Ik kan maar niet genoeg krijgen van die mooie Waterlelies. Vorige week had ik al een ganse dag in gezelschap van deze majestueuze waterplant doorgebracht en nu wou ik er weer naartoe. Het weer zat mee met een mooie blauwe lucht, dus was het het uitgelezen moment om nog wat half-half opnames te maken.
Onderwater was de zichtbaarheid wat minder door de overvloedige regenval van de nacht voordien. Daarom probeerde ik allerlei verschillende instellingen uit. Ten eerste moesten de externe flitsers een heel stuk naar achter geschoven worden. Ik zette het vermogen op de helft tot zelfs een vierde en gebruikte diffusers.
Het voordeel hiervan was dat er minder zweefvuil in beeld kwam en dat de scholen visjes die passeerden niet overbelicht werden. Nadeel was dat met zo weinig flitslicht de diafragmaopening groter moest en de sluitertijd langer. Voor opnames tegen de zon in gaf dit dan weer overbelichting in het bovenste gedeelte van de foto's. De oplossing hiervoor was een kleinere diafragmaopening, kortere sluitertijden van 1/125ste of sneller en de flitsers op volle kracht. Ik probeerde ook om enkele bladeren voor de zon te positioneren om geen uitgevreten plekken in de foto te krijgen.
Voor opnames zoals de foto hierboven werkte dat prima, maar toen ik tegenlichtfoto's wou nemen inclusief visjes kreeg ik overbelichte vlekjes door de fel reflecterende huid van de visjes. De oplossing was om het flitslicht goed te doseren, maar vooral om het onderwerp niet té dicht te benaderen. Gewoonlijk hang ik met de fisheye lens (Tokina 10-17mm) op minder dan een halve meter van het onderwerp. Nu bleef ik echter een dikke meter van de Waterlelies af wat tot dit aanvaardbaar resultaat leidde.
Meer foto's vind je hier.
RSS-feed
