Category: Scharendijke

There's nothing wrong with the ordinary...

16/10/2020

Afgelopen dinsdag waren we weer op pad voor wat onderwaterplezier. We gingen op zoek naar de Sepiola's in Scharendijke, maar die liggen overdag goed verstopt in het zand. Aangezien ik niet het type ben dat een hele duik verspeelt om naar één onderwerp te zoeken lag ik al snel andere dingen op de zandbodem te fotograferen. Het eerste diertje dat ik tegenkwam was dit kleine Heremietkreeftje. Ze zoeken een slakkenhuis om in te wonen en als bescherming tegen mogelijke aanvallers.

Wat verderop zat een hooiwagenkrab die volledig op zijn camouflage vertrouwde.

Soorten komen en gaan en zo ook de Fluwelen zwemkrab. Alhoewel het een veelvoorkomende soort is, zijn er toch jaren geweest dat ze nauwelijks te zien waren. Je kan ze gemakkelijk herkennen aan de typische rode oogjes en de mooie tekening op scharen en rugschild. Dit was een jong exemplaartje met felle, lichte kleuren.

Ook de Gewone garnaal vind je veel terug op de zanderige bodem van de Zeeuwse wateren. Ze graven zich bij gevaar in de bodem in, maar met een beetje geduld kan je ze heel dichtbij benaderen en zelfs meerdere foto's nemen.

En wat te denken van dit kleurrijk garnaaltje? Door zijn felle rood-bruine kleur zag ik hem meteen zitten. Ik denk dat het de Rugstreepsteurgarnaal is.

Misschien minder populair dan het Zeepaardje, maar de zeenaald is er wel familie van. Ze leven op zand- en modderbodems, tussen stenen en grote wieren. Dit diertje bleef ook geruime tijd zitten waardoor ik meerdere foto's kon nemen.

En last but not least: de Weduweroos. Die vind je ook massaal op de zandbodems terug, maar het is niet altijd eenvoudig om ze mooi in beeld te krijgen. Bij de minste beweging die je maakt, vliegen de tentakels al snel in het rond zodat er geen mooie foto meer van te maken is en je moet behoedzaam de bodem benaderen om geen sediment op te werpen.

Zo zie je maar dat er op en in de zandbodems van de Zeeuwse wateren toch heel wat leven te bespeuren is. Het zijn diertjes die vaak massaal voorkomen en dus ook gemakkelijk te vinden zijn, maar onderwaterfotografen zwemmen er vaak overheen omdat ze het de moeite niet vinden. Daarom bedacht ik volgend citaat:
"there's nothing wrong with the ordinary as long as you make it special..."
Meer foto's vind je hier.

0 Reacties

Sepiola's

9/7/2018

0 Reacties

De kleinste inktvis van Zeeland is zonder twijfel de Atlantische dwerginktvis (Sepiola atlantica). Met een totale lengte van maximum 5 cm heeft hij zijn naam niet gestolen. In duikerskringen spreken we kortweg van de Sepiola. Deze bodembewoner van ondiepe kustwateren en estuaria graaft zich in het zand in en wacht geduldig op een prooi die vanuit deze hinderlaag wordt buitgemaakt. Het voedsel bestaat vooral uit jonge garnalen en aasgarnalen.

De Sepiola is een tienarmige inktvis en heeft een klein zakvormig lichaam dat met de kop vergroeid is aan de rugzijde. Hij is melkachtig transparant en beschikt over bruinrode en gele pigmentvlekjes die in een oogwenk van kleur kunnen veranderen.

Aan de kop heeft hij 5 paar armen, waarvan één paar langer. Hiermee gooit het diertje zandkorrels over zijn lichaam om zich te camouflereren. Een grappig moment om waar te nemen!

De Sepiola is op verschillende vlakken best een grappige inktvis. Als hij zich bedreigd voelt neemt hij een soort van karate houding aan en spreidt zijn tentakels in een dreigende houding open.

Als deze dreighouding geen resultaat oplevert, dan kiezen ze net als hun grotere neefjes de Zeekatten om weg te vluchten, soms met een wolk van inkt achterlatend om de aanvaller te misleiden.

Deze prachtige inktvisjes fotografeerde ik bij Scharendijke op een diepte tussen 3 en 7 meter. Ik zocht vooral op de plekken waar er zandbodem was.

Meer foto's vind je hier.

0 Reacties

Relevant nieuws.

