Afgelopen vrijdagavond vond de prijsuitreiking van het Open Nederlands Kampioenschap foto- en videografie 2020 online plaats. Ik ben zeer tevreden met de uitslag:
1ste plaats Zoet Water
1ste plaats Groothoek Masters
1ste plaats Thema Masters (kleurrijk)
3de plaats Groothoek met model Masters
7de plaats No Limits
5de plaats Overall Masters en 1ste Belg
Bedankt aan de organisatie voor een vlekkeloos evenement en de jury voor hun harde werk en moeilijke beslissingen.
De meeste kansen op succes heb je wanneer er een sterk team achter je staat!
Bedankt
Hugyfot
voor de steun en realisatie van de Bokeh-maker die ik gebruikte in de thema categorie en me een 1ste plaats opleverde.
Mijn speciale dank gaat ook uit naar de modellen
Mermaid Nyxe
in de categorie Zoet Water
Mermaid Celine
in de No Limits categorie en
Merel Bocken
in de categorie groothoek met model. Zonder jullie was dit nooit gelukt!
En last but not least aan Nathalie en Océane voor hun onvoorwaardelijke steun!

Afgelopen dinsdag waren we weer op pad voor wat onderwaterplezier. We gingen op zoek naar de Sepiola's in Scharendijke, maar die liggen overdag goed verstopt in het zand. Aangezien ik niet het type ben dat een hele duik verspeelt om naar één onderwerp te zoeken lag ik al snel andere dingen op de zandbodem te fotograferen. ​Het eerste diertje dat ik tegenkwam was dit kleine Heremietkreeftje. Ze zoeken een slakkenhuis om in te wonen en als bescherming tegen mogelijke aanvallers.

Wat verderop zat een hooiwagenkrab die volledig op zijn camouflage vertrouwde.

Soorten komen en gaan en zo ook de Fluwelen zwemkrab. Alhoewel het een veelvoorkomende soort is, zijn er toch jaren geweest dat ze nauwelijks te zien waren.  Je kan ze gemakkelijk  herkennen aan de typische rode oogjes en de mooie tekening op scharen en rugschild. Dit was een jong exemplaartje met  felle, lichte kleuren.

Ook de Gewone garnaal vind je veel terug op de zanderige bodem van de Zeeuwse wateren. Ze graven zich bij gevaar in de bodem in, maar met een beetje geduld kan je ze heel dichtbij benaderen en zelfs meerdere foto's nemen.

En wat te denken van dit kleurrijk garnaaltje? Door zijn felle rood-bruine kleur zag ik hem meteen zitten. Ik denk dat het de Rugstreepsteurgarnaal is.

Misschien minder populair dan het Zeepaardje, maar de zeenaald is er wel familie van.  Ze leven op zand- en modderbodems, tussen stenen en grote wieren. Dit diertje bleef ook geruime tijd zitten waardoor ik meerdere foto's kon nemen.

En last but not least: de Weduweroos. Die vind je ook massaal op de zandbodems terug, maar het is niet altijd eenvoudig om ze mooi in beeld te krijgen. Bij de minste beweging die je maakt, vliegen de tentakels al snel in het rond zodat er geen mooie foto meer van te maken is en je moet behoedzaam de bodem benaderen om geen sediment op te werpen.

Zo zie je maar dat er op en in de zandbodems van de Zeeuwse wateren toch heel wat leven te bespeuren is. Het zijn diertjes die vaak massaal voorkomen en dus ook gemakkelijk te vinden zijn, maar onderwaterfotografen zwemmen er vaak overheen omdat ze het de moeite niet vinden. Daarom bedacht ik volgend citaat:
"there's nothing wrong with the ordinary as long as you make it special..."
​Meer foto's vind je hier.

September is vaak nog een mooie maand. Ook in Zeeland is er nog volop leven te bespeuren onder de waterspiegel. Het wordt stilaan bijna traditie dat de enorme Zeepaddestoelen ons een bezoekje brengen, alhoewel er jaren genoeg geweest zijn dat we er geen enkel zagen. Het is de grootste kwal die voorkomt in de Zeeuwse wateren en met zijn blauwe koepel een mooie verschijning.

Deze foto's nam ik bij het Gemaal van Dreischor. Het Gemaal pompt overtollig water uit het omliggende land naar het Grevelingenmeer en is mooi begroeid met allerlei organismen.

Onder de Zeelandbrug is er ook altijd wel wat te vinden. De laatste jaren worden er steeds verscheidene zeepaardjes ontdekt. Ze houden zich meestal op bij de sepiatentjes die duikers daar plaatsen. Sepiatentjes zijn stokken die in de bodem geplaatst worden om ervoor te zorgen dat de Sepia's een plek vinden om hun eieren af te zetten. Ze komen in het voorjaar rond mei naar de kust gezwommen om er zich voort te planten. In september zie je vaak de kleine nakomelingen rondzwemmen.

In september valt de zichtbaarheid onder water soms ook goed mee. Het is dan tijd om de fish-eyelens boven te halen. De beste zichtbaarheid is tussen de hangmosselculturen te vinden. Mosselen zijn geweldige filteraars en de zichtbaarheid in de buurt van zo'n hangculturen kan vaak ettelijke meters ver zijn. Zelfs de boeien zijn langs onder overwoekerd met mosselen.

