. Gelukkig zijn er nog brave zielen die als vrijwilliger een handje helpen en de padden overzetten zodat ze veilig het water bereiken.  De start van de paddentrek wordt ieder jaar aangekondigd op televisie, maar uit ervaring weet ik dat het dan nog enkele weken duurt, vooraleer ze in de wateren vertoeven waar ik ze ga fotograferen. Toch spring  ik meestal ruim van tevoren al eens in het water, want het hoogtepunt van hun activiteiten duurt maar enkele dagen en dat mag niet gemist worden.  Een snorkeluitrusting is al voldoende, want het water is over het algemeen maar kniediep.

​Ook dit jaar was ik al twee keer langs geweest , maar meer dan enkele  sfeervolle onderwaterlandschap-foto’s had ik nog niet kunnen maken.  Padden beginnen te trekken als het enkele dagen minimum acht graden is en bij vochtig weer. Ze trekken dan vanaf zonsondergang tot ongeveer middernacht en soms zie je onderweg al dat er zich koppeltjes gevormd hebben. De kleinere mannetjes springen dan op de rug van het vrouwtje en houden zich vast door met hun voorpoten het lichaam van het vrouwtje te omklemmen. Dat wordt ook wel amplexus genoemd. Tegen einde maart zaten er al enkele mannetjes ongeduldig in het water te wachten en besprongen alles wat maar bewoog, zelfs een fotograaf was niet meer veilig.

​En plotseling was het dan raak: het leek alsof alle padden zich in het water verzameld hadden en er was volop activiteit. Mannetjes vochten om een vrouwtje te bemachtigen en soms  hingen er wel acht tot tien mannetjes in een bol vastgeklemd rond het vrouwtje. Padden zijn amfibieën en dus moeten ze af en toe naar de oppervlakte om lucht te gaan happen. Het gebeurt dan ook niet zelden dat er een vrouwtje sterft omdat ze met al dat gewicht niet meer van de bodem weggeraakt.  De natuur kan soms wreed zijn. De bevruchting gebeurt extern: het vrouwtje begint eieren af te zetten en het mannetje bevrucht ze van zodra ze uit haar lichaam komen.

​ Bijna gelijktijdig met de padden keren ook de kikkers naar het water om zich voort te planten. Vaak zijn ze zelfs iets vroeger. Maar anders dan de padden blijven kikkers niet langer dan nodig en verlaten ze het water snel na het afzetten van hun eieren. Het kikkerdril, de eitjes van de kikkers ziet er ook heel anders uit dan bij padden. Het lijken net grote wolken van transparante ronde eitjes waarbij  je in elk eitje de foetus  ziet zitten. Kikkerdril heeft onderwater soms een mooie blauwachtige schijn. Bij de padden zijn het meterslange snoeren die gedrapeerd rond takken en waterplanten hangen. De eitjes zijn zwart en de snoeren zijn te vergelijken met een paternoster.

Ik gebruik vaak de fish-eye lens om deze taferelen vast te leggen. Het  geeft indrukwekkende beelden wanneer heel de foto gevuld is met parende padden, hun eiersnoeren en hier en daar wat kikkerdril. Het voordeel van een fish-eye lens is ook dat je heel dicht op je onderwerp kan zitten, dat is erg handig als de zichtbaarheid wat tegenvalt. Flitsen is niet altijd nodig omdat je ondiep zit, maar als ik het doe, dan gebeurt het met mate, want je hebt al snel zweefvuil in je beeld.
Even plots als ze verschenen, waren de padden ook weer weg.  Op enkele dagen tijd was hun werk voorbij en keerden ze terug landinwaarts waar ze een onopvallend leven leiden. Over een jaar begint alles weer opnieuw…

Meer paddenfoto's vind je hier!

