De duik zelf dan: veel leven, en heel veel eieren! Vooral de Wulken hebben hun best gedaan. En ze zijn nog niet gestopt. Op één plek vond ik misschien wel meer dan vijftig(!) eikapsels bij mekaar. Ook de Boompjesslakken laten zich niet schuren. Bij de tweede pijler vind je overal eiersnoeren tussen de Tubularia.
Gisteren ben ik gaan duiken bij de Zeelandbrug. Bij aankomst bleek dat er al was ingebroken in de auto van één van mijn duikvrienden. Dat was rond zes uur 's ochtends gebeurd. Akkoord, onmenselijk vroeg, maar weeral erg dat het gebeurd is. Later op de dag passeerde er nog een rare kerel die zijn gezicht volledig onherkenbaar had gemaakt met kap en sjaal. Blijkt achteraf dat ze nog bij een andere wagen hebben proberen inbreken (van een niet-duiker). Midden op de dag dus. Alles is doorgeseind bij de politie, maar men weze hierbij toch gewaarschuwd. We zijn als duiker een te gemakkelijke prooi, als je iets of iemand verdacht ziet, bel dan onmiddellijk de politie! De duik zelf dan: veel leven, en heel veel eieren! Vooral de Wulken hebben hun best gedaan. En ze zijn nog niet gestopt. Op één plek vond ik misschien wel meer dan vijftig(!) eikapsels bij mekaar. Ook de Boompjesslakken laten zich niet schuren. Bij de tweede pijler vind je overal eiersnoeren tussen de Tubularia. Tussen de Geweisponzen zit het dan weer vol van de eieren van de Slakdolven. De zeedonderpadden hebben ook al nesten en de Snotolven gaan er binnenkort aan beginnen. Al bij al dus meer eieren in de winter dan met Pasen... Verder zag ik nog kleine Luciferslakjes, Heremietkreeften, en een eenzaam Slakdolfje. Die zien er altijd zo triestig uit met hun opgeklapte staart. Misschien heb ik er vroeger niet zo extreem naar gezocht, maar ik heb toch de indruk dat er deze winter bijzonder veel Slakdolven zijn. Met een mooi zonnetje vertrokken aan de Zeelandbrug en in de bewolking en mist toegekomen bij Dreischor. Het gebeurt niet vaak, maar gisteren was dit zo. Toch maar eens gaan kijken of er al zeedonderpadden met nesten waren bijgekomen. Dat was echter niet het geval. Ik moest mijn beurt afwachten omdat er een andere fotograaf die ene prachtig gekleurde zeedonderpad met eitjes aan het fotograferen was. Dan maar even wat anders gaan fotograferen. Na een half uurtje was het dan toch mijn beurt. Mijn vreugde was echter van korte duur. Na de derde foto zag ik door de zoeker een bekend lichtje knipperen: lege batterij...
0 Comments
Om het jaar goed af te sluiten stonden er nog drie duiken op het programma. De eerste was bij Sint-Annaland. Alhoewel de wind pal op de kant stond, viel de zichtbaarheid onder de waterspiegel best mee. Op verscheidene plaatsen waren er eiafzettende Wulken te zien. Een mooi gekleurde Groene zeedonderpad deed z'n best om op te vallen, terwijl een Veranderlijke steurgarnaal er alles aan deed om uit het zicht te blijven. Daarna ging het richting Den Osse aan het Grevelingenmeer. Daar was het water glashelder tot een meter of vijf, dieper werd het al snel veel slechter. Dan maar het ondiepe deel afgezocht, maar veel meer dan wat Groene wierslakjes waen er niet te bespeuren. Gelukkig liet deze kreeft zich uitvoerig fotograferen. Als afsluiter dan maar naar de Zeelandbrug om er Slakdolven te gaan zoeken. Het was wel hoogtij en dan is de zichtbaarheid altijd veel minder goed dan bij laagtij. De eerste meters werd dat al meteen duidelijk. Met amper een halve meter zicht en redelijk wat stroming was het niet makkelijk om ook maar iets te spotten. Door de zoektochten van de afgelopen weken wist ik echter precies waar ik moest gaan zoeken. Hieronder staat het resultaat.