En 'last but not least' bezocht ik nog eens mijn kleine speelvriendjes: de Steenslijmvisjes. Kleine rakkers die vliegensvlug en onbevreesd zijn en een heel guitig kopje hebben. Ze leven tijdens de zomermaanden in ondiep water, zelfs zo ondiep dat het beter is om ze met de hoogwaterkentering te bezoeken.

Een gemakkelijk manier om ze te lokken is gewoon met je vinger op de bodem tikken en al snel komen ze langs alle kanten toegezwommen. Maar, denk zeker niet dat ze eenvoudig te fotograferen zijn, want ze vinden het erg prettig om er- net als je de ontspanknop wil indrukken - ervandoor te gaan...

Meer foto's vind je hier.

Ben je net begonnen met de (onderwater)fotografie? Of ben je al een tijdje bezig, maar vallen de resultaten tegen? Dan is deze workshop op jouw maat gesneden. Onder water zijn de omstandigheden totaal anders dan boven de waterspiegel. De automatische stand van ons fototoestel gaat dan de mist in en het resultaat zijn vaak foto’s die te blauw of groen zijn, geen contrast hebben, niet scherp zijn of waar het beeld helemaal niet overeenkomt met wat je voor ogen had.

Het was weer eventjes geleden dat ik nog een zeemeermin tegenkwam, maar afgelopen week was het zover. De Mermates hadden me gevraagd om een BTS fotoshoot (Behind The Scene)te komen doen bij de filmopnames in TODI. De opnames worden gebruikt ter ere van de heropening. Net als alle andere zwembaden waren ook hier de deuren gesloten. Vanaf 1 juli mogen er terug wateractiviteiten plaatsvinden en dat konden de Mermates niet zomaar laten passeren.

Ondertussen is het vissenaantal gestaag gegroeid en lijkt het er meer en meer op dat je op een tropisch zoetwater-rif aan het duiken bent. ik maakte dan ook een verkennend rondje om alles in me op te nemen. Voor fotografen is het een droom om in zo'n decor te mogen rondzwemmen al moet je wel goed uitkijken waar je positie kiest om foto's te nemen. De bassin is vrij donker (voor een fotograaf) behalve op plaatsen waar de zon door het water schijnt. Dat geeft trouwens heel mooie zonneharpen onder water.

Behind the scene wil eigenlijk zeggen dat je je als fotograaf achter de cameraman zet en niet met een flitser werkt. Je moet zo onopvallend mogelijk te werk gaan en zorgen dat je niet in beeld zwemt. Dat geeft wel de sfeer weer die er op de set hangt en een goed idee dat het niet alleen spelen is maar ook hard werken. In totaal lag ik meer dan 5 uur in het water en toen hadden de meisjes nog lang niet gedaan!

Als je dan ziet hoeveel van de beelden er achteraf uitgeknipt worden dan besef je dat het een huzarenstukje is. Bij fotografie is dat trouwens ook zo. Heel veel van de foto's die ik neem zijn goed voor de vuilbak en slechts enkele halen de selectie. Om een idee te geven: ik nam rond de 900 foto's en heb nu een selectie van 62 foto's overgehouden! Maar genoeg over mij, ik wil je de Mermates voorstellen, de dames zijn trouwens voor allerlei evenementen in te huren:  https://www.the-mermates.com/

Tijdens de filmopnames moest niet iedereen tegelijk voor de camera zwemmen en dat gaf me de kans om elke mermaid afzonderlijk te fotograferen. 

Natuurlijk ben ik de cameraman niet vergeten. Die respecteerde letterlijk de opgedragen maatregelen...;-)

Meer foto's van zeemeerminnen en TODI vind je hier!

De voorbije quarantaine periode heb ik goed gebruikt om me in afzondering voor te bereiden op een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Sinds lange tijd droomde ik er van om me meer te gaan bezig houden met fotografie. Vandaag is het zover met de geboorte van een nieuw kindje: de Onderwater Fotografie Academie (OFA). De nieuwe website is klaar en plannen zijn gemaakt. Het wordt een nieuw avontuur waar ik me met volle overtuiging en veel plezier zal instorten. Lang leve de onderwaterfotografie!
​www.o-f-a.be

In de wintermaanden zijn er veel duikers die het buiten te koud vinden om te gaan duiken. Dan zullen de workshops in TODI, bij Beringen gegeven worden. Dat is een verwarmd indoor aquarium waar je kan snorkelen en duiken tussen 5000 tropische zoetwatervissen. De TODI Academy zal een samenwerking aangaan met de OFA en het nieuwe concept krijgt dan ook een nieuwe naam: de TODI PHOTO Academy. 

Allemaal goed en wel, die academies, zie ik u al denken, maar wat gaat er nu concreet gebeuren? 
Momenteel zijn er al Thema Fotoduiken aan de gang in de put van Ekeren. Dat zijn duiken waar alle niveaus fotografen welkom zijn  en die volgens een thema verlopen: groothoek, macro, visportret of zelfs een nachtduik.  Er wordt eerst een briefing gegeven met allemaal tips die over het thema handelen, dan wordt er gedoken en nadien is er nog een gezellige debriefing met drankje waar eventuele vragen of problemen besproken worden. De deelnemers mogen nadien 5 foto's doorsturen waarop ze feedback krijgen. De eerste Themaduik is inmiddels voorbij. Het thema was groothoek en hieronder zie je enkele deelnemers aan het werk.

