Zaterdagavond vond de prijsuitreiking van het Open Nederlands Kampioenschap onderwaterfoto en –film (ONK) plaats in Utrecht. De mooie foto’s en videobeelden volgden mekaar doorlopend op in een vlekkeloos georganiseerde voorstelling. Ik won voor de derde opeenvolgende keer de categorie zoet water  en ook in de “No Limits” categorie behaalde ik de eerste plaats. In het algemeen klassement was ik de eerste Belg op een vijfde plek. Proficiat aan alle winnaars en deelnemers en dank aan alle sponsors die dit evenement ondersteunden met mooie prijzen.
De Onderwater Fotografie Academie sponsorde een workshop fotografie met individuele begeleiding gedurende één dag. Valerie Reid won deze prijs en mag nu over een periode van 1 jaar kiezen hoe en waar ze deze dag wil besteden.  
Ook oprechte dank aan de bedrijven die ervoor zorgen dat ik steeds met het beste materiaal aan de slag kan gaan: Sea and Sea, Amilco sports, Bare, Suunto, Oceama, Metalsub,Da Factory, Hugyfot en Xpozer.

In de zomermaanden staat mijn agenda overvol. Er zijn dan veel aanvragen voor privé-opleidingen en workshops, maar ook evenementen die te maken hebben met duiken zoals de podcast van de Polygon seahorse. Dan waren er nog Thema Fotoduiken in Ekeren en de workshops 'Waterlelies fotograferen' die ik organiseer via de Onderwater Fotografie Academie en natuurlijk sprong ik ook nog in het water om zeepaardjes te gaan fotograferen in de Oosterschelde. Al die foto's moeten verwerkt worden en soms probeer ik er een mooi artikel over te schrijven voor publicatie in een magazine. 'Last but not least' was er ook nog een weekje verlof aan de Belgische kust bij met het gezin. Het fototoestel ging natuurlijk ook mee. De zonsondergangen tijdens de zwoele zomeravonden op het strand waren magisch. Een goed gevulde zomer, zoals ik ze graag heb...

Vanmiddag vond de online prijsuitreiking van het Open Belgisch Kampioenschap (OBK) foto- en videografie plaats. Proficiat aan alle deelnemers en winnaars!
Ik kan tevreden terugblikken op mijn uitslag bij de Masters:
2de plaats Macro
2de plaats Visportret
3de plaats Groothoek met model
3de plaats Algemeen klassement
Bedankt aan de jury en vrijwilligers van de Audiovisuele commissie voor het vele werk, alsook Kevin de Saeger en Glenn De Wilde voor de assistentie en hulp bij de duiken.

Hartelijk dank aan mijn sponsors Xpozer, Hugyfot, Da Factory, AmilcoSports, BARE, Suunto Duikcomputers, Metalsub en Oceama

Nee, het gaat hier niet over de historische boksmatch tussen Muhammad Ali en George Foreman in 1974, maar over de vele trossen Japans bessenwier bij de Bergse Diepsluis. Die vormen een heuse onderwaterjungle waar veel leven te vinden is. De voorbije weken heb ik er vele uren vertoefd. Natuurlijk fotografeerde ik de jonge Steenbolkjes bij het platform, de Kortsnuit-zeepaardjes, Gewone pijlinktvissen en enkele verloren gewaande Zeekatten die wat dieper voorkwamen, maar vaak eindigde ik mijn duiken in het ondiepe gedeelte.

​Tussen al die wieren is er behoorlijk wat klein spul te vinden. In eerste instantie was ik op zoek naar kleine Snotolfjes die zich tussen het Japans bessenwier verstoppen. Dat is eenvoudiger gezegd dan gedaan want deze kleine gemaskerde lieverds kunnen zich goed schuilhouden. Het is pas wanneer je je echt focust en stukje bij beetje het bessenwier begint af te speuren dat je oog er op valt. En eens je er eentje in het vizier hebt moet je er dan nog bij kunnen met je lens en flitser. Ze voelen zich snel bedreigd en als je iets te dicht komt draaien ze zich snel om of verhuizen ze naar een andere tak. Maar met het nodige geduld en volharding lukt het af en toe toch eens een keertje. 