De zoektocht naar de Slakdolf was al enkele weken bezig, maar het was me nog niet gelukt om er eentje te vinden. Deze vreemd uitziende vis die tot de orde van de Schorpioenvisachtigen behoort, ligt vaak met opgerolde staart op de bodem. In de meer dan twintig jaren dat ik in Zeeland duik had ik nog maar één keertje het genoegen gehad om 'm te ontmoeten. Dat was eerder dit jaar in het Grevelingenmeer. Ondanks de berichten dat er de voorbije weken op verscheidene plaatsen meerdere Slakdolven gezien waren, had ik nog geen geluk gehad om er eentje te ontmoeten. Eergisteren was het dan toch eindelijk prijs. In de buurt van de tweede pijler bij de Zeelandbrug stuitte ik op de zanderige bodem op dit mooie exemplaartje. Bij Scharendijke vond ik nog een mooie Zeedahlia van wel zeker vijftien centimeter doorsnede. Rond tien meter diepte zag ik ook nog enkele Rosse sterslakken. De zichtbaarheid was op beide duikstekken niet geweldig, maar dat kon ook niet anders na de storm van de voorbije week.
Afgelopen dinsdag was het een heerlijke dag aan de Oosterschelde en Grevelingenmeer. Het zonnetje scheen volop en het water was net een spiegel. De mist en laaghangende nevel zorgde voor een feeëriek decor. Laag water lag heel vroeg op de dag, dus hebben we een mooie zonsopgang aan de Zeelandbrug gezien. De duik zelf viel ook best mee dankzij een goede zichbaarheid. Momenteel zijn er enorm veel eiafzettende Wulken te zien, maar ook zeedonderpadden, Pitvissen, Galathea's, en hier en daar nog wat Blauwtipjes. Bij de tweede pijler zijn er grote Boompjesslakken te zien en vindt Gino de laatste tijd vaak Slakdolven. Twee Heremietkreeftjes leken onafscheidelijk en sommige Botervisjes hebben mooie paaikleuren. Genoeg te beleven dus, ook al koelt het water fel af waardoor hele lange duiktijden niet meer mogelijk zijn. We hebben nog gewacht op hoog water, maar dat was echter een domper op de feestvreugde. De zichtbaarheid was nog amper een halve meter en dus hield ik het al snel voor gezien. Na de zonsondergang bij de Zeelandbrug zijn we dan bij Dreischor parking gaan duiken. De zeedonderpadden zijn nog geen eieren aan het afzetten, maar hebben al wel hun mooie paaikleuren. Verder waren er nog ontzettend veel garnalen te vinden en mooie grondels. Ik had de indruk dat ze zich allemaal 's nachts makkelijker laten fotograferen. Behalve die ene kreeft dan...
Dat was gisteren de totale tijd die ik aan de Zeelandbrug in het water lag. Gedurende twee duiken wel te verstaan. Bij laag water viel de zichtbaarheid, zoals gewoonlijk, beter mee dan bij hoog water. Er zijn nog steeds heel wat naaktslakken te vinden, maar minder dan vorig jaar, heb ik de indruk. De Satijnslak is daar een uitzondering op. Die zijn onder de brug vooral te vinden op de Geweisponzen. Gisteren was ik vooral op zoek naar juveniele Slakdolfjes. Die kon ik echter niet vinden. Als tegenprestatie kreeg ik een Pitvis voor de lens. Duiken bij de Zeelandbrug blijft toch nog altijd een aparte ervaring. Op geen enkele andere plek in de Oosterschelde is er zoveel diversiteit te vinden. Hieronder zie je een Breedkop-harlekijnslak. Deze exemplaren lijken op de (gewone) Harlekijnslakken, maar hebben 8 of meer kopuitsteeksels. De uitsteeksels naast de kieuwkrans zijn geen slanke papillen maar vormen bij dit slakje min of meer driehoekige wandjes. Bij grotere exemplaren worden die twee papillen aan weerszijden van de kieuwkrans afgeplat en ontwikkelen ze meerdere toppen waardoor er van een driehoek niet veel meer te zien is.. Ze zouden ook nauwelijks geel lichaamspigment hebben, maar dat is bij onderstaand diertje toch niet echt het geval.