Meer info over de Thema Fotoduiken vind je hier.
In juli en augustus zijn er enkele in Zeeland gepland. De datums worden binnenkort bekend gemaakt. Over planning gesproken: de eerste 3 workshops in TODI liggen al vast. Hieronder kan je de planning zien:

​Ben je net begonnen met de (onderwater)fotografie? Of ben je al een tijdje bezig, maar vallen de resultaten tegen? Dan is deze workshop op jouw maat gesneden.
Onder water zijn de omstandigheden totaal anders dan boven de waterspiegel. De automatische stand van ons fototoestel gaat dan de mist in en het resultaat zijn vaak foto’s die te blauw of groen zijn, geen contrast hebben, niet scherp zijn of waar het beeld helemaal niet overeenkomt met wat je voor ogen had. In de workshop leer je o.a. waarom en hoe je manueel kan fotograferen,  welke camera’s, flitsers en lenzen er voor onderwater  bestaan en welke soorten fotografie je ermee kan doen.  De instellingen sluitertijd, diafragma en ISO gaan voor jou geen geheimen meer hebben.
Datum: vrijdag 2/10 van 9u45 tot 17u30
Prijs: 149€ (of 99€ voor het theoretische gedeelte)
Meer info en inschrijvingen: ​http://www.o-f-a.be/niveau-1.html

​Voor fotografen die al wat ervaring hebben en de basisprincipes van fotografie beheersen of de workshop niveau 1 gevolgd hebben. Grote meesters zoals Rubens, Rembrandt van Rijn, Johannes Vermeer, Leonardo da Vinci of Michelangelo wisten het in een ver verleden reeds, een schilderij stond of viel met waar de onderwerpen in beeld gebracht werden en hoe het licht op het doek viel. In fotografie is dat net hetzelfde. Een foto heeft een goede compositie en de juiste belichting nodig. Wil je meer te weten komen over compositieregels zoals dieptewerking, perspectief, de gulden snede, diagonalen en manieren van belichten, dan is de workshop "Compositie en belichting" iets voor jou.
Datum: vrijdag 6/11 (herfstvakantie) van 9u45 tot 17u30
Prijs: 149€ (of 99€ voor het theoretische gedeelte)
Meer info en inschrijvingen: http://www.o-f-a.be/niveau-2.html

Fotografen die al wat ervaring hebben en de basisprincipes van fotografie beheersen of de workshop niveau 1 gevolgd hebben. 
Fotografie heeft zich sinds de komst van het digitale tijdperk sterk ontwikkelt. Steeds meer duikers fotograferen en internet barst bijna uit zijn voegen met mooie foto's. 
Is er dan nog wel ruimte voor nog meer foto's en hoe val je op?
In de workshop "speciale technieken voor creatieve fotografie"  krijg je verschillende manieren uitgelegd hoe je je beelden anders kan maken en hiermee origineler uit de hoek kan komen.
Datum: vrijdag 4/12 van 9u45 tot 17u30
Prijs: 149€ (of 99€ voor het theoretische gedeelte)
Meer info en inschrijvingen: http://www.o-f-a.be/niveau-2.html
 

Tot slot nog een oproep:  zijn er fotografen die interesse hebben om begin augustus een te betalen mermaid fotoshoot te doen in de put van Ekeren met 2 fantastische professionele modellen: Mermaid Celine en Mermaid Nyxe? Kleine groep met minimum 4 en maximum 5 deelnemers. Vermoedelijk op een vrijdag overdag om de drukte van het weekend te vermijden. Reageren kan hier of via mail:fotografieacademie@gmail.com

Het is alweer een hele poos geleden dat ik nog eens iets neerschreef en dat had niet alleen met het fameuse Coronavirus te maken. Na 27 jaar zelfstandig haarkapper geweest te zijn heb ik mijn schaar aan de haak gehangen. Net voor de grote doorbraak van het virus eigenlijk. Het was een hectische periode waar ik tot op vandaag nog heel wat papier- en ander werk mee gehad heb. Meer dan me lief was, want de voorbije maanden ben ik niet meer in het water geraakt. Op twee uitzonderingen na ben ik dus al meer dan vier maanden niet meer gaan duiken. En eigenlijk was het dan nog niet eens duiken, maar pootje baden. Mijn beide uitstapjes naar de padden eindigden net zoals andere jaren met een pijnlijke nek. Dat komt doordat het water zo ondiep is dat ik mijn hoofd bijna continu moet achterover houden. Maar zelfs in kniediep water liggen bij deze eigenaardige schepsels maakte mijn dag goed en ik genoot er met volle teugen van. De eerste keer dat ik er naartoe gegaan ben was het onderwaterspektakel nog niet op gang gekomen en regende het pijpenstelen.

Hier en daar waren er al wel wat eierafzettingen te zien, vooral van de kikkers. Die zijn er altijd vroeger bij dan de padden, maar de diertjes zelf waren nergens te bespeuren.

Veel padden vond ik niet maar deze drie hadden het kennelijk wel naar hun zin.

Voor de kikkers was ik waarschijnlijk al te laat, maar met de padden moest het allemaal nog beginnen. De week erna kon ik me nog een keertje vrijmaken. Een geluk eigenlijk, want de "lockdown" kwam net erna. Het was een zonovergoten dag en ik kreeg de volle drie uren tijd om in het water te liggen.

