Het Haarlemmermeerse Bos is 115 hectare groot. Het is een parkachtig gebied rondom een recreatievijver  ten noordwesten van Hoofddorp. In 1979 is het gebied officieel voor het publiek opengesteld. Sindsdien heeft het Haarlemmermeerse Bos zich ontwikkeld tot een regionale trekpleister. In de vijver kan er gedoken worden. Vanaf de parking in de buurt van  horecazaak Vork & Mes is het slechts enkel meters lopen tot aan het water.

We zijn  op zoek gegaan naar Meervallen die in de winter in de diepere gedeeltes van de vijver verblijven. Na een lange tocht langs mooie kleiblokken vonden we er eentje rond 18 meter diepte. De enige kans die ik kreeg, verknoeide ik omdat ik mijn fototoestel niet aan had gezet.  Alweer een les geleerd! Bij het terugkeren zijn we nog onder  de horecazaak door gedoken. Die is op palen over het water gebouwd. Er zaten verscheidene Snoeken die omringd waren door duizenden kleine Baarsjes.

Het was even wennen aan de donkere omgeving. Vooral de camera kon zo'n donkere achtergrond moeilijk weergeven. Met ISO's tussen de 800 en 1250 lukte het nog behoorlijk om de  achtergrond mooi groen te krijgen.  Het was een hele belevenis om de Snoeken regelmatig door de school Baarsjes te zien vliegen.

Uiteindelijk  maakten we nog een volledige tweede duik om de snoeken te fotograferen. Zo'n schouwspel in helder water  krijg je niet alle dagen voorgeschoteld. Meer foto's staan op deze pagina.

Gisteren ben ik gaan duiken bij de Zeelandbrug. Bij aankomst bleek dat er al was ingebroken in de auto van één van mijn duikvrienden. Dat was rond zes uur 's ochtends gebeurd. Akkoord, onmenselijk vroeg, maar weeral erg dat het gebeurd is. Later op de dag passeerde er nog een rare kerel die zijn gezicht volledig onherkenbaar had gemaakt met kap en sjaal.  Blijkt achteraf dat ze nog bij een andere wagen hebben proberen inbreken (van een niet-duiker). Midden op de dag dus. Alles is doorgeseind bij de politie, maar men weze hierbij toch gewaarschuwd. We zijn als duiker een te gemakkelijke prooi, als je iets of iemand verdacht ziet, bel dan onmiddellijk de politie!

De duik zelf dan: veel leven, en heel veel eieren! Vooral de Wulken hebben hun best gedaan.  En ze zijn nog niet gestopt. Op één plek vond ik  misschien wel meer dan vijftig(!) eikapsels bij mekaar. Ook de Boompjesslakken laten zich niet schuren. Bij de tweede pijler vind je overal eiersnoeren tussen de Tubularia. 

 Tussen de Geweisponzen zit het dan weer vol van de eieren van de Slakdolven. De zeedonderpadden hebben ook al nesten en de Snotolven gaan er binnenkort aan beginnen. Al bij al dus meer eieren in de winter dan met Pasen...

Verder zag ik nog kleine Luciferslakjes,  Heremietkreeften, en een eenzaam Slakdolfje. Die zien er altijd zo triestig uit met hun opgeklapte staart. Misschien heb ik er vroeger niet zo extreem naar gezocht, maar ik heb toch de indruk dat er deze winter bijzonder veel Slakdolven zijn.

Met een mooi zonnetje vertrokken aan de Zeelandbrug en in de  bewolking en mist toegekomen bij Dreischor. Het gebeurt niet vaak, maar gisteren was dit  zo. Toch maar eens gaan kijken of er al zeedonderpadden met nesten waren bijgekomen. Dat was echter niet het geval. Ik moest mijn beurt afwachten omdat er een andere fotograaf die ene prachtig gekleurde zeedonderpad  met eitjes aan het fotograferen was. Dan maar even wat anders gaan fotograferen. Na een half uurtje was het dan toch mijn beurt.  Mijn vreugde was echter van korte duur. Na de derde foto zag ik door de zoeker een bekend lichtje knipperen: lege batterij...

Vandaag deed ik niet de eerste duiken van het jaar, dat was vorige week al, maar nu wel een eerste verslagje. Bij Sint-Annaland was de zichtbaarheid onder water stukken beter. Vorige week amper 2 tot 3 meter, vandaag zeker 5 tot 6 meter. De Wulken zijn nergens meer te bespeuren en buiten enkele Heremietkreeften en heel veel Hooiwagenkrabben heb ik echter niets beters te melden. Ik vond geen enkele zeedonderpad en de Snotolf die er zou zitten liet zich ook niet zien.

Gelukkig was het iets beter bij Dreischor. Daar vond ik wel twee zeedonderpadden waarvan één met nest. Vorig jaar rond deze tijd zaten er meerdere. Misschien spelen de minder koude temperaturen een rol en dus is het wachten geblazen.  Van blazen gesproken, de Gewone zeedonderpad met nest had prachtige paaikleuren en was heel de tijd over de eitjes aan het blazen. Dat blijkt heel vermoeiend te zijn want na al dat hard labeur begon hij te geeuwen.

Verder hield ik me ook wat bezig met  wat snootopnames in combinatie met een groene achtergrond. De lens die ik hiervoor gebruik is de Sigma 17-70mm F2.8-4 DC macro OS HSM. Dat is een zoomlens die ideaal is om zowel dichtbijopnames te maken en ook een redelijke breedhoek heeft.  Met de snoot belicht ik enkel het hoofdonderwerp en door de sluitertijd van 1/60ste hou ik de achtergrond groen. Voorwaarde is wel dat de camera goed naar boven gericht is.

Andere foto's vind je hier.