Meer foto's vind je hier. | |
Inmiddels is het alweer een dikke maand geleden dat ik naar de Filipijnen afreisde. Ik deed er mee aan de Hugycup, een onderwaterfoto- en videowedstrijd georganiseerd door landgenoot en gerenommeerd onderwatervideograaf Danny Van Belle. Elke editie speelt zich op een andere plaats in de wereld af. Dit jaar trokken we richting Puerto Galera, een plek waar er overdag gedoken wordt en 's nachts gefeest. Van dat laatste kwam er (bij mij) niet veel van in huis, want de hele dag duiken en dan 's avonds nog foto's selecteren voor de wedstrijd is al vermoeiend genoeg. Zowel voor macro als voor groothoek waren er voldoende mogelijkheden. Boatyard en Giant Clams waren twee duikstekken die een beetje op Lembeh leken: een zanderige bodem met veel klein spul. Een uitdaging voor de macro fotograaf. Maar ook voor de groothoekfanaten waren er voldoende mogelijkheden. Pal voor de deur van het duikcentrum lag er een mooi begroeid wrak op 30 meter diepte: de Alma Jane. Zowel de buiten- als de binnenzijde van het wrak waren de moeite om te fotograferen. De stroming maakte het vaak moeilijk om foto's te nemen, maar dan hielden we ons schuil aan de binnenkant. Mijn favoriete plek qua groothoek was toch wel de Canyons. De enorme hoeveelheid zachte koralen die zich hier bevinden was ongeloofelijk. Door de ligging van deze duikstek staat er hier wel bijna altijd stroming, dus was het niet eenvoudig om stil te blijven hangen. Conclusie: Puerto Galera is dé plek voor duikers die zowel van duiken als van het uitgangsleven willen genieten. De onderwaterwereld is er nog vrij intact, ondanks de vele duikers die er jaarlijks naartoe gaan. Qua groot "wild" heb ik niets gezien buiten enkele schildpadden. Ik hoorde wel over een shark cave, maar daar zouden er geen haaien meer zitten. Misschien hebben de grote predatoren zich uit de voeten gemaakt toen ze een horde Koreanen zagen afkomen. Die hebben namelijk niet veel manieren heb ik gemerkt. Niet alleen zagen ze het zwembad van het hotel als spoelplaats, maar onder water zag ik er eentje aan een schildpad hangen en een andere bovenop het zachte koraal staan. Weten ze niet beter of is het stoerdoenerij? Hopelijk blijven de schildpadden binnenkort ook niet weg....
2 Comments
Vorig jaar maakte ik voor het eerst de voortplanting van de padden mee in een vijver bij Turnhout. Regelmatig keerde ik er toen terug naar toe om de evolutie te fotograferen. Ik deed wat opzoekwerk en schreef er zelfs een artikel over voor Onderwatersport. Dit jaar wou ik nog wel eens terugkeren, maar vakantieplannen gedurende de maand maart leken mijn plannen te dwarsbomen. Mijn duikvrienden hadden al uitvoerig verslag gebracht en het leek erop dat ik te laat ging zijn. Toch kon ik gisteren nog eens een kijkje gaan nemen en het bleek dat ik nog niet te laat was. Tegen de oever was het landschap bezaaid met meterslange eiersnoeren. Overal waren er parende padden te zien die soms bovenop de waterplanten en takken zaten, een overweldigend zicht. Ook iets verder van de kant af lagen er overal eiersnoeren en kikkerdril. Hier en daar ging het er wild aan toe. Het is bekend dat meerdere mannetjes soms één vrouwtje bespringen. Niet zelden eindigt dat desastreus voor het vrouwtje. Met zoveel gewicht op haar kan ze niet meer naar de oppervlakte om te ademen en verdrinkt ze. Bij padden gebeurt de bevruchting uitwendig. Het mannetje zit bovenop het vrouwtje en omknelt het vrouwtje achter de voorste armen. Wanneer ze haar eitjes begint af te zetten worden ze onmiddellijk bevrucht door het mannetje. Ik las vorig jaar ergens dat mannetjes een geluidsignaal geven wanneer ze besprongen worden door een ander mannetje. Een soort van alarmsignaal dat weergeeft dat de belaagde hier niet van gediend is. Dit geluid heb ik nu meermaals gehoord. Niets is veilig voor de mannetjes, zelfs mijn camera niet. Hieronder zie je hoe een mannetje recht naar de lens toe zwemt. Het zal niet lang meer duren eer de padden terug landinwaarts keren om er een verborgen bestaan op na te houden. Binnenkort komen dan de eitjes uit en zal het water weer bezaaid worden met paddenlarven. Misschien dat ik dan nog eens terugkeer.
Meer foto's vind je in dit album. Paf Tachov is een onderwaterfoto-en filmfestival in Tsjechië. Ik neem er al enkel jaren deel en af en toe ben ik al eens in de prijzen gevallen. Dit jaar behaalde ik voor het eerst een podiumplaats in de categorie portfolio. Ik werd tweede. Bij de digirama's behaalde ik een derde plaats met "Pulau Pef", waar ik een verhaal vertel over een klein eiland in Raja Ampat bij West Papua.
|
Nieuw op de websiteCategorieën
Alles
|