De eerste meters bleef het nog vrij rustig, maar hoe  verder ik langs de oever zwom, hoe meer leven er in beeld kwam.

De zichtbaarheid viel best mee en de koude temperatuur van het water deerde me niet. Ik zat comfortabel in een droogpak met heel veel onderkleding aan en een thermisch vestje dat aangename warmte op mijn rug afgaf. Sommige padden zaten net onder de oppervlakte in de oeverbegroeiing. Dat was dan weer het ideaal decor om half-half opnames te maken. Niet evident in heel ondiep water, want bij de minste opwerveling heb je in het onderwatergedeelte geen zichtbaarheid meer.

Onderweg kwam ik nog dit eigenaardige diertje tegen. In feite wat te klein voor een fish-eye lens, maar ik vond het zo'n bijzondere verschijning dat ik het op de plaat wou zetten. Ik kreeg maar enkele pogingen de kans om er een foto van te maken en achteraf gezien zat er geen enkele scherpe tussen, maar ik wil 'm toch tonen in de hoop dat iemand met zekerheid kan zeggen wat het eigenlijk is. Ik gok op een libelle...
UPDATE: het gaat hier om de larve van een waterjuffer. Bedankt Stefan Verheyen.

Op sommige plaatsen  hingen de snoeren massaal om de takken en waterplanten heen. Dan  weet je dat je op het juiste moment op de juiste plek bent, al is het vaak toch nog goed zoeken waar ze zich verstopt hebben. Op andere plekken zie je de koppeltjes dan weer vlak voor je neus zwemen of hangen ze  gewoon tussen de takken.

Na drie uren begon mijn flitser het op te geven. Zijn werk zat er op en ik keerde voldaan terug naar huis. Het was weer een schouwspel geweest en ik besefte op dat moment dat het wel eens de laatste keer van dit jaar zou kunnen geweest zijn dat ik de padden nog kon bezoeken. 

​We zijn nu 14 dagen verder en evenveel dagen opgesloten tussen vier muren. Het is niet te geloven dat een virus zich zo wereldwijd heeft verspreid met desastreuse  gevolgen. Niemand weet hoe lang we nog in quarantaine zullen moeten blijven en wat de uiteindelijke tol gaat zijn die we er zowel op menselijk als economisch vlak zullen moeten voor betalen. Ik hoop en wens iedereen veel moed en sterkte toe in de komende weken en maanden. Eén ding is zo goed als zeker: het leven gaat voort en de padden zullen er volgend jaar terug zijn...

Meer foto's over de padden vind je hier.

Ondertussen ben ik al even terug van onze fantastische groepsreis naar de straat van Lembeh bij het eiland Sulawesi in Indonesië. Het album staat al een tijdje online , maar ik wou er nog een woordje aan toevoegen. 
Onze accommodatie -het Bastianos Lembeh dive resort- lag eigenlijk op het eiland Lembeh zelf, dat wil zeggen dat we na de lange reis met twee vluchten en een rit van twee uren nog een korte oversteek per boot moesten maken om er te geraken.

De  vriendelijke ontvangst bij aankomst was de voorbode van een uiterst aangenaam verblijf. Ik ben in Indonesië al op verschillende plaatsen geweest, maar qua gastvrijheid en vriendelijkheid staan deze mensen toch helemaal bovenaan mijn lijst. Van het duikcenter tot het restaurant, iedereen deed zijn best om zo behulpzaam mogelijk te zijn. Zo vroeg ik achter French toast bij het ontbijt - dat kenden ze niet - maar na een korte uitleg van me kreeg ik het even later toch  aan tafel geserveerd. De elf dagen daarna ook trouwens! ;-) De bungalows lagen midden in een prachtige tuin en het uitzicht op de straat van Lembeh was onbetaalbaar.

Het duikcenter en de 'camera-room' lagen letterlijk vlak aan het water en zelfs dan moesten we zelf  niets dragen. Alle duik- en fotomateriaal werd voor ons naar en van de boot gedragen en gespoeld. Om 7.30 u vertrokken we al en tegen de middag kwamen we -na twee duiken- terug om te lunchen. De derde duik was  tegen 14.30u en voor het avonddiner gaf ik nog een aantal masterclasses over macro- en snoot fotografie alsook speciale technieken om creatieve beelde te maken. Er was ook mogelijkheid om een nachtduik te maken, wat we ook meerdere keren gedaan hebben wanneer ik geen cursus gaf. Bastianos had voor onze groep twee ruime boten (met toilet!) voorzien en tussen de duiken door was er altijd wel een snack met koffie of thee te krijgen. Water stond de hele tijd ter beschikking.

En dan het duiken zelf, daar kan ik kort over zijn: subliem! Lembeh is en blijft nog steeds een fenomeen. De soorten die je er aantreft zijn zelden ergens anders te vinden en sommige dieren komen alleen daar voor. Ze zelf vinden is een ander paar mouwen, maar gelukkig zijn de gidsen zeer goed getraind in het vinden van deze creaturen.  Wat denk je van deze verzameling Hengelaarsvissen hieronder? 

Octopussen komen ook in verschillende soorten voor, maar dit kleine exemplaartje van enkele centimeter groot zou ik nooit zelf gevonden hebben. De Harige octopus kan je vooral rond november vinden. 

