Gisteren was het een zonnige dag in Zeeland. Bij Sint-Annaland zitten er nog steeds veel Millennium-wratslakken en vlokslakken. Maar ik had speciaal mijn 105mm. macro lens opgeschroefd om baby Snotolfjes te gaan fotograferen. Die vond ik tussen de Wakamé bladeren tesamen met nog enkele zwangere Veranderlijke steurgarnaaltjes. Na de middag werd er aan de Zeelandbrug gedoken. De zichtbaarheid was hier heel wat minder goed. Toch kon ik de Slanke ringsprietslak (Facelina auriculata) fotograferen die ik voor het eerst dit jaar zag. Een prachtig diertje met roze tot blauw iriserende gekleurde cerata. De punten van de cerata zijn transparant met daaronder een witte pigmentring. De Vlokreeftjes die op de naaktslak zaten en die je op enkele foto's kan zien heb ik zelf pas achteraf opgemerkt op mijn PC scherm.
0 Comments
Geen onderwaterfoto's deze keer. Mijn behuizing was in onderhoud, dus moest ik met lege handen duiken. Wel twee mooie duiken gemaakt. De eerste bij de Bergse Diepsluis, waar er nog steeds Sepia's te spotten zijn, de tweede duik bij Sint Annaland met een fantastische zichtbaarheid van meer dan vijf meter. Tussen de duiken door reed ik nog even rond op het eiland Tholen en nam ik deze foto's:
Bij de Bergse Diepsluis kan je momenteel nog steeds Sepia's zien. Er zijn al heel wat eieren afgezet. Sommige stokken hangen helemaal vol terwijl andere bouwwerkjes ongemoeid gelaten zijn. Het is me niet helemaal duidelijk waarom, maar er zal wel een reden voor zijn. Enkele eitjes zijn wit-transparant gebleven. Daar zijn de moeders vergeten een laagje inkt rond te leggen, of misschien was de voorraad tijdelijk opgebruikt... Tijdens de week is de zichtbaarheid onder water het beste, vooral als je er vroeg bij bent. Zondags staat de parking afgeladen vol en kan je geen hand voor je ogen zien door al het stof dat er door de duikers gemaakt wordt. Later dook ik ook nog bij de Zeelandbrug. De zichtbaarheid was niet geweldig, het onderwaterleven daarentegen wel. Er zijn verschillende soorten naaktslakken te spotten zoals de Slanke waaierslakken, Harlekijnslakken, Satijnslakken en nog enkele andere soorten.
Stilaan begint het water terug helderder te worden. Daar zaten we echt op te wachten. De sepia's zijn nog steeds heel actief bezig om zich voort te planten. De mannetjes beschermen de hele tijd de vrouwtjes en laten ze geen seconde alleen. Geen enkele rivaal krijgt de kans om het "aan te leggen" met hun vrouwtje. Voortdurend steken ze één van hun armen dreigend uit om de concurrent er op te wijzen dat hij niet dichter mag komen. Zelfs onderwaterfotografen moeten op afstand blijven! Na 3 duiken van gemiddeld 80 minuten was het geheugenkaartje volgeschoten en kon ik tevreden op een mooie dag terugblikken. Het is toch elk jaar weer genieten van die kleine rare wezentjes.
|
Nieuw op de websiteCategorieën
Alles
|