​Ook verscheidene garnalen vinden het een perfect biotoop om zich te verschuilen en net als de Snotolfjes zijn ze ook niet gediend van te opdringerige fotografen. De enigen die zich uitgebreid laten fotograferen zijn de Hooiwagenkrabben. Die vertrouwen op hun camouflage en je moet het ze wel nageven, ze zijn er heel goed in. Ze versieren hun poten en lichaam met stukjes wier en ik vond er zelfs eentje die zo’n drijfblaasje van het Japans bessenwier als hoofdversiering gebruikte.

​Ik had er ook mijn eerste waarneming van een Zebrazeespin. Een heel mooi diertje van een tweetal centimeter. Het was pas achteraf op het grote computerscherm dat ik echt de schoonheid van dit spinnetje zag.

​Ook de Ruwe wratslakken kom je in het ondiepe water tegen. Die zijn pas vorig jaar voor het eerst in Nederland gezien. Het is misschien niet het meest fotogenieke slakje, maar voor een verzamelaar van slakkenfoto’s  is het weer een extra slakje bij op de lijst. Door hun kleur vallen ze goed op en steken ze mooi af tegenover het rode wier.

​En last but not least zijn er nu heel wat Zwarte grondels actief met hun voortplanting bezig. Ze hebben hun nest in de lege oesters en aan de binnenzijde plakt de onder- en bovenkant vol met eitjes. Geen gemakkelijke opdracht om daar een mooie foto van te maken, want de oesters staan maar op een kiertje open. Met twee snoots op de flitsers, die links en rechts naast de camera gepositioneerd zijn, lukt het wel. Het vraagt wat geduld om het licht er mooi in te krijgen, maar als het grondeltje even stil ligt, dan kan je prachtplaatjes maken.

​Om al deze diertjes optimaal te kunnen bewonderen ga je best rond hoogtij rondstruinen. Dan is het water tussen de 1 en 3 meter diep.  Met laag water sta je er tot aan je enkels in het water. Het voordeel van zo’n ondiep duikje is dat je er uren kan vertoeven en er is heus nog meer te zien dan wat ik hier opsom.

Ik ben heel blij met mijn 3de plaats in de DSLR categorie van de internationale onderwater foto competitie PROTEUS 2021 in Bulgarije. Het is leuk om te zien dat mijn disco anemoon, gefotografeerd in het Grevelingenmeer in Nederland, in de top 3 eindigde.
Hartelijk dank aan Hugyfot voor de ontwikkeling van de "Bokeh maker".

​Ik had ook nog enkele foto's in de finale ronde.
De beeld-op-beeld opname van het zeepaardje nam ik tijdens een fotografen groepsreis in het
Bastianos Lembeh resort in Sulawesi.
De 'Waterlelie' en de 'grot van waterplanten' nam ik in zoet water in België. Met dank aan model Merel Bocken.

“We may have all come with different ships but we’re in the same boat now.”
Martin Luther King Jr.
Een nieuw jaar, nieuwe samenwerkingen! Met grote trots stel ik een nieuwe samenwerking voor met het bedrijf AmilcoSports, gevestigd in Tholen (NL) en importeur en distributeur in de Benelux van topmerken in duikmaterialen, zwemartikelen en aanverwanten. Als ambassadeur zal ik de merken Bare, Suunto, Metalsub en Oceama mee helpen promoten en hierover geregeld verslag uitbrengen.
Consumenten kunnen zich bij AmilcoSports informeren over merken, producten en dealers.  Alle verkopen, herstellingen, service en garantieafhandelingen verlopen via het dealernetwerk.  
Meer info vind je op de website van AmilcoSports: www.amilcosports.com
​

September is vaak nog een mooie maand. Ook in Zeeland is er nog volop leven te bespeuren onder de waterspiegel. Het wordt stilaan bijna traditie dat de enorme Zeepaddestoelen ons een bezoekje brengen, alhoewel er jaren genoeg geweest zijn dat we er geen enkel zagen. Het is de grootste kwal die voorkomt in de Zeeuwse wateren en met zijn blauwe koepel een mooie verschijning.