Je moet het moment pakken, wordt er wel eens gezegd. Dat was zeker zo toen ik met de tweede groep ging duiken. We zagen maar liefst vier Rhinopia's zitten op een plek van nog geen 20 vierkante meter. Deze eigenaardige vissen kom je niet vaak tegen. Ik liet de anderen dan ook hun gang gaan en toen ze klaar waren met foto's te nemen, was er geen tijd meer over om ze uitvoerig te fotograferen.
De volgende dag ging ik met de andere groep terug om ze te zoeken. We kamden heel het gebied uit op en rond een diepte van -32 meter, maar niks te vinden. Gelukkig vond onze gids er eentje op een totaal andere plek op -25 meter. 

De nachtduiken waren een waar feest. We zagen veel andere soorten dan overdag en vooral het feit dat de ingebouwde pilootlamp van mijn flitser veel duidelijker te zien was, maakte het werken met een snoot dan ook veel gemakkelijker.

Omdat ik zes jaar geleden al eens in Lembeh geweest was, wist ik dat er onderwater ook hele mooie plekken zijn voor de groothoeklens. Na enkele dagen macro fotografie draaide ik er dus de fish-eye lens op en daar kreeg ik geen spijt van.  Onderstaande foto's nam ik bij "Nudi falls", een gekende macro stek. De muur die langs de kant loopt is prachtig begroeid met koralen, sponzen en andere organismen en iets verder van de kant dook ik tot -32 meter in een veld van zachte koralen.

Ik nam ook de gelegenheid om wat achtergrondfoto's te schieten voor  mijn beeld-op-beeld opnames. Ondertussen begin ik daar al heel geroutineerd in te worden en het levert vaak bijzondere foto's op. Meestal combineer ik een groothoek foto op de achtergrond met een macro opname op de voorgrond. Ik gaf over deze techniek  ter plaatse les en ik moet zeggen dat er fotografen bij waren die goed geluisterd hadden!

Ik zou nog even kunnen doorgaan, maar dan zou deze blogpagina te lang worden. Hier vind je alle foto's terug.
Tot slot nog een dikke pluim voor alle deelnemers aan de reis. De sfeer was geweldig en tezamen met de uitstekende service die we kregen van alle medewerkers van het Bastianos Lembeh dive resort, maakten deze reis onvergetelijk! Het doet er me zeker aan denken om nog eens terug te gaan...

Bij de prijsuitreiking van het prestigieuze natuurfotografie festival van de lage landen heb ik deze keer twee eervolle vermeldingen behaald. Eentje in de onderwater categorie en de andere bij portfolio. Vooral die laatste ben ik blij mee, want daar is het concurreren tegen fotografen uit andere disciplines van de natuurfotografie. Alle foto's zijn in de Oosterschelde of het Grevelingenmeer in Zeeland genomen met de beeld-op-beeld functie in de camera.

Onlangs was er de prijsuitreiking van het Belgisch Kampioenschap Onderwaterfotografie. Dit jaar was er enkel een shoot-out. Dat wil zeggen dat er op locatie moet gefotografeerd worden  in een bepaalde tijdspanne en dat er geen nabewerking mag gebeuren. Er waren twee wedstrijddagen in zout water en twee in zoet water. Dit keer mocht er door de deelnemers gekozen worden welke wateren ze eerst verkozen. Ik koos voor het zout water gedeelte in mei en zoet water in oktober. Ondanks mijn drukke agenda - ik was ook op het WK onderwaterfotografie in Tenerife - heb ik toch een heel goed resultaat neergezet. Ik won 2 gouden, 1 zilveren en 2 bronzen  medailles  in de vijf categorieën bij de Masters. Daarmee behaalde ik de titel "fotograaf van het jaar" en werd ook Belgisch kampioen. Hieronder zie je de 5 foto's die ik indiende.

Meer wedstrijdfoto's vind je hier.

100% uniek, dat is het Lowland Photo Festival ten voeten uit! Het internationale natuurfotografiefestival van de Lage Landen is dit jaar al aan zijn zesde editie toe en kroonde zichzelf in geen tijd tot dé ontmoetingsplaats voor wie houdt van natuur en fotografie!
Tijdens het weekend van 7 & 8 december strijken opnieuw duizenden natuurfotografen neer in Kinepolis Antwerpen om er te genieten van inspirerende lezingen van vermaarde natuurfotografen uit binnen- en buitenland, van de grootse natuur- en fotografiebeurs en van de prachtige exposities natuurfotografie met honderden beklijvende natuurbeelden – onder meer de finalisten van onze Lowland Photo Contest.
 

