Mijn laatste duik in het Zeeuwse water was al van eind vorig jaar, maar eergisteren kon ik er voor de eerste keer in het nieuwe jaar terug inspringen. Met een watertemperatuur van om en bij de 3 graden werden het twee frisse duiken. De eerste was bij Anna Jacoba polder en daar vond ik al meteen een nest eieren die afkomstig zijn van de Groene zeedonderpad. Op de foto is goed te zien dat de embryo's al in een vergevorderde fase zaten. De oogjes keken me massaal aan. Hier en daar was er al een visje uit zijn ei gesprongen. Vader zeedonderpad was van geen kanten te bespeuren. Vaak zitten ze wel ergens in de buurt, maar ik vond niets. Even verder hetzelfde verhaal: een mooi nest roze eitjes zonder vader in de buurt. Bij de kop van de pier zaten er overal Harlekijnslakken. Zo diep in de winter had ik ze nog niet gezien. Het was wachten tot ik er eentje vond die ik gemakkelijk in beeld kon krijgen. Toen ik onderstaand exemplaar voor de lens kreeg, richtte het diertje zich op om de omgeving beter waar te nemen. Toen ik na 90 minuten besloot om terug te keren viel mijn oog op een heel mooie naaktslak: de Brede ringsprietslak. Het was even geleden dat ik die nog gezien had. Ik nam er geduldig de tijd voor om er een mooie foto van te maken, maar de kou zorgde er voor dat mijn handen zich niet meer stil konden houden. Het was tijd om het water te verlaten, maar niet voor ik nog een foto nam van het eikapsel van een Japanse stekelhoren. Die lag net bij de instap. De tweede duik van de dag was bij Stalland, ook gekend als Sint-Annaland. Ook daar vond ik verscheidene nesten met eitjes van de zeedonderpad. Van de ouders echter geen spoor. Ik vond er wel een spookkreeftje dat geduldig poseerde. Zie je dat ene witte eitje? Dat zal helaas niet uitkomen. Bij de meeste nesten die ik tegenkom zitten er zo wel één of meerdere tussen. Het zal wel eigen zijn aan de natuur dat niet iedereen het haalt. De Hooiwagenkrabben aan de andere kant, zijn wel taaie gasten. Zelfs bij deze koude temperaturen kan je ze nog overal vinden. Voor deze Pauwkokerworm stopte ik ook nog even. Alhoewel ik er al veel foto's van heb gemaakt, blijven deze diertjes me fascineren. Hun tentakels wapperen in de stroming terwijl ze vaak nog eens veranderen van richting. Bij de minste beweging of lichtverandering schieten ze pijlsnel in hun koker. Geen gemakkelijk onderwerpen, maar met een beetje geduld kan je ze wel fotograferen. De beloning is dan dat je ze steeds anders in beeld krijgt. Tot slot kwam ik nog een Ruthensparrs grondel tegen. Deze visjes zwemmen altijd vrolijk rond en zijn ook altijd moeilijk in beeld te krijgen omdat ze heel schuw zijn. Maar dit exemplaartje wist blijkbaar van de kou. Het komt niet vaak voor dat ik er met mijn macrovoorzetlens op 5 cm afstand vandaan een beeldvullende foto van het kopje kan nemen. Maar deze keer lukte het dus wel. Het was tijd om terug te gaan opwarmen. Gelukkig was er hete soep... Meer foto's uit Zeeland vind je hier.
5 Comments
Eduard
1/2/2019 17:23:41
Wat een knappe reeks. De kokerwormen blijven zeker de moeite waard en absoluut lastig te fotograferen (vind ik). Vissenkop geweldig. Wat een UITSTRALING. leuk om te lezen. 👍📸👌
Reply
Filip
10/3/2019 12:12:10
Dag Eduard, sorry voor het late antwoord, ik zie nu pas je berichtje...Bedankt voor je lovende woorden!
Reply
Eduard
1/2/2019 17:28:24
Geweldige reeks Filip. De kokerwormen zijn schitterend en ja, zeker lastig om er een goede foto van te maken. De ruhrtkop is prachtig, ook dit lukt vast niet iedereen .. Mooie uitdaging. Knappe reeks..
Reply
27/2/2019 20:50:23
Prachtige reeks! Altijd genieten van je foto's! Het is steeds uitkijken vol verwondering en verwachtingen naar je volgende updates!! Top!
Reply
Filip
10/3/2019 12:08:50
Bedankt voor de lovende woorden Kevin!
Reply
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Nieuw op de websiteCategorieën
All
|