Door de storm van de afgelopen dagen beloofde de zichtbaarheid onder de waterspiegel in Zeeland niet veel goeds. Toch viel het enorm mee toen we het water instapten bij Scharendijke. Geen glashelder water, maar toch enkele meters. Genoeg dus om met de fisheyelens aan de slag te gaan en de wrakjes nog eens op te zoeken.

Op de terugweg nam ik nog enkele foto's van de  palen onder de steiger en de onderkant van de trap.  Die zijn altijd heel fotogeniek door alle levende organismen die erop leven en vechten om het beste plekje.

Na de middag doken we nog bij Sint -Annaland. Wat een groot contrast met de goeie zichtbaarheid van  's ochtends. Op sommige dagen 5 tot 10 meter helder water, vandaag amper een metertje. Gelukkig had ik de fisheye al ingeruild voor de macrolens. Het Zeepaardje dat enkele weken geleden gesignaleerd was, kon ik niet vinden. Misschien is het alweer vertrokken. Millennium naaktslakken, Hooiwagenkrabben en garnalen waren wel van de partij.  Gelukkig wilden ze even poseren.

Vandaag was ik te gast bij Aquatopia in Antwerpen. Voor een reportage die binnenkort zal verschijnen in Onderwatersport, mocht ik de haaientank in. Dat is een heel ruim aquarium waar er verschillende soorten haaien, schildpadden, roggen, murenes en andere zeedieren wonen.

Met een inhoud van 360 000 liter water is dit  het grootste haaienaquarium van België. Bezoekers kunnen door een tunnel wandelen die gemaakt is van acryl met een wanddikte van 6cm  of over een brug lopen die boven het aquarium hangt en een gewicht van 7000 kg heeft.

 Aquatopia herbergt nog veel meer bijzonderheden zoals een regenwoud, moeras, mangrove en koraalriffen. In het labo worden nieuwkomers en pasgeborenen in quarantaine gehouden. Bij de mangrove zwemmen enkele Dwergverpleegsterhaaien. Deze dieren zie je zelden in een aquarium, ze zijn zelfs uniek in België. Ook Koeneusroggen en een Zwartpuntrifhaai zwemmen rondjes tussen de Vleermuisvissen. De mangrove kan bekeken worden van bovenaf of door grote ramen, maar het pad rondom de mangrove is avontuurlijker.

De afgelopen weken was het stilletjes hier op mijn blog. Dat kwam omdat ik naar Indonesië  afgereisd was, meer bepaald naar Noord Sulawesi. De eerste week verbleef ik in het Tasik Ria hotel vanwaar we met een comfortabele dagboot naar het Bunaken Nationaal Park vaarden.  De meeste duiken deden we rond het eiland Bunaken dat omzoomd was met diepe drop offs.  Soms zagen we adelaarsroggen en rifhaaien, maar die waren moeilijk te benaderen. Schildpadden daarentegen lieten zich makkelijker fotograferen. Tenminste als de stroming het toeliet. Soms kon die zo krachtig zijn dat foto's nemen niet mogelijk was.

De wateren rondom Manado zijn echter ook prachtig  om macro opnames te maken. Op het huisrif vond ik dit mooie hengelaarsvisje.

Bij Lembeh was het één en al macro, al moet ik toegeven dat er wel mogelijkheden zijn om mooie groothoekhoekopnames te maken. Ik kwam er niet aan toe, want er waren héél veel kleine creaturen te fotograferen. Vooral de nachtduiken waren geweldig.  Nieuwsgierige pijlstaartinktvisen  kwamen behoedzaam voor de lens poseren.

Mijn favorietjes waren de pygmeezeepaardjes. Met slechts een halve centimeter grootte en hun mooie camouflagekleuren waren ze moeilijk te vinden. Gelukkig hebben de gidsen een geoefend oog. Neem gerust eens een kijkje in het album. Ik hoop dat je bij het zien van de foto's ook zin krijgt om de wondere onderwaterwereld van Noord Sulawesi te bezoeken. Voor mezelf krijgt deze plek een plaats in mijn top drie.