Ik ben al jaren een fan van het Lowland festival en heb al verscheidene keren met succes deelgenomen aan de fotowedstrijd. Misschien dat ik daarom uitgenodigd ben om een presentatie te komen geven. Wat een eer! Op zondag 8 december zal ik om 9.50u het beste van mezelf  geven met beelden over de Zeeuwse onderwaterwereld. Ik duik er al meer dan 27 jaar en nog steeds vind ik het er uiterst boeiend! Ik kan er met veel passie over vertellen en wie mij kent weet dat er af en toe een beeld met een knipoog zal tussen zitten ;-)

praktisch: 
​
Zaterdag 7 & zondag 8 december 2019
Lowland Photo Festival
Kinepolis Antwerpen - Groenendaallaan 394 - 2030 Antwerpen

Je vindt Kinepolis vlakbij uitrit 1 (Merksem) op de Antwerpse Ring. Er is een ruime parking met meer dan 2 000 gratis parkeerplaatsen. Tram en bus stoppen aan de overkant en brengen je in een kwartier van het treinstation Antwerpen-Centraal naar Kinepolis. Alle info omtrent bereikbaarheid kan je rustig nalezen op onze website.
​www.landschapvzw.be/lowland
www.facebook.com/LowlandPhotoFestival

Het WK onderwaterfotografie is ondertussen al twee weken achter de rug en kreeg inmiddels nog een verrassende wending. De uitslag werd immers gewijzigd. Er kan zelfs gesproken worden over een heuse ommekeer, want er zijn verschillende deelnemers die hun medaille moeten inleveren en anderen die er geen hadden krijgen ze nu wel. Hoe komt dit nu? Wel, de uitslag is pas definitief na dat de technisch afgevaardigde van de CMAS en de CMAS zelf alle uitslagen hebben gecontroleerd. En wat blijkt nu? Er zijn verscheidene foto’s gediskwalificeerd omdat ze niet aan de reglementen voldeden. Zo zijn er meerdere fotografen die de maximum uitsnijding van een foto overschreden. Dat mocht in het toestel gebeuren terwijl we nog onder water waren. Ook ik moet er aan geloven met mijn groothoekfoto en ik moet eerlijk bekennen dat het ons op voorhand gezegd is geweest en dat ik het niet gecontroleerd heb. Ik ging er van uit dat als ik een minimale uitsnijding deed, het nog wel OK zou zijn. Niet dus!
Aan de andere kant is mijn visportret dan toch opgedoken. Ik had hier geen prijs mee behaald, maar nu staat die op nummer drie! Dat betekent een bronzen medaille. Toch nog eremetaal dus. Spijtig dat we hiermee niet op het podium gestaan hebben in Tenerife, want dat was de kers op de taart geweest.
Ook bijzonder jammer voor onze Nederlandse collega’s. Die vliegen van plaats drie naar vier en zijn hun medaille kwijt. Ik had het ze nochtans gegund en we zijn hen de avond van de prijsuitreiking dan ook gaan feliciteren. Maar nu dus een pijnlijke beslissing voor hen.
Ik hoop dat er over twee jaar toch wat lessen getrokken worden, want bij de afgelopen twee WK’s waren er toch heel wat fouten en ergernissen ten gevolge van een gebrekkige organisatie. Natuurlijk kan niet alles vlekkeloos verlopen bij zo’n evenement, maar de grote fouten moeten er uit!
Ik onthoud vooral dat de sfeer er in het Belgische kamp goed in zat en we met vele deelnemers uit andere landen boeiende gesprekken en momenten meegemaakt hebben. Zo’n WK bijwonen blijft toch iets heel speciaal…
​

Het 17de wereldkampioenschap onderwaterfotografie en het 3de wereldkampioenschap onderwatervideo vonden samen plaats van 17 tot 22 september 2019 in Tenerife en werd georganiseerd door FEDAS (de Spaanse onderwaterfederatie). Onze Belgische delegatie bestond uit Gery Beeckmans, videograaf en assistente Karen Michiels, Pierre-Bernard Demoulin,  fotograaf en assistente Valerie Woit (LIFRAS) en ikzelf, fotograaf en assistente Merel Bocken (NELOS).
Door tijdsgebrek in september was ik in juni al twee weken gaan polshoogte nemen en de competitieplaatsen gaan verkennen in Tenerife. Zo kende ik de duikstekken vrij goed en wist ik waar ik me moest aan verwachten tijdens het kampioenschap. Een dag voor de competitie van start ging reisden Merel en ik af naar Tenerife. De meeste ploegen waren reeds ter plaatse.

​Het evenement begon op de eerste dag met een openingsceremonie en in de avond een technische meeting waarbij alle details over de competitie zoals ploegindeling op de boten, wie duikt waar en wanneer (door middel van loting) en dergelijke werden meegedeeld. Een lange avond met vele nutteloze vragen die dan ook flink uitliep en waarbij opviel dat het Spaanse team reeds op de lijst stond en dus niet meer moest uitgeloot worden.

De eerste duikdag is traditioneel een oefendag. De twee duiken die tijdens die oefendag gemaakt worden zijn ook de duiken van de eerste echte competitiedag. Net zoals op het WK in Mexico van twee jaar geleden, werden we op de kleinste boot ingedeeld tezamen met de twee Sloveense fotografen en assistenten. Acht duikers, één schipper en een official die alles controleert op een kleine Zodiac. Al snel sprak ik het andere team aan en stelde ik voor om ons afwisselend klaar te maken en mekaar te helpen om chaos op de veel te kleine boot te vermijden. Dat lukte prima.
De duikdagen verliepen vrij vlot buiten het feit dat er wel wat wachttijden waren vooraleer we vertrokken en er in de namiddag een flinke wind opkwam die het varen en klaarmaken op de boot bemoeilijkte. Onze Zodiac was ook de traagste van alle boten en alhoewel we altijd samen vertrokken van en naar de duikplaatsen kwamen we altijd als allerlaatste toe.
De eerste wedstrijddag verliep prima en kon ik foto’s maken voor drie van de vijf categorieën: groothoek met model, visportret en macro.  Merel deed haar uiterste best om model te hangen en was gelukkig ook een prima spotter voor de macro en visportret categorie. Het viel me wel onmiddellijk op dat de plek waar ik in juni veel macro leven vond, nu veel minder onderwerpen bevatte. Na dag één had ik een goede foto voor groothoek met model en een visportret waar ik heel tevreden mee was. De macro foto was ik nog niet 100% tevreden mee en ik hoopte die op dag twee nog te kunnen verbeteren.