27/4/2017

2 Reacties

Het is weeral eventjes geleden dat ik nog iets neerpende en het klinkt cliché, maar ik heb tijd tekort! Daarom vat ik in één berichtje samen wat ik de voorbije weken gedaan en gezien heb. Begin april begon vrij rustig met een mooi duikje bij Den Osse waar ik nog eens een Zeedahlia-toertje maakte langs deze prachtige bloemdieren.

Vooral onderstaande foto waar het licht dwars doorheen de dahlia lijkt te gaan vond ik wel bijzonder.

De week erna kregen we een bericht dat er een speciaal naaktslakje gespot was bij Scharendijke: het Groene rolsprietslakje. Samen met de twee andere musketiers (lees: duikers) gingen we op zoek naar een speld in een hooiberg. Toch gebeurde het onverwachte: Gino vond er eentje in ondiep water en desondanks dat hij zelf geen foto meer kon nemen haalde hij ons erbij. Toch een vriendelijke jongen hoor. Bedankt Gino!

In de buurt vond ik nog een garnaal tussen de wieren en het tafereel deed me denken aan de lente.

Garnalen zijn er trouwens volop te vinden. Bij de Zeelandbrug vond ik er eentje die heel stil bleef zitten. Ik kon het diertje zo dicht benaderen dat ik hem of haar recht in de ogen keek.

Van de brug gesproken: de zichtbaarheid viel er de afgelopen weken mee. Misschien daarom dat de Slanke waaierslakken mekaar vonden en er zich hele orgieën afspeelden op de bodem van de Oosterschelde.

Vorige week waren ze nog steeds druk bezig en ging ik ze terug lastig vallen. Ik denk dat ik nu stilaan genoeg foto's van Slanke waaierslakken heb ;-)

Niet alleen de ogen van garnalen boeiden me plots, ook de ogen van de Fluwelen zwemkrab en heremietkreeft moesten er aan geloven.

Verder probeerde ik nog iets uit met een Zeeanjelier en tegenlicht en wou ik vooral de stam goed uitgelicht zien zodat je er dwars door kon kijken. Wel interessant wat er daar allemaal te zien is...

Afgelopen maandag gaf ik een masterclass in de lokalen van Hugyfot. Ik had het over een stokpaardje van mij: snootfotografie. Het werd een leuke avond met een geboeid publiek.

De dag erna lag ik alweer in het water en dit keer had ik mijn groothoeklens opgezet. Niet meteen de beste keuze, want de zichtbaarheid viel wat tegen, maar ik heb inmiddels al wat ervaring in moeilijke omstandigheden en ik kan ook wat photoshoppen ;-)

De kwallen vlogen me rond de oren en uit een Zeeappel kwam er rook! Die zorgde waarschijnlijk voor het nageslacht. Dit fenomeen was ik bij de Zeeappels nog niet eerder tegengekomen.

En nu heb ik u nog maar een klein gedeelte van de voorbije weken verteld en laten zien. Maar dat was meteen ook het meest relevante nieuws! De rest bespaar ik u en voor diegenen die er niet genoeg van krijgen: hier staan er nog meer foto's.

2 Reacties

Kraakhelder water.

29/1/2015

2 Reacties

Afgelopen dinsdag stond er een zwak winterzonnetje aan de hemel bij Scharendijke. Het water leek helder vanaf de kant en de meldingen over een uitstekende zichtbaarheid hadden me op het idee gebracht om de fish eye lens nog eens op te camera te plaatsen.

Een zonnige winterdag

Met volle moed stapte ik het water in en reeds bij de eerste meters zag ik dat het water ongeloofelijk helder was. Tijd dus om snel koers te zetten naar de wrakken die niet ver uit de kant liggen. Het eerste wrak zag ik al van ver liggen. Het was de Zeehond. Tot nu toe had ik 'm nog nooit gevonden. Om een of andere redenen moet ik er altijd vlak naast gezwommen zijn.

De achtersteven van de Harpoen.

Ik had geluk, het leek erop dat ik de eerste bij het wrakje was. Ik kon het helemaal zien liggen. Een unieke kans die je maar heel zelden krijgt. Ik ging voorzichtig te werk om niet teveel sediment te laten opwaaien.

