De afgelopen weken was ik in volle voorbereiding voor het Open Belgisch Kampioenschap onderwaterfotografie. Het tweede luik van deze wedstrijd moest afgewerkt worden in zoet water. Voor het eerst mochten we als deelnemers zelf een keuze maken waar we wilden fotograferen, zolang het maar officieel duikwater in België of Nederland was. Omdat een goede voorbereiding het halve werk is, trok ik de grens over en ging ik op verkenning bij Zandeiland 4 in de Vinkeveense plassen.

Met Marlène als model en gids maakte ik er een mooie duik waarbij we heel wat onderwerpen vonden die zouden kunnen dienen voor de wedstrijd. Het unieke aan deze plas vond ik de goud-gele kleur van het water en de snoeken en snoekbaarzen die zich redelijk goed lieten benaderen.

Een andere bijzondere plek die ik bezocht was de Haarlemmermeerse bosplas. Daar hielden zich ook enkele grote snoeken op. Die zaten onder  het platform van het plaatselijk restaurant, waar ze op kleine baarsjes aan het jagen waren. Enkele enorme palingen zwommen op en neer langs de pijlers.

Iets verder vond ik nog een plek waar enkele karpers zich schuil hielden. Dicht tegen de oever en tussen de takken van een omgevallen boom vond ik hun schuilplaats.  Ze waren echter zo schuw dat ik er amper nog eentje kon fotograferen toen ik dicht genoeg was genaderd.

Na al die mooie avonturen over de landsgrens, besloot ik om ook nog eens in de Put van Ekeren te gaan duiken. Ekeren is bijna mijn tweede thuis als het op zoet water aankomt. Ik duik er al jaren en ken bijna ieder hoekje van de put. Soms kan het er glashelder zijn en in de zomer is er altijd veel onderwaterleven te zien en staan de waterplanten op hun hoogst. 

Gedurende de maand augustus maakte ik er verscheidene duiken en werd ik overrompeld door al het leven dat voor mijn lens verscheen. Ook Marlène kwam speciaal uit Nederland af om enkele oefensessies te houden.  Ik had speciaal een fluo geel/groen lycra duikpak  voor haar besteld omdat deze kleur onderwater wat meer opvalt. Een echt modellenpakje dus, dat ze over haar neopreen duikpak kan dragen. (Vanaf toen was de naam Tweety geboren;-) Iedere duik zagen we heel wat snoeken die soms zo benaderbaar waren dat we ze bijna konden aanraken.

Uiteindelijk begonnen de oefensessies hun vruchten af te werpen en raakten we meer en meer op mekaar ingespeeld. Omdat het water nog redelijk warm was voor de tijd van het jaar, vroeg ik Marlène om zonder kap te duiken.

De mooiste foto's vind ik nog steeds diegene waar de zonnestralen het wateroppervlak doordringen en het geheel een magisch tintje geven. Alhoewel ik genoeg kunstlicht meeheb, doet het omgevingslicht een foto pas écht opleven.

Zonlicht is echter iets dat je op een wedstrijddag niet kan reserveren. Ondertussen is de wedstrijd afgelopen en is het wachten op de prijsuitreiking die einde november zal plaatsvinden in Oostende. Tot die tijd mag ik volgens het reglement geen foto's publiceren die tijdens de wedstrijd genomen zijn. Die heeft u nog tegoed van me.

Het is en blijft toch een speciale duikplek, de Zeelandbrug. Regelmatig worden er uitzonderlijke waarnemingen gedaan van dieren die je nergens anders ziet. Een goeie twee maanden geleden leek het er echter op dat het dit jaar niet zo'n schitterend jaar ging worden. Ik vond er amper nog een slakje. Maar daar is de laatste weken verandering in gekomen. De fotograferende duikgemeenschap overspoelt letterlijk de sociale media met foto's van het Gestippelde mosdierslakje. Ik ben volop in voorbereiding voor het Open Belgisch Kampioenschap onderwaterfotografie dat volgende week plaats vindt in zoet water, maar deze kans kon ik niet laten voorbijgaan.

Het was al heel wat jaren geleden dat ik dit slakje nog gezien heb. Dat was bij Schelphoek, waar ik halsbrekende toeren moest doen om bij laag water over de spiegelgladde rotsblokken het water te bereiken.  Ik vond toen ook maar enkele exemplaren. Nu lijkt het bij de brug wel een echte invasie te zijn en zijn deze diertjes massaal te bewonderen. Van al de naaktslakken die in Zeeland voorkomen is dit toch wel het mooiste, vind ik.

Ik bleef er zeker anderhalf uur bij om ze uitvoerig te fotograferen, wat misschien iets teveel van het goede was, want zo had ik maar een halfuurtje meer om al de andere dingen te fotograferen. Ik zag nog Pitvissen, jonge Sepia's, Blauwtipjes, Harlekijnslakken en een mooi rode Veranderlijke steurgarnaal die zwanger bleek te zijn.

Twee uren duiken was dus nog veel te kort om alles te kunnen zien. Morgen ga ik terug, laat het zoet water nog maar even wachten...
Meer foto's vind je hier.