“We may have all come with different ships but we’re in the same boat now.”
Martin Luther King Jr.
Een nieuw jaar, nieuwe samenwerkingen! Met grote trots stel ik een nieuwe samenwerking voor met het bedrijf AmilcoSports, gevestigd in Tholen (NL) en importeur en distributeur in de Benelux van topmerken in duikmaterialen, zwemartikelen en aanverwanten. Als ambassadeur zal ik de merken Bare, Suunto, Metalsub en Oceama mee helpen promoten en hierover geregeld verslag uitbrengen.
Consumenten kunnen zich bij AmilcoSports informeren over merken, producten en dealers.  Alle verkopen, herstellingen, service en garantieafhandelingen verlopen via het dealernetwerk.  
Meer info vind je op de website van AmilcoSports: www.amilcosports.com
​

Het is alweer een hele poos geleden dat ik nog eens iets neerschreef en dat had niet alleen met het fameuse Coronavirus te maken. Na 27 jaar zelfstandig haarkapper geweest te zijn heb ik mijn schaar aan de haak gehangen. Net voor de grote doorbraak van het virus eigenlijk. Het was een hectische periode waar ik tot op vandaag nog heel wat papier- en ander werk mee gehad heb. Meer dan me lief was, want de voorbije maanden ben ik niet meer in het water geraakt. Op twee uitzonderingen na ben ik dus al meer dan vier maanden niet meer gaan duiken. En eigenlijk was het dan nog niet eens duiken, maar pootje baden. Mijn beide uitstapjes naar de padden eindigden net zoals andere jaren met een pijnlijke nek. Dat komt doordat het water zo ondiep is dat ik mijn hoofd bijna continu moet achterover houden. Maar zelfs in kniediep water liggen bij deze eigenaardige schepsels maakte mijn dag goed en ik genoot er met volle teugen van. De eerste keer dat ik er naartoe gegaan ben was het onderwaterspektakel nog niet op gang gekomen en regende het pijpenstelen.

Hier en daar waren er al wel wat eierafzettingen te zien, vooral van de kikkers. Die zijn er altijd vroeger bij dan de padden, maar de diertjes zelf waren nergens te bespeuren.

Veel padden vond ik niet maar deze drie hadden het kennelijk wel naar hun zin.

Voor de kikkers was ik waarschijnlijk al te laat, maar met de padden moest het allemaal nog beginnen. De week erna kon ik me nog een keertje vrijmaken. Een geluk eigenlijk, want de "lockdown" kwam net erna. Het was een zonovergoten dag en ik kreeg de volle drie uren tijd om in het water te liggen.

De eerste meters bleef het nog vrij rustig, maar hoe  verder ik langs de oever zwom, hoe meer leven er in beeld kwam.

De zichtbaarheid viel best mee en de koude temperatuur van het water deerde me niet. Ik zat comfortabel in een droogpak met heel veel onderkleding aan en een thermisch vestje dat aangename warmte op mijn rug afgaf. Sommige padden zaten net onder de oppervlakte in de oeverbegroeiing. Dat was dan weer het ideaal decor om half-half opnames te maken. Niet evident in heel ondiep water, want bij de minste opwerveling heb je in het onderwatergedeelte geen zichtbaarheid meer.

Onderweg kwam ik nog dit eigenaardige diertje tegen. In feite wat te klein voor een fish-eye lens, maar ik vond het zo'n bijzondere verschijning dat ik het op de plaat wou zetten. Ik kreeg maar enkele pogingen de kans om er een foto van te maken en achteraf gezien zat er geen enkele scherpe tussen, maar ik wil 'm toch tonen in de hoop dat iemand met zekerheid kan zeggen wat het eigenlijk is. Ik gok op een libelle...
UPDATE: het gaat hier om de larve van een waterjuffer. Bedankt Stefan Verheyen.

Op sommige plaatsen  hingen de snoeren massaal om de takken en waterplanten heen. Dan  weet je dat je op het juiste moment op de juiste plek bent, al is het vaak toch nog goed zoeken waar ze zich verstopt hebben. Op andere plekken zie je de koppeltjes dan weer vlak voor je neus zwemen of hangen ze  gewoon tussen de takken.

Na drie uren begon mijn flitser het op te geven. Zijn werk zat er op en ik keerde voldaan terug naar huis. Het was weer een schouwspel geweest en ik besefte op dat moment dat het wel eens de laatste keer van dit jaar zou kunnen geweest zijn dat ik de padden nog kon bezoeken. 