Het was alweer heel wat jaartjes geleden dat ik bij Wemeldinge aan het 'Galjoen zonder Poen' ben gaan duiken . Het weer was er prima voor en de zachte bries die uit het zuiden kwam zou de zichtbaarheid onder water ten goede komen. Het was dan ook nog eens doodtij dus alle omstandigheden zaten goed. Ondanks alle goede elementen stond er toch nog een flinke stroming en bleef de zichbaarheid beperkt tot een magere 1,5 meter. Het wrak zelf heb ik gemist, maar ik heb nog nooit zoveel Galathea kreeftjes op één duik gezien. Van hele schuwe kleine exemplaren tot grote diertjes van meer dan 10cm. die gewillig voor mijn lens poseerden. Verder zag ik nog een Grote vlokslak, een hele mooie Viltkokeranemoon, heel wat Wulken, Heremietkreeftjes en enkele kleine Scholletjes. Na de duik bij Wemeldinge ging ik nog te water bij de Zeelandbrug, op zoek naar de Slanke ringsprietslakslak die ik er vorige week zag. De zichtbaarheid was hier beter dan in Wemeldinge en al snel vond ik de eerste naaktslak. Geen slanke, maar een Brede ringsprietslak deze keer. De Boompjesslakken en Harlekijnslakken waren ook van de partij.
Gisteren was het een zonnige dag in Zeeland. Bij Sint-Annaland zitten er nog steeds veel Millennium-wratslakken en vlokslakken. Maar ik had speciaal mijn 105mm. macro lens opgeschroefd om baby Snotolfjes te gaan fotograferen. Die vond ik tussen de Wakamé bladeren tesamen met nog enkele zwangere Veranderlijke steurgarnaaltjes. Na de middag werd er aan de Zeelandbrug gedoken. De zichtbaarheid was hier heel wat minder goed. Toch kon ik de Slanke ringsprietslak (Facelina auriculata) fotograferen die ik voor het eerst dit jaar zag. Een prachtig diertje met roze tot blauw iriserende gekleurde cerata. De punten van de cerata zijn transparant met daaronder een witte pigmentring. De Vlokreeftjes die op de naaktslak zaten en die je op enkele foto's kan zien heb ik zelf pas achteraf opgemerkt op mijn PC scherm.
Bij de Bergse Diepsluis kan je momenteel nog steeds Sepia's zien. Er zijn al heel wat eieren afgezet. Sommige stokken hangen helemaal vol terwijl andere bouwwerkjes ongemoeid gelaten zijn. Het is me niet helemaal duidelijk waarom, maar er zal wel een reden voor zijn. Enkele eitjes zijn wit-transparant gebleven. Daar zijn de moeders vergeten een laagje inkt rond te leggen, of misschien was de voorraad tijdelijk opgebruikt... Tijdens de week is de zichtbaarheid onder water het beste, vooral als je er vroeg bij bent. Zondags staat de parking afgeladen vol en kan je geen hand voor je ogen zien door al het stof dat er door de duikers gemaakt wordt. Later dook ik ook nog bij de Zeelandbrug. De zichtbaarheid was niet geweldig, het onderwaterleven daarentegen wel. Er zijn verschillende soorten naaktslakken te spotten zoals de Slanke waaierslakken, Harlekijnslakken, Satijnslakken en nog enkele andere soorten.
Bij de Zeelandbrug is het nog steeds volop "slakkentijd". Meer dan tien soorten zouden er te vinden zijn, maar ik focuste me vooral op het fotograferen van de Slanke waaierslakken en de Zilverblauwe knotsslakken. Die komen er massaal voor. Tussen de Eudendrium arbuscula en de Zeecypressen waren er enorm veel eikapsels van deze naaktslakken te vinden.
|
Nieuw op de websiteCategorieën
Alles
|