Dit jaar heeft het wat langer geduurd dan de vorige jaren, maar de padden zijn eindelijk begonnen aan hun fameuze paddentrek. Ik ben de voorbije weken al eens een kijkje gaan nemen en bij een goede zichtbaarheid kon ik enkele mooie onderwaterlandschappen fotograferen. Vorige week begonnen dan eindelijk de eerste padden naar hun geboortewateren terug te keren. Wat meteen opviel waren de enorme hoeveelheden kikkerdril. De kikkers waren dus al druk bezig geweest. Hier en daar vond ik enkele parende kikkers. Dit mannetje had duidelijk last van Visbloedzuigers (Piscicola geometra). Deze week waren de mannetjes padden volop de vrouwtjes aan het belagen. In hun strijd om een vrouwtje te bemachtigen gebeurt het niet zelden dat het vrouwtje verdrinkt . Meer foto's vind je hier.
0 Comments
Vandaag ben ik nog eens zoet water gaan opzoeken. Ik had de fisheye lens opgezet om wat foto's te maken van de Waterlelies. De bloemen waren echter nog niet te zien, dat is nog een beetje te vroeg. Onder de waterspiegel waren de lange stengels al volop aan het groeien en hadden sommige bladeren al hun mooie kleur. Hier en daar zat er zelfs een slakje bij. Tussen de oeverplanten zaten er enorme scholen Baarsjes die nog heel klein waren. Binnen enkele weken ga ik zeker nog eens een kijkje nemen. Dan zullen de Waterlelies in hun volle glorie te bewonderen zijn.
Vorige week vond het 15de CMAS wereld onderwaterfotografie kampioenschap plaats in Zeeland. Ik was er assistent/model voor mijn goede vriend en fotograaf Luc Rooman. De laatste maanden stonden voor ons helemaal in het teken van de wedstrijd. De Zeeuwse wateren zijn ons niet onbekend en dus konden we met enig thuisvoordeel aan de wedstrijd beginnen. De eerste dag vond de openingsceremonie plaats waarbij alle deelnemende landen in een parade door Zierikzee liepen. Na de parade werd het officiële startschot van de competitie gegeven tijdens de openingsceremonie in de "Nieuwe Kerk". 's Avonds was er nog een informatie vergadering in het hotel waar de vier wedstrijdduikplaatsen bekend gemaakt werden. De volgende dag was er een oefendag gepland en de twee daarop volgende dagen ging de wedstrijd van start. Na twee vermoeiende dagen kwam er dan eindelijk het verdict. Onze Waalse vrienden behaalden een vijfde plaats in de categorie "macro" en wij behaalden een tweede plaats in de categorie "visportret". Dit evenement kon niet doorgaan zonder de vele vrijwilligers die zich belangeloos ingezet hebben en ervoor gezorgd hebben dat de deelnemers niets tekort kwamen. Een dikke pluim!
Neen, niet de verse maatjes, maar de Sepia's of Zeekatten. Ieder jaar keren ze naar hun geboortegronden terug om zich voort te planten. Gedurende de rest van het jaar verblijven ze in de diepere wateren van de Noordzee. Wanneer het water een temperatuur van ongeveer 12 graden heeft, komen ze naar de ondiepere kustwateren waaronder ook de Oosterschelde. Zeekatten zoeken plaatsen waar ze hun eitjes gemakkelijk kwijt kunnen. Daarom plaatsen duikers takken op de bodem zodat ze die plekken verkiezen en er daar dan gedurende enkele weken blijven rondhagen. Het lokt ieder jaar vele duikers die de diertjes en hun gedrag gaan bewonderen.
Afgelopen dinsdag was er weer heel wat te beleven onder water. Bij Den Osse aan het Grevelingenmeer had ik weer enkele speciale ontmoetingen. De eerste duik had ik mijn macro lens opstaan en was ik op zoek naar "klein spul". Hier en daar zag ik enkele Groene wierslakken tussen het Roodwier, maar die heb ik al vaak gezien. Na een tijdje viel mijn oog op iets fluorescerend groen en geel van amper 2cm groot. Dat had ik nog nooit gezien. Ik nam enkele foto's langs verschillende kanten omdat ik dacht dat het om een eenmalige ontmoeting ging, maar daar kwam al gauw verandering in. Niet veel verder vond ik een ander exemplaar en deze keer zag ik duidelijk dat het om een worm ging. Het diertje leek wel een Zager, maar de kleuren klopten niet. Hier en daar waren de wormen eitjes aan het afzetten. Het is pas achteraf dat ik dankzij Hugo, onze amateurbioloog, te weten gekomen ben dat het om een Groene bladkieuwworm gaat (Eulalia viridis). Het is geen eerste waarneming ,want een korte zoektocht op het internet wees uit dat er de voorbije jaren al exemplaren in het Grevelingenmeer gezien zijn. Het massaal voorkomen van deze wormen op één plek, zou wel eens de eerste keer kunnen zijn, anders had ik ze al wel eerder opgemerkt.
