Het was eventjes geleden dat ik nog iets schreef voor Onderwatersport, het magazine van de Nederlandse Onderwatersport Bond, maar nu is het er toch van gekomen. "Zo Gemaakt" is de titel van een terugkerende rubriek in het magazine, waarbij de maker van een bepaalde onderwaterfoto uitlegt hoe het beeld tot stand gekomen is. Enkele maanden geleden maakte ik in de Oosterschelde een foto van een Kortsnuitzeepaardje. De foto viel in het oog bij de hoofdredacteur  en ik verleende graag mijn medewerking. Je vindt de uitleg (in Pdf) ook bij publikaties.

Gisteren vond de bekendmaking van de wedstrijdwinnaars van het Abyss Internationale fotofestival in Venetië plaats. Ik nam er voor de 2de keer aan deel.  In 2015 behaalde ik er nog een 4de plaats in de categorie parasieten, maar dit jaar deed ik het beter. In de categorie zoet water kreeg ik de 2de plaats voor onderstaande foto die ik dit jaar maakte in Turnhout.

Dat fotografie op een subjectieve manier beoordeeld wordt, bewijzen de 2 onderstaande foto's. Ik heb ze al enkele keren ingediend voor wedstrijden, maar ze zijn nog nooit in de prijzen gevallen. Alhoewel ik ze heel mooi vind, vallen ze bij de jury niet in de smaak. Of er zijn nog betere foto's ingediend natuurlijk! Deze keer geraakte ik er  dan toch tot aan een 5de en 8ste plaats mee. Ik mag tevreden zijn!

Het Lowland Photo festival is het internationale natuurfotografiefestival van de Lage Landen en is dit jaar aan zijn derde editie toe. Het is dé ontmoetingsplaats voor wie houdt van natuur en fotografie.
Tijdens het weekend van 10 en 11 december strijken opnieuw duizenden natuurfotografen neer in Kinepolis Antwerpen om er te genieten van inspirerende lezingen van vermaarde natuurfotografen uit binnen- en buitenland, van de prachtige exposities natuurfotografie met honderden werken én van de grootse natuur- en fotografiebeurs boordevol demo’s en workshops. Aan het festival is er ook een fotowedstrijd verbonden: de Lowland Photo Contest. De prijsuitreiking was gisterenavond. Ik won er de eerste plaats en een eervolle vermelding in de categorie Onder Water.

Na mijn uitleg over hoe ik de foto gemaakt had, kreeg ik nog een waardebon van de firma De Beukelaar in Aartselaar http://www.debeukelaer.be/ die ik mag gebruiken voor Lowepro produkten.  

Afgelopen zaterdag was ik op het festival van het Open Belgisch Kampioenschap -kortweg OBK- onderwaterfoto- en videografie. Ik was nog net op tijd om er enkele interessante lezingen te volgen en de fotoprints die de muren opfleurden, te bekijken.  Maar de apotheose van de avond was voor mij toch wel de uitslag van de fotowedstrijd waar ik aan deelnam en reeds eerder over schreef hier op mijn blogpagina.  De wedstrijd bestond uit twee delen: het festivalgedeelte, waarbij (bewerkte) foto's mochten ingestuurd worden die eender waar in de wereld mochten genomen zijn en het shoot out gedeelte waarbij er ter plaatse moest gefotografeerd worden (Zeeland en zoet water) en de foto's niet mochten bewerkt worden. Bij beide onderdelen waren er vijf categorieën: groothoek, groothoek met model, macro, visportret en een thema. Het thema was dit jaar zwart-wit. Hieronder plaats ik mijn foto's die in de prijzen vielen.

Bovenstaande vier foto's in de top drie waren voldoende om de eerste plaats bij de portfolio te behalen.

Bij het festivalgedeelte ging het ook goed. Hieronder de foto's waarmee ik in de prijzen viel.

Mijn enorme dank aan model Marlène, die uitstekend werk leverde! De vijf foto's uit het festivalgedeelte tesamen geteld, waren ook goed voor de eerste plaats in de portfolio.

Bij de digirama's behaalde ik ook een eerste plaats met een reeks over zoet water: "The perfect pond".