​De tweede competitiedag begon in mineur met het Spaanse team dat betrapt werd met flessen die gevuld waren op 260 Bar. Veel meer dan de rest en zelfs gevaarlijk om 200 Bar flessen zo hoog te vullen. Het leidde die avond nog tot uitsluiting van het Spaanse fototeam. De eerste duik van de dag begon bij El Bufadero, een plek met schildpadden, scholen vissen en een goede kans op een ontmoeting met een rog. Daar zou ik mijn groothoek en hopelijk ook de foto voor het thema (roggen en haaien) kunnen maken met de groothoeklens. De schildpadden zwommen al rond de boot alvorens we te water gingen, maar eens in het water wou elke fotograaf ze natuurlijk zo snel mogelijk op de foto. Dat maakte dat er teveel duikers rond dezelfde schildpad hingen en verknalde de kans op een goede foto. Gelukkig spotte Merel een andere schildpad en kreeg ik de kans om enkele foto’s te schieten.

​Daarna gingen we de diepte in om de grote scholen vissen te zoeken. Die vonden we vrij snel, maar ook daar lagen al enkele fotografen. Toch kreeg ik mijn kans om een school vissen te fotograferen die als een wielerpeleton in volle sprint langs ons heen sprongen. Merel zwom er achter en poseerde op een voortreffelijke manier. Eén van die foto’s werd dan ook mijn keuze voor de categorie groothoek met model.

​Er kwam een grote rog voorbij, maar door de vele vissen die er voor hingen kreeg ik niet onmiddellijk de kans om er een foto van te maken. Ik ging er op volle snelheid achter aan, maar het dier inhalen lukte niet meer. Jammer, want op die diepte met een 12 liter fles krijg je geen tweede kans.
Dat was balen, want het betekende dat ik de vierde en laatste duik mijn groothoeklens moest op laten staan om nog een foto van een rog te maken. Ik moest me dus tevreden stellen met de macro foto die ik had en hopen op een goede foto voor de thema categorie.  Die kans hebben we echter nooit gekregen.  De laatste duik begon weer met een flinke vertraging en we werden ruim 100 meter naast de duikstek gedropt. Onze schipper Sandrine  wist  meteen dat we verkeerd zaten en maakte de twee andere boten er op attent, maar het mocht niet baten. Die 100 meter werden nog eens bemoeilijkt door de zware stroming waar we moesten tegen vechten. De grootste verrassing was echter dat we maar één rog in de verte zagen, daarna was het voorbij.  Na bijna een uur bovenkomen met vijf foto’s op je toestel is niet echt bemoedigend.
Heel wat deelnemers zaten dus zonder de thema foto en daar werd dan ook een klacht over ingediend die tot nu toe onbeantwoord is gebleven.  De competitieduiken zaten er op en het was nu zaak om een selectie van vijf foto’s te maken. Voor mij waren het er vier, want een degelijke foto voor het thema had ik niet. Door de klacht en de diskwalificatie van de Spanjaarden liep het inleveren van de geselecteerde foto’s behoorlijk vertraging op. Ik kon pas afgeven tegen 03.30u ‘s nachts.  De volgende ochtend werden de foto’s door de organisatie gecontroleerd of ze wel volgens de regels waren alvorens ze door te sturen naar de jury. Die laatsten zaten verspreid over de hele wereld en jureerden van op verplaatsing.
Tijdens die controle werd ik op het kantoor gevraagd en vonden de verantwoordelijken dat ik een fout had gemaakt door bij twee foto’s dezelfde achtergrond te gebruiken. Ik had bij macro en visportret een beeld-op-beeld foto gemaakt, wat toegelaten was, maar dat moet volgens de organisatie een totaal andere foto zijn. Dat was volgens mij niet op te maken uit de omschrijving in het reglement. Ze bleven echter bij hun standpunt omdat ze twee jaar eerde op het vorige WK hetzelfde meegemaakt hadden en ze het dus niet konden maken om het deze keer ‘door de vingers’ te zien. Ik zag de bui dus hangen en wist dat er één foto ging gediskwalificeerd worden. Er bleek een bepaalde volgorde voor te zijn en ik prees me gelukkig dat mijn macro foto er uit vloog. Daar was ik toch het minst tevreden over.