​We zijn nu 14 dagen verder en evenveel dagen opgesloten tussen vier muren. Het is niet te geloven dat een virus zich zo wereldwijd heeft verspreid met desastreuse  gevolgen. Niemand weet hoe lang we nog in quarantaine zullen moeten blijven en wat de uiteindelijke tol gaat zijn die we er zowel op menselijk als economisch vlak zullen moeten voor betalen. Ik hoop en wens iedereen veel moed en sterkte toe in de komende weken en maanden. Eén ding is zo goed als zeker: het leven gaat voort en de padden zullen er volgend jaar terug zijn...

Meer foto's over de padden vind je hier.

Dit jaar heeft het wat langer geduurd dan de vorige jaren, maar de padden zijn eindelijk begonnen aan hun fameuze paddentrek. Ik ben de voorbije weken al eens een kijkje gaan nemen en bij een goede zichtbaarheid kon ik enkele mooie onderwaterlandschappen fotograferen.

Vorige week begonnen dan eindelijk de eerste padden naar hun geboortewateren terug te keren.  Wat meteen opviel waren de enorme hoeveelheden kikkerdril. De kikkers waren dus al druk bezig geweest.

Hier en daar vond ik enkele parende kikkers. Dit mannetje had duidelijk last van Visbloedzuigers (Piscicola geometra).

Deze week waren de mannetjes padden volop de vrouwtjes aan het belagen. In hun strijd om een vrouwtje te bemachtigen gebeurt het niet zelden dat het vrouwtje verdrinkt .  

Meer foto's vind je hier.

Het was weeral twee weken geleden sinds mijn laatste bezoek aan de kikkervisjes. Ik was benieuwd hoe veel ze al zouden gegroeid zijn. Dat viel echter nog wel mee. Op een paar millimeter na leken ze nog steeds op de visjes die ik de vorige keer gezien heb. Ze waren wel duidelijker actief naar voedsel op zoek.

Ik ben ook met de fisheye lens gaan experimenteren.  Ik vond enkele waterplanten die me de moeite leken om op de foto te zetten.

Meer foto's vind je hier.

Twee weken geleden lag ik nog tussen de padden, maar vandaag waren die niet meer te bespeuren. Hier en daar lagen er enkele resten van padden die het niet gehaald hebben. Gelukkig was er veel nieuw leven te bespeuren. Zowat alle eitjes waren ondertussen uitgekomen, de waterplanten waren bezaaid met kikkervisjes.

De larven van padden noemt men trouwens ook kikkervisjes. Kikkers en padden behoren namelijk tot dezelfde orde.  Duizenden luchtbelletjes omringden de kikkervisjes.

Het zal nog twee tot drie maanden duren vooraleer de kikkervisjes zich ontwikkelen tot kleine padjes. Voordat de metamorfose begint worden ze eerst kleiner omdat hun staart verloren gaat.

Het was weer eens een totaal andere belevenis. Enkele uren in kniediep water liggen te snorkelen met een orgie van op elkaar zittende Gewone padden voor je neus. Momenteel zijn deze diertjes, die uit de orde van de kikvorsachtigen komen, namelijk druk bezig om zich voort te planten. Vaak hebben ze hiervoor eerst verre afstanden moeten afleggen om het water te bereiken, de zogenaamde paddentrek.

Eigenlijk keren de padden hiermee terug naar hun geboortegrond. Net als bij vrijwel alle andere  kikkers en padden heeft er bij de Gewone pad een uitwendige bevruchting plaats. Het mannetje, duidelijk kleiner dan het vrouwtje, klampt zijn voorpoten stevig vast om de oksels van het vrouwtje.  Hij blijft dan net zolang zitten tot het vrouwtje haar eitjes in het water begint af te zetten. Dat kan enkele uren duren.

Van zodra de eitjes met sperma bevrucht zijn laat het mannetje los en verdwijnt het vrouwtje uit het water.  Mannetjes blijven vaak wachten op andere vrouwtjes.  De eieren worden in lange doorzichtige snoeren in het water afgezet en om de waterplanten gewikkeld.