Negen podiumplaatsen dus, ik had het in mijn stoutste dromen niet verwacht. Met enige trots kan ik dus melden dat ik Kampioen van België geworden ben bij de Masters. Om uitgezonden te worden naar het wereldkampioenschap in Mexico moesten de punten geteld worden van de afgelopen twee jaar. En daar kwam ik enkele punten tekort en ging mijn goede duikvriend Luc Rooman met de eer lopen. Dik verdiend, want hij is een zeer getalenteerd fotograaf. Luc nam na de bekendmaking echter het woord en vond dat hij mij de kans moest geven om naar Mexico te gaan omdat hij vorig jaar reeds had deelgenomen aan het WK. Toen was ik eigenlijk eerste geeïndigd, maar omdat ik nog geen NELOS lid was kon dat volgens het reglement niet doorgaan. Een mooi gebaar van hem, dat laat zien dat hij het hart op de juiste plaats heeft. Om af te sluiten wil ik nog de jury bedanken, die uitstekend werk geleverd heeft en alle vrijwilligers die aan dit festival meegeholpen hebben. Niet alles was even vlekkeloos verlopen, maar zonder hun vele werk en inzet zou er simpelweg geen festival meer bestaan. Mijn welgemeende dank en op naar een volgende editie!

Zeedahlia's: ik heb er al eens over geschreven en ik heb ze ook al vaak gefotografeerd, maar toch blijven ze me mateloos boeien. Misschien omdat ze zo fotogeniek zijn of omdat ze in verschillende kleuren bestaan, geen idee, maar elke keer als ik er eentje zie en ik heb de macrolens opstaan, dan ben ik vertrokken voor sessies van meerdere uren. Zo ook afgelopen dinsdag, na een duik van 120 minuten was ik er een viertal tegengekomen.

De eerste had ik al snel te pakken, want die weet ik bijna blindelings terug te vinden.  Deze heeft mooie rode kleuren rond de mondschijf.

Ik wist dat er wat verder ook nog eentje stond en na enkele minuten vond ik de tweede. Die stond er half gesloten bij, wat een vreemd zicht was. Zo was de zuil dan weer eens duidelijk te zien, want meestal zit die een beetje verstopt.

Een andere Zeedahlia stond er deze keer ook een beetje mistroostig bij. Deze heeft een redelijk bleke kleur. Misschien was ie een beetje ziek...

En toen was er Luc, mijn duikbuddy en zelf ook fotograaf. Die wist er nog eentje staan. Na een korte tocht naar dieper water toonde hij me het mooiste exemplaar dat ik ooit gezien had. Met een dieprode tot paarse kleur was dit wel de kleurkampioen onder de Zeedahlia's. Ik nam uitgebreid de tijd om 'm te fotograferen.

Ook de tentakels nam ik grondig onder de loep, want de detailfoto's vind ik vaak de mooiste. Zo waren twee uren puur duikplezier voorbij gevlogen.

De tweede duik van de dag bracht veel minder op. De enige toonbare foto is onderstaand beeld van een Waaierkokerworm (Sabella pavonina). Voor deze uit de kluiten gewassen knaap moest ik redelijk wat afstand nemen om het diertje helemaal in beeld te krijgen.

En net wanneer je dan denkt dat die tweede duik er teveel aan was, stap je het water uit en krijg je een ongelofelijke zonsondergang voorgeschoteld. Dus meteen maar alle duikspullen afgegooid en de camera bovengehaald. Wat kan duiken toch heerlijk zijn!

Meer foto's vind je hier.

Op 12 en 13 november vond de eerste editie van het Nature Talks festival te Ede in Nederland plaats, een  foto- en filmevenement over de natuur met vele nationale en internationale sprekers. Ik heb het festival twee dagen bezocht en heb er interessante lezingen bijgewoond van onder meer: Brian  Skerry (fotograaf van National Geographic),  Benny Rebel (Afrika fotograaf), Ron Offermans (de onderwaterwereld in Nederland), Peter H Van Bragt (lezing over de Nederlandse zeenaaktslakken), Willem Kolvoort (zoet water in Nederland) Jari Peltomaki (De Finse natuur), David Maitland (macro) en de Belg Bart Heirweg (breaking the rules). Er waren zeker nog veel meer interessante onderwerpen en sprekers te zien, maar daar had ik helaas de tijd niet voor.

Naast het festival gedeelte was er ook de prijsuitreiking van de  Nature Talks fotowedstrijd waar ik aan deelgenomen had. In de categorie "Onder Water" kreeg ik een "Highly commended"met een foto van een garnaal die aan het begin staat van zijn poetsronde in de bek van een baars. Die foto nam ik in Bali.

De foto van de parