Eieren of jongen?

Gisteren ben ik gaan duiken bij de Zeelandbrug. Bij aankomst bleek dat er al was ingebroken in de auto van één van mijn duikvrienden. Dat was rond zes uur 's ochtends gebeurd. Akkoord, onmenselijk vroeg, maar weeral erg dat het gebeurd is. Later op de dag passeerde er nog een rare kerel die zijn gezicht volledig onherkenbaar had gemaakt met kap en sjaal.  Blijkt achteraf dat ze nog bij een andere wagen hebben proberen inbreken (van een niet-duiker). Midden op de dag dus. Alles is doorgeseind bij de politie, maar men weze hierbij toch gewaarschuwd. We zijn als duiker een te gemakkelijke prooi, als je iets of iemand verdacht ziet, bel dan onmiddellijk de politie!

De duik zelf dan: veel leven, en heel veel eieren! Vooral de Wulken hebben hun best gedaan.  En ze zijn nog niet gestopt. Op één plek vond ik  misschien wel meer dan vijftig(!) eikapsels bij mekaar. Ook de Boompjesslakken laten zich niet schuren. Bij de tweede pijler vind je overal eiersnoeren tussen de Tubularia. 

Eiersnoer van een Boompjesslak.

 Tussen de Geweisponzen zit het dan weer vol van de eieren van de Slakdolven. De zeedonderpadden hebben ook al nesten en de Snotolven gaan er binnenkort aan beginnen. Al bij al dus meer eieren in de winter dan met Pasen...

Eitjes van een Slakdolf

Verder zag ik nog kleine Luciferslakjes,  Heremietkreeften, en een eenzaam Slakdolfje. Die zien er altijd zo triestig uit met hun opgeklapte staart. Misschien heb ik er vroeger niet zo extreem naar gezocht, maar ik heb toch de indruk dat er deze winter bijzonder veel Slakdolven zijn.

Een eenzame Slakdolf.

Met een mooi zonnetje vertrokken aan de Zeelandbrug en in de  bewolking en mist toegekomen bij Dreischor. Het gebeurt niet vaak, maar gisteren was dit  zo. Toch maar eens gaan kijken of er al zeedonderpadden met nesten waren bijgekomen. Dat was echter niet het geval. Ik moest mijn beurt afwachten omdat er een andere fotograaf die ene prachtig gekleurde zeedonderpad  met eitjes aan het fotograferen was. Dan maar even wat anders gaan fotograferen. Na een half uurtje was het dan toch mijn beurt.  Mijn vreugde was echter van korte duur. Na de derde foto zag ik door de zoeker een bekend lichtje knipperen: lege batterij...