Vorige week vond het 15de CMAS wereld onderwaterfotografie kampioenschap plaats in Zeeland. Ik was er assistent/model voor mijn goede vriend en fotograaf Luc Rooman. De laatste maanden stonden voor ons helemaal in het teken van de wedstrijd. De Zeeuwse wateren zijn ons niet onbekend en dus konden we met enig thuisvoordeel aan de wedstrijd beginnen. De eerste dag vond de openingsceremonie plaats waarbij alle deelnemende landen in een parade door Zierikzee liepen. Na de parade werd het officiële startschot van de competitie gegeven tijdens de openingsceremonie in de "Nieuwe Kerk". 's Avonds was er nog een informatie vergadering in het hotel waar de vier wedstrijdduikplaatsen bekend gemaakt werden. De volgende dag was er een oefendag gepland en de twee daarop volgende dagen ging de wedstrijd van start. Na twee vermoeiende dagen kwam er dan eindelijk het verdict. Onze Waalse vrienden behaalden een vijfde plaats in de categorie "macro" en wij behaalden een tweede plaats in de categorie "visportret". Dit evenement kon niet doorgaan zonder de vele vrijwilligers die zich belangeloos ingezet hebben en ervoor gezorgd hebben dat de deelnemers niets tekort kwamen. Een dikke pluim!
0 Comments
Neen, niet de verse maatjes, maar de Sepia's of Zeekatten. Ieder jaar keren ze naar hun geboortegronden terug om zich voort te planten. Gedurende de rest van het jaar verblijven ze in de diepere wateren van de Noordzee. Wanneer het water een temperatuur van ongeveer 12 graden heeft, komen ze naar de ondiepere kustwateren waaronder ook de Oosterschelde. Zeekatten zoeken plaatsen waar ze hun eitjes gemakkelijk kwijt kunnen. Daarom plaatsen duikers takken op de bodem zodat ze die plekken verkiezen en er daar dan gedurende enkele weken blijven rondhagen. Het lokt ieder jaar vele duikers die de diertjes en hun gedrag gaan bewonderen.
Afgelopen dinsdag was er weer heel wat te beleven onder water. Bij Den Osse aan het Grevelingenmeer had ik weer enkele speciale ontmoetingen. De eerste duik had ik mijn macro lens opstaan en was ik op zoek naar "klein spul". Hier en daar zag ik enkele Groene wierslakken tussen het Roodwier, maar die heb ik al vaak gezien. Na een tijdje viel mijn oog op iets fluorescerend groen en geel van amper 2cm groot. Dat had ik nog nooit gezien. Ik nam enkele foto's langs verschillende kanten omdat ik dacht dat het om een eenmalige ontmoeting ging, maar daar kwam al gauw verandering in. Niet veel verder vond ik een ander exemplaar en deze keer zag ik duidelijk dat het om een worm ging. Het diertje leek wel een Zager, maar de kleuren klopten niet. Hier en daar waren de wormen eitjes aan het afzetten. Het is pas achteraf dat ik dankzij Hugo, onze amateurbioloog, te weten gekomen ben dat het om een Groene bladkieuwworm gaat (Eulalia viridis). Het is geen eerste waarneming ,want een korte zoektocht op het internet wees uit dat er de voorbije jaren al exemplaren in het Grevelingenmeer gezien zijn. Het massaal voorkomen van deze wormen op één plek, zou wel eens de eerste keer kunnen zijn, anders had ik ze al wel eerder opgemerkt.
|
Nieuw op de websiteCategorieën
Alles
|