Deze foto's nam ik bij het Gemaal van Dreischor. Het Gemaal pompt overtollig water uit het omliggende land naar het Grevelingenmeer en is mooi begroeid met allerlei organismen.

Onder de Zeelandbrug is er ook altijd wel wat te vinden. De laatste jaren worden er steeds verscheidene zeepaardjes ontdekt. Ze houden zich meestal op bij de sepiatentjes die duikers daar plaatsen. Sepiatentjes zijn stokken die in de bodem geplaatst worden om ervoor te zorgen dat de Sepia's een plek vinden om hun eieren af te zetten. Ze komen in het voorjaar rond mei naar de kust gezwommen om er zich voort te planten. In september zie je vaak de kleine nakomelingen rondzwemmen.

In september valt de zichtbaarheid onder water soms ook goed mee. Het is dan tijd om de fish-eyelens boven te halen. De beste zichtbaarheid is tussen de hangmosselculturen te vinden. Mosselen zijn geweldige filteraars en de zichtbaarheid in de buurt van zo'n hangculturen kan vaak ettelijke meters ver zijn. Zelfs de boeien zijn langs onder overwoekerd met mosselen.

En 'last but not least' bezocht ik nog eens mijn kleine speelvriendjes: de Steenslijmvisjes. Kleine rakkers die vliegensvlug en onbevreesd zijn en een heel guitig kopje hebben. Ze leven tijdens de zomermaanden in ondiep water, zelfs zo ondiep dat het beter is om ze met de hoogwaterkentering te bezoeken.

Een gemakkelijk manier om ze te lokken is gewoon met je vinger op de bodem tikken en al snel komen ze langs alle kanten toegezwommen. Maar, denk zeker niet dat ze eenvoudig te fotograferen zijn, want ze vinden het erg prettig om er- net als je de ontspanknop wil indrukken - ervandoor te gaan...

Meer foto's vind je hier.

Gisterenavond vond de prijsuitreiking van het Open Belgisch Kampioenschap onderwater foto- en videografie (OBK) plaats in duik- en snorkelcentrum TODI in Beringen. Het langverwachte sluitstuk van een wedstrijd die reeds in mei van dit jaar van start ging. Om de twee jaar is er een festival editie, d.w.z. dat er een shoot-out gedeelte is en een festival gedeelte. Bij het shoot-out gedeelte was er een wedstrijdweek in mei en eentje in september waarbij deelnemers twee opeenvolgende dagen konden uitkiezen om hun foto's te gaan maken. Het deel in mei speelde zich af in Zeeland en het andere deel in zoet water, nl. de put van Ekeren. Deze foto's mochten niet nabewerkt worden. Voor het festival gedeelte mochten er foto's in vijf categorieën ingestuurd worden die eender waar in de wereld genomen waren. Deze mochten wel nabewerkt worden. Bovenop de foto's kon er ook nog deelgenomen worden in de categorie digirama's (zie deze pagina voor uitleg). Om uitgestuurd te worden naar het Wereldkampioenschap in Tenerife (2019) moest je deelnemen in alle bovenstaande categorieën en na 2 jaar  competitie als eerste eindigen. Dat is zowat in een notedop hoe het kampioenschap er uit ziet voor de fotografen. Hieronder staan mijn foto's van het shoot-out gedeelte.

Bij het festival gedeelte koos ik voor onderstaande foto's.

