Het is weeral eventjes geleden dat ik nog iets neerpende en het klinkt cliché, maar ik heb tijd tekort! Daarom vat ik in één berichtje samen wat ik de voorbije weken gedaan en gezien heb.  Begin april begon vrij rustig met een mooi duikje bij Den Osse waar ik nog eens een Zeedahlia-toertje maakte langs deze prachtige bloemdieren.

Vooral onderstaande foto waar het licht dwars doorheen de dahlia lijkt te gaan vond ik wel bijzonder.

De week erna kregen we een bericht dat er een speciaal naaktslakje gespot was bij Scharendijke: het Groene rolsprietslakje. Samen met de twee andere musketiers  (lees: duikers) gingen we op zoek naar een speld in een hooiberg.  Toch gebeurde het onverwachte: Gino vond er eentje in ondiep water en desondanks dat hij zelf geen  foto meer kon nemen haalde hij ons erbij. Toch een vriendelijke jongen hoor. Bedankt Gino!

In de buurt vond ik nog een garnaal tussen de wieren en het tafereel deed me denken aan de lente.

Garnalen zijn er trouwens volop te vinden. Bij de Zeelandbrug vond ik er eentje die heel stil bleef zitten. Ik kon  het diertje zo dicht benaderen dat ik hem of haar recht in de ogen keek.

Van de brug gesproken: de zichtbaarheid viel er de afgelopen weken mee. Misschien daarom dat de Slanke waaierslakken mekaar vonden en er  zich hele orgieën afspeelden op de bodem van de Oosterschelde.

Vorige week waren ze nog  steeds druk bezig en ging ik ze terug lastig vallen.  Ik denk dat ik nu stilaan genoeg foto's van Slanke waaierslakken heb ;-)

Niet alleen de ogen van garnalen boeiden me plots, ook de ogen van  de Fluwelen zwemkrab en heremietkreeft moesten er aan geloven.

Verder probeerde ik nog iets uit met een Zeeanjelier en tegenlicht en wou ik vooral de stam goed uitgelicht zien zodat je er dwars door kon kijken. Wel interessant wat er daar allemaal te zien is...

Afgelopen maandag gaf ik een masterclass in de lokalen van Hugyfot. Ik had het over een stokpaardje van mij: snootfotografie. Het werd een leuke avond met een geboeid publiek.

De dag erna lag ik alweer in het water en dit keer had ik mijn groothoeklens opgezet. Niet meteen de beste keuze, want de zichtbaarheid viel wat tegen, maar ik heb inmiddels al wat ervaring in moeilijke omstandigheden en ik kan ook wat photoshoppen ;-)

De kwallen vlogen me rond de oren en uit een Zeeappel kwam er rook! Die zorgde waarschijnlijk voor het nageslacht. Dit fenomeen was ik bij de Zeeappels nog niet eerder tegengekomen.

En nu heb ik u nog maar een klein gedeelte van de voorbije weken verteld en laten zien. Maar dat was meteen ook het meest relevante nieuws! De rest bespaar ik u en voor diegenen die er niet genoeg van krijgen: hier staan er nog meer foto's.

De zoektocht naar de Slakdolf was al enkele weken bezig, maar het was me nog niet gelukt om er eentje te vinden. Deze vreemd uitziende vis die tot de orde van de Schorpioenvisachtigen behoort, ligt vaak met opgerolde staart op de bodem. In de meer dan twintig jaren dat ik in Zeeland duik had ik nog maar één keertje het genoegen gehad om 'm te ontmoeten. Dat was eerder dit jaar in het Grevelingenmeer. Ondanks de berichten dat er  de voorbije weken op verscheidene plaatsen meerdere Slakdolven gezien waren, had ik nog geen geluk gehad om er eentje te ontmoeten. Eergisteren was het dan toch eindelijk prijs. In de buurt van de tweede pijler bij de Zeelandbrug stuitte ik op de zanderige bodem op dit mooie exemplaartje.

Bij Scharendijke vond ik nog een mooie Zeedahlia van wel zeker vijftien centimeter doorsnede. Rond tien meter diepte zag ik ook nog enkele Rosse sterslakken. De zichtbaarheid was op beide duikstekken niet geweldig, maar dat kon ook niet anders na de storm van de voorbije week.

Door de storm van de afgelopen dagen beloofde de zichtbaarheid onder de waterspiegel in Zeeland niet veel goeds. Toch viel het enorm mee toen we het water instapten bij Scharendijke. Geen glashelder water, maar toch enkele meters. Genoeg dus om met de fisheyelens aan de slag te gaan en de wrakjes nog eens op te zoeken.

Op de terugweg nam ik nog enkele foto's van de  palen onder de steiger en de onderkant van de trap.  Die zijn altijd heel fotogeniek door alle levende organismen die erop leven en vechten om het beste plekje.

Na de middag doken we nog bij Sint -Annaland. Wat een groot contrast met de goeie zichtbaarheid van  's ochtends. Op sommige dagen 5 tot 10 meter helder water, vandaag amper een metertje. Gelukkig had ik de fisheye al ingeruild voor de macrolens. Het Zeepaardje dat enkele weken geleden gesignaleerd was, kon ik niet vinden. Misschien is het alweer vertrokken. Millennium naaktslakken, Hooiwagenkrabben en garnalen waren wel van de partij.  Gelukkig wilden ze even poseren.

Vandaag ben ik bij Scharendijke gaan duiken. Stilaan begint het leven onder water te verminderen. De zichtbaarheid was ook niet echt geweldig te noemen. Het is wachten op de zeedonderpadden die hun eitjes gaan afzetten. Buiten enkele Groene wierslakken vond ik toch deze Grote zeenaald die gewillig poseerde voor de lens. Met één oog omhoog gericht en het andere voor zich kijkend, had hij alles onder controle.