We hadden het al even gepland en nu was het zover: enkele dagen op bezoek bij onze Nederlandse vrienden Jeroen en Marlène. Die wonen even buiten Amsterdam bij Landsmeer in een prachtige landelijke omgeving. Ook zij hebben zoals elke rechtgeaarde Nederlander een bootje bij de tuin liggen waarmee we een uitstapje maakten tot op de grachten van Amsterdam. We moesten langs enkele sluizen varen en hier en daar konden we net onder de bruggetjes door met de boot. Langs een wirwar van kanalen kwamen we steeds dichter bij onze bestemming. Het landschap wisselde sterk af: soms bevonden we ons tussen de watervogels en op andere momenten zagen we prachtig aangelegde tuinen. De kanalen werden steeds groter. Bij een appartementsgebouw viel mijn oog op enkele kleurrijke parasolletjes en naast een aangemeerd schip zag ik enkele cannabisplantjes op een kleiner bootje. Volgens onze vrienden is dit in Nederland beperkt toegelaten voor eigen gebruik. Naarmate we de stad naderden werd het steeds drukker. Op het IJ lag er zelfs een cruiseschip bij de kade. Tijdens de lunch hadden we een mooi uitzicht op een replica van een voormalig VOC-schip. Enkele kleinere schepen die aangedreven werden door bemanning met roeispanen passeerden de revue . In hartje Amsterdam werd het pas echt druk. Het was prachtig om over de grachten te varen en de stad op deze manier te bezoeken. De zon kwam tevoorschijn en het leek wel of iedereen op of langs het water vertoefde. Hier en daar waren er enkele eigenaardige dingen te zien, zoals het bootje in de vorm van een klomp. Amsterdam is ook bijzonder qua architectuur. Prachtig gerestaureerde gevels en moderne gebouwen met speciaal gevormde structuren geven de stad een internationale uitstraling. Door de drukte op het water moesten we af en toe wachten bij de nauwe passages. Het werd stilaan tijd om terug te keren en langzaam maar zeker vaarde onze schipper terug langs de polders richting Landsmeer. Het was een boeiende uitstap in het gezelschap van een uiterst charmante gastheer en gastvrouw. Bedankt Jeroen en Marlène!
0 Comments
Ik kijk altijd uit naar de maand juli. De barbecue kan bovengehaald worden, de dagen zijn extra lang, het water lekker warm en de duiken lopen vaak uit tot twee uur en langer. Gisteren was zo'n dagje waar al deze elementen samenvielen. Ook de dertig graden moesten we erbij nemen, wat een extra reden gaf om nog langer in het water te liggen. Bij Sint-Annaland zag ik leuke grondeltjes en de Bruine plooislakken zijn er al de ganse maand te vinden. De Zwarte grondels zijn nog steeds druk bezig om hun eieren af te zetten. op onderstaande foto zie je de eitjes die door het vrouwtje in een lege oester afgezet zijn. Ze worden zowel door het vrouwtje als het mannetje bewaakt en regelmatig schoongemaakt. Bij de eieren van de Zeekatten oftewel Sepia's kwam ik weer enkele bijzondere exemplaren tegen. De vrouwtjes leggen een laagje inkt rond hun eieren wanneer ze deze afzetten, maar soms gebeurt het dat de inkt op is en dan kan je het foetusje binnenin zien zitten. Ik vind dit altijd een bijzonder fenomeen en daarom bleef ik er geruime tijd fotograferen en probeerde ik het licht van mijn flitser langs achter te plaatsen. Zo kan je de transparantie van het eitje beter zien. Ik kon ook een pasgeboren zeekat fotograferen. Zo klein had ik ze nog nooit gezien. Op onderstaande foto zie je al duidelijk het kalkskelet zitten bij het nog half transparante diertje. Juli is ook de tijd dat je overal garnalen onder de waterspiegel tegenkomt. Ik heb me dan ook al flink geamuseerd met ze te fotograferen. Vooral de Veranderlijke steurgarnaaltjes zijn een uitdaging voor mijn sterk achteruitgaande ogen. Zij herinneren me er steeds aan dat ik dringend een afspraak bij de oogarts moet maken. Bij de kleinste exemplaren zie ik vaak pas achteraf op het computerscherm dat ze zwanger zijn. Ze zijn dan ook vaak kleiner dan één centimeter. Gisteren vond ik er zelfs vijf bij mekaar in allemaal verschillende kleuren. Het bijzonderste exemplaar was onderstaande (bijna) zwarte garnaaltje. Die zat verborgen tussen de sepia eitjes en had zich prima gecamoufleerd. Ik moest flink overbelichten om het diertje op de foto te laten uitkomen, want zwart op zwart is moeilijk te zien.
Onlangs behaalde ik de eerste prijs in de onderwaterfotografiewedstrijd georganiseerd door Sub Ocean Services in Oud-Vossemeer. Het thema was "tijdloze Oosterschelde". De foto's werden door het publiek beoordeeld tijdens de havenfeesten in Tholen. Deze week mocht ik mijn splinternieuwe 12 liter duikfles van Koos in ontvangst nemen. Daarbovenop kreeg ik nog een gratis vulkaart voor één jaar. Bedankt Sub Ocean Services!
http://subocean.nl/ De zomer is aangebroken en net als de vorige jaren keek ik er naar uit om nog eens tussen mijn favoriete water-bloemen te liggen. Door de overvloedige regen van de afgelopen maand was de zichtbaarheid niet optimaal. Maar zelfs met een beperkte zichtbaarheid was het mogelijk om toch enkele geslaagde onderwateropnames te maken. Wanneer je met een groothoeklens onder water recht naar boven richt krijg je een fenomeen dat Snell's window heet. Je kijkt als het ware door een rond venster naar de wereld boven water. Bij de waterlelies vond ik het moment geschikt om dit toe te passen. Daarna was het tijd om enkele half-half opnames te maken. Het moment was uitstekend, want de blauwe lucht met witte wolken was het ideale decor om de bovenste helft van de foto te sieren. Waterlelies fotograferen blijft een aparte bezigheid. Het is een combinatie tussen duiken en snorkelen want alles speelt zich dicht tegen de oppervlakte af. De voldoening die ik er uit haal doet me jaar na jaar terugkeren naar deze prachtige plek.
Meer foto's vind je hier. |
Nieuw op de websiteCategorieën
Alles
|