Vorig jaar maakte ik voor het eerst de voortplanting van de padden mee in een vijver bij Turnhout. Regelmatig keerde ik er toen terug naar toe om de evolutie te fotograferen. Ik deed wat opzoekwerk en schreef er zelfs een artikel over voor Onderwatersport. Dit jaar wou ik nog wel eens terugkeren, maar vakantieplannen gedurende de maand maart leken mijn plannen te dwarsbomen. Mijn duikvrienden hadden al uitvoerig verslag gebracht en het leek erop dat ik te laat ging zijn. Toch kon ik gisteren nog eens een kijkje gaan nemen en het bleek dat ik nog niet te laat was. Tegen de oever was het landschap bezaaid met meterslange eiersnoeren. Overal waren er parende padden te zien die soms bovenop de waterplanten en takken zaten, een overweldigend zicht. Ook iets verder van de kant af lagen er overal eiersnoeren en kikkerdril. Hier en daar ging het er wild aan toe. Het is bekend dat meerdere mannetjes soms één vrouwtje bespringen. Niet zelden eindigt dat desastreus voor het vrouwtje. Met zoveel gewicht op haar kan ze niet meer naar de oppervlakte om te ademen en verdrinkt ze. Bij padden gebeurt de bevruchting uitwendig. Het mannetje zit bovenop het vrouwtje en omknelt het vrouwtje achter de voorste armen. Wanneer ze haar eitjes begint af te zetten worden ze onmiddellijk bevrucht door het mannetje. Ik las vorig jaar ergens dat mannetjes een geluidsignaal geven wanneer ze besprongen worden door een ander mannetje. Een soort van alarmsignaal dat weergeeft dat de belaagde hier niet van gediend is. Dit geluid heb ik nu meermaals gehoord. Niets is veilig voor de mannetjes, zelfs mijn camera niet. Hieronder zie je hoe een mannetje recht naar de lens toe zwemt. Het zal niet lang meer duren eer de padden terug landinwaarts keren om er een verborgen bestaan op na te houden. Binnenkort komen dan de eitjes uit en zal het water weer bezaaid worden met paddenlarven. Misschien dat ik dan nog eens terugkeer.
Meer foto's vind je in dit album. Het was weeral twee weken geleden sinds mijn laatste bezoek aan de kikkervisjes. Ik was benieuwd hoe veel ze al zouden gegroeid zijn. Dat viel echter nog wel mee. Op een paar millimeter na leken ze nog steeds op de visjes die ik de vorige keer gezien heb. Ze waren wel duidelijker actief naar voedsel op zoek. Ik ben ook met de fisheye lens gaan experimenteren. Ik vond enkele waterplanten die me de moeite leken om op de foto te zetten.
Twee weken geleden lag ik nog tussen de padden, maar vandaag waren die niet meer te bespeuren. Hier en daar lagen er enkele resten van padden die het niet gehaald hebben. Gelukkig was er veel nieuw leven te bespeuren. Zowat alle eitjes waren ondertussen uitgekomen, de waterplanten waren bezaaid met kikkervisjes. De larven van padden noemt men trouwens ook kikkervisjes. Kikkers en padden behoren namelijk tot dezelfde orde. Duizenden luchtbelletjes omringden de kikkervisjes. Het zal nog twee tot drie maanden duren vooraleer de kikkervisjes zich ontwikkelen tot kleine padjes. Voordat de metamorfose begint worden ze eerst kleiner omdat hun staart verloren gaat.
Het was weer eens een totaal andere belevenis. Enkele uren in kniediep water liggen te snorkelen met een orgie van op elkaar zittende Gewone padden voor je neus. Momenteel zijn deze diertjes, die uit de orde van de kikvorsachtigen komen, namelijk druk bezig om zich voort te planten. Vaak hebben ze hiervoor eerst verre afstanden moeten afleggen om het water te bereiken, de zogenaamde paddentrek. Eigenlijk keren de padden hiermee terug naar hun geboortegrond. Net als bij vrijwel alle andere kikkers en padden heeft er bij de Gewone pad een uitwendige bevruchting plaats. Het mannetje, duidelijk kleiner dan het vrouwtje, klampt zijn voorpoten stevig vast om de oksels van het vrouwtje. Hij blijft dan net zolang zitten tot het vrouwtje haar eitjes in het water begint af te zetten. Dat kan enkele uren duren. Van zodra de eitjes met sperma bevrucht zijn laat het mannetje los en verdwijnt het vrouwtje uit het water. Mannetjes blijven vaak wachten op andere vrouwtjes. De eieren worden in lange doorzichtige snoeren in het water afgezet en om de waterplanten gewikkeld.
|
Nieuw op de websiteCategorieën
Alles
|