De boeg van het wrak

Vanaf de bodem kon je heel goed de oppervlakte zien en ik lag toch wel bijna 14 meter diep. Na een half uurtje vond ik het tijd om het andere wrak te gaan zoeken. Tot mijn verbazing vond ik het vrij snel. ik had er geen benul van dat ze zo dicht bij mekaar lagen. Ook hier was ik als eerste en genoot ik van de enorme zichtbaarheid.

Het wrak "de Rat".

Dit wrak had ik al meerdere malen gezien, maar nooit in zijn geheel. Ik bleef ruimschoots van de bodem weg om geen stof te doen opwaaien. De temperatuurmeter gaf 4 graden aan, het leken er veel meer. Waarschijnlijk deed de adrenaline mijn lichaamstemperatuur enkele graden stijgen.

Hoeveel foto's ik precies nam kan ik niet met zekerheid zeggen, maar het waren er veel, héél veel. Het was tijd om terug te keren. Met veel tegenzin draaide ik me om en zwom ik terug richting kant. Bij de steiger nam ik nog enkele laatste foto's van de palen die mooi begroeid zijn met mosselen , wieren, sponzen en andere organismen. De zonnestralen kreeg ik er gratis bij. Een duik om niet snel te vergeten.

Meer foto's vind je hier.

2 Reacties

Zoektocht naar de Slakdolf.

11/12/2013

0 Reacties

De zoektocht naar de Slakdolf was al enkele weken bezig, maar het was me nog niet gelukt om er eentje te vinden. Deze vreemd uitziende vis die tot de orde van de Schorpioenvisachtigen behoort, ligt vaak met opgerolde staart op de bodem. In de meer dan twintig jaren dat ik in Zeeland duik had ik nog maar één keertje het genoegen gehad om 'm te ontmoeten. Dat was eerder dit jaar in het Grevelingenmeer. Ondanks de berichten dat er de voorbije weken op verscheidene plaatsen meerdere Slakdolven gezien waren, had ik nog geen geluk gehad om er eentje te ontmoeten. Eergisteren was het dan toch eindelijk prijs. In de buurt van de tweede pijler bij de Zeelandbrug stuitte ik op de zanderige bodem op dit mooie exemplaartje.

Bij Scharendijke vond ik nog een mooie Zeedahlia van wel zeker vijftien centimeter doorsnede. Rond tien meter diepte zag ik ook nog enkele Rosse sterslakken. De zichtbaarheid was op beide duikstekken niet geweldig, maar dat kon ook niet anders na de storm van de voorbije week.

0 Reacties

Groot contrast.

30/10/2013

0 Reacties

Door de storm van de afgelopen dagen beloofde de zichtbaarheid onder de waterspiegel in Zeeland niet veel goeds. Toch viel het enorm mee toen we het water instapten bij Scharendijke. Geen glashelder water, maar toch enkele meters. Genoeg dus om met de fisheyelens aan de slag te gaan en de wrakjes nog eens op te zoeken.

Op de terugweg nam ik nog enkele foto's van de palen onder de steiger en de onderkant van de trap. Die zijn altijd heel fotogeniek door alle levende organismen die erop leven en vechten om het beste plekje.

Na de middag doken we nog bij Sint -Annaland. Wat een groot contrast met de goeie zichtbaarheid van 's ochtends. Op sommige dagen 5 tot 10 meter helder water, vandaag amper een metertje. Gelukkig had ik de fisheye al ingeruild voor de macrolens. Het Zeepaardje dat enkele weken geleden gesignaleerd was, kon ik niet vinden. Misschien is het alweer vertrokken. Millennium naaktslakken, Hooiwagenkrabben en garnalen waren wel van de partij. Gelukkig wilden ze even poseren.

0 Reacties

Portret van een Grote zeenaald

27/11/2012

0 Reacties

Vandaag ben ik bij Scharendijke gaan duiken. Stilaan begint het leven onder water te verminderen. De zichtbaarheid was ook niet echt geweldig te noemen. Het is wachten op de zeedonderpadden die hun eitjes gaan afzetten. Buiten enkele Groene wierslakken vond ik toch deze Grote zeenaald die gewillig poseerde voor de lens. Met één oog omhoog gericht en het andere voor zich kijkend, had hij alles onder controle.

Meer lezen

0 Reacties

There's nothing wrong with the ordinary...

Sepiola's

Relevant nieuws.

Kraakhelder water.

Zoektocht naar de Slakdolf.

Groot contrast.

Portret van een Grote zeenaald

Nieuw op de website

Archieven

Categorieën