Gisteren heb ik de hele dag aan de Zeelandbrug doorgebracht. Er stond een behoorlijke strakke wind, maar gelukkig kwam die vanuit het noordoosten. Op de parking was het maar frisjes, onder de waterspiegel voelde het gelukkig iets minder koud aan. Vooral toen ik op de zanderige bodem deze Slakdolf tegenkwam. Het peil van mijn adrenaline ging onmiddellijk de hoogte in.
Een Slakdolfje, niet groter dan 3 à 4 cm.
Verder vond ik nog enkele Pitvissen en heel veel Wulken. Die laatsten zijn driftig naar mekaar op zoek om zich voort te planten.
Een Wulk op zoek naar liefde...
Voor de tweede duik ging ik rond 17.30u te water. Het begon al donker te worden. Het was laagtij en de zichtbaarheid leek al een stuk beter. Opnieuw zocht ik de zandbodem af naar Slakdolven, maar die lieten zich niet zien. Ik kreeg wel al vrij snel een Satijnslak in het vizier.
Een klein Satijnslakje.
Heremietkreeftjes vind ik ook heel bijzonder om te fotograferen. Vaak neem ik even de tijd om er een paar foto's van te maken. Bij dit exemplaar dacht ik dat er een klein Hooiwagenkrabje op de schelp zat, maar toen ik de foto op het computerscherm zag, bleek het iets helemaal anders te zijn.
Heremietkreeft met een Zebraspinnetje op z'n dak.
Mijn eerste en toevallige vondst van een Zebraspin. Toen ik stilaan richting de oever begon te zwemmen deed ik nog een andere speciale vondst. Op het eerste zicht leek het om een mooi gekleurde Groene zeedonderpad te gaan. Toen ik dichterbij kwam zag ik echter nog een staart van een of andere vis uit de muil van de donderpad steken. Dat zie je ook niet alle dagen.
Een Groene zeedonderpad is aan z'n maaltijd bezig.
RSS-feed