Tot slot wil ik nog beide onderwatermodellen die voor me poseerden bedanken, dat waren Marlène Terpstra en Mermaid Céline! Jullie hebben het geweldig gedaan! Speciale dank ook aan de sponsors, jury en alle vrijwilligers die zich weer belangeloos hebben ingezet om er  een prachtige editie van te maken. Zonder deze mensen zou er geen festival geweest zijn. Hoedje af!
En nu, op naar Tenerife!

In de 26 jaar dat ik inmiddels in het water lig ben ik misschien een stuk of vijf zeepaardjes tegen gekomen, dus een regelmatige ontmoeting is er zeker niet. Een zeepaardje vinden is nog steeds heel moeilijk omdat de diertjes niet groot zijn en  vooral heel goed gecamoufleerd! De laatste jaren worden er steeds meer ontdekt omdat duikers er specifiek naar op zoek gaan en vooral omdat de komst van internet en de sociale media het nieuws meer verspreiden. Hierdoor krijg je soms hele volkstoelopen om naar één diertje te gaan kijken. Het spijtige is dat die diertjes op die manier natuurlijk geen rust meer hebben en bijna voortdurend belaagd worden door duikers met felle duiklampen en fotografen met straffe flitsers. 

Nu zou je toch denken dat die diertjes zich verplaatsen als ze teveel belaagd worden, maar dat is niet het geval. Blijkbaar zijn ze nogal honkvast. Wat ook opviel is dat er dit jaar nog redelijk laat op het jaar zeepaardjes te vinden waren. Eind oktober 2014 kwam ik er  ook al eens eentje  tegen in Wemeldinge. Dat was puur bij toeval toen ik tegen het einde van een duik langs de bodem naar de oppervlakte terugkeerde en er bijna tegen botste.

Bij de Zeelandbrug wordt er heel veel gedoken en dus ook zeepaardjes gezien. Dit jaar ook weer. Onderstaand exemplaar zat bij enkele sepiastokken. Een prima schuilplaats zal hij gedacht hebben, maar een heel herkenbare plek voor duikers om 'm te vinden. Toch bleef ie er weken en misschien zelfs maanden zitten.

Op dezelfde dag gingen we na een tip bij Wemeldinge het water in en vonden we een uitzonderlijk mooi exemplaar, een roodgekleurd zeepaardje! 2 zeepaardjes op één dag had ik nog niet eerder meegemaakt en dan een roodgekleurd Kortsnuitzeepaardje was hoogst uitzonderlijk.

Toen ik te horen kreeg dat er nog een tweede zat ben ik zo snel mogelijk teruggekeerd in de hoop om het andere ook te zien en ze misschien samen op de foto te krijgen. En jawel hoor, het andere exemplaar zat op hetzelfde sepiastokje. Een ongelofelijk moment als fotograaf om dit fenomeen mee te maken. Het is moeilijk om op zo'n moment kalm te blijven en de diertjes zo weinig mogelijk te storen.

Twee weken later keerde ik nog eens terug en toen zaten ze er nog steeds. Niet meer samen, maar in mekaars buurt. De duik ervoor was ik met de groothoeklens op stap geweest in het Grevelingenmeer en onderstaande foto is het resultaat van een beeld-op-beeld foto oftewel 2 foto's die mekaar overlappen Dat kan in het fototoestel zelf.

Tot slot nog een laatste bemerking: ik gun het elke duiker om een zeepaardje te zien in zijn natuurlijke habitat, maar ik hoop dat iedereen beseft dat die diertjes stress krijgen van teveel duikers die hun ritme komen verstoren. ik ben daar mee schuldig aan want ook mijn flitsers zijn niet goed voor de diertjes. Ik let er wel altijd op dat ik ze zo voorzichtig mogelijk benader en ze niet té lang lastig val. Ik ben ook heel kieskeurig in mijn berichten die ik op de sociale media plaats en vernoem ook nooit exacte locaties. Ik hoop dat we zo op deze manier tot een consensus kunnen komen die voor iedereen leefbaar is en dat we nog jaren kunnen genieten van onze prachtige onderwaterwereld.