​Uiteindelijk ben ik met Merel nog eens een tweede keer terug naar het kantoor gegaan om te vragen of ze het reglement willen aanpassen tegen het volgende WK. Ik weet zeker dat er nog fotografen dit gaan voorhebben met deze slechte omschrijving. Ik heb dan ook gesuggereerd hoe het precies zou moeten omschreven worden. Hopelijk geven ze hier gevolg aan.
Met drie foto’s in competitie naar de prijsuitreiking gaan is natuurlijk niet leuk en als dan nog blijkt dat je nergens in de top 15 voorkomt, dan voel je je teleurgesteld. Maar na bijna 20 jaren van competitie kan ik daar kort en bondig over zijn: “you win some and you lose some”. De jury heeft altijd het laatste woord, of je het daar nu mee eens bent of niet. In wedstrijden zijn er altijd meer verliezers dan winnaars en als je niet tegen je verlies kan, dan doe je ook best niet mee. Met deze woorden in gedachte kan ik er dan ook mee leven en onthou ik vooral de positieve dingen die we meegemaakt hebben.
Tot slot wil ik de winnaars feliciteren. In het bijzonder onze Nederlandse collega’s René Weterings met assistent Goof van Rijswijk en Marco Heesbeen met assistent Ron Offermans, die het uitstekend gedaan hebben met een 2de plaats groothoek en 3de plaats visportret. Ook Pierre Demoulin en Valerie Woit uit het Belgische kamp, behaalden 2 keer een mooie top 15 notering. Ik gunde Gery Beeckmans en Karen Michiels de overwinning in de video categorie, alleen al voor hun inzet en gedrevenheid. Helaas besliste het lot anders. We hebben een tof Belgisch team gehad dat prima overeen kwam en we hebben vele leuke momenten beleefd, want zo’n wereldkampioenschap meemaken is toch een heel bijzondere ervaring.  Bedankt ook aan de sponsors Hugyfot, NELOS en BEFOS en de mensen die ons geholpen hebben met de administratie. En last but not least wil ik mijn model en assistente Merel Bocken bedanken, die zich enorm ingezet heeft bij de duiken die we voor en tijdens het WK maakten, veel geduld had tijdens het poseren, een uitstekende spotter was, mijn materiaal klaarmaakte en nog vele andere grote en kleine dingen deed. Een betere assistente en model had ik me niet kunnen voorstellen.  

Nog een kort nachtje slapen en dan vertrekken mijn model/assistente Merel en ik naar het WK onderwaterfotografiie. Dat zal plaatsvinden van 17 tot 21 september in Tenerife. Er zijn 22 landen vertegenwoordigt met elk 1 of 2 fotografen. We zullen bij de laatsten zijn die ter plaatse komen, maar ik ben in juni al eens een keertje geweest om er wat oefenduiken te gaan maken.

Er zijn vijf categorieën: macro, visportret, groothoek, groethoek met model en het thema. Het thema is dit jaar roggen en haaien. De 5 categorieën moeten op vier duiken van negentig minuten gefotografeerd worden tijdens twee dagen competitie. 

De eerste dag is er de openingsceremonie met een heuse parade zoals op de olympische spelen en 's avonds is er de technical meeting. Daar komen we te weten op welke duikplaatsen er zal gedoken worden en wie met wie op de boot zit. Ook items over het reglement en het verloop van de wedstrijd zullen er zeker aan bod komen.  

Het zal voor mij nu mijn derde WK worden. Vier jaar geleden was ik als assistent mee op het WK in Zeeland en twee jaar geleden was ik zelf aan het fotograferen in Mexico. Daar behaalde ik drie top tien plaatsen. En nu dus beter? Hopelijk wel, maar het is geen must! Gewoon genieten van elk moment, want die vijf dagen zijn in een oogwenk voorbij...

Een geweldig avontuur waarin de wereld van fantasy het epicenter is. Een utopie waar elven, trollen, druiden, orcs, tijdreizigers, vikings, gnomes en tovenaars elkaar kunnen treffen. Een evenement waar elke cosplayer welkom is, waar iedereen zichzelf mag zijn en kan ontspannen. Sprookjes, storytellers, vuurspuwers, valkeniers, fantasy auteurs, workshops, concerten en speciale gasten.  Zo stelt het festival zichzelf voor en alles speelt zich  af in een sprookjesachtig decor: het kasteel van Ooidonk.​

Mermaid Celine is er al jaren één van de hoofdacts en had veel bekijks toen ze een duik in de gracht van het kasteel nam.

Overal liepen er bijzondere figuren rond. Ik kon er mijn fotografenhart ophalen. De Nikkor 70-300mm lens kwam goed van pas om enkele foto's van bijzondere duo's te maken.

Als fotograaf voel je je al snel op je gemak omdat je niet de enige bent die foto's neemt en ook omdat de modellen met plezier voor je poseren. 

​Het viel me op hoeveel detail sommigen aan hun make-up en outfit besteed hadden.  Onderstaand modelletje vond ik er heel bijzonder uitzien en ook de achtergrond was leuk meegenomen.

Al hoefde het voor mij niet altijd met veel attributen gedaan worden. Onderstaand meisje krijgt van mij de hoofdprijs voor meest naturelle flair. Met haar  steampunk look kon ze mij wel bekoren.  Jammer dat ik haar gegevens niet heb, anders zou ik haar onderstaande foto met plezier bezorgen.

Het is niet verwonderlijk hoeveel volk zo'n evenement trekt.  Je waant je er namelijk in een totaal andere wereld. Een plek waar buitengewone mensen gewoon kunnen zijn. Voor mij was het zeker voor herhaling vatbaar want ik kon er heel wat mooie foto's maken. 
Ik heb ze allemaal in dit album geplaatst. Volgend jaar ga ik zeker terug om nog meer personages te fotograferen en hopelijk ook het steampunk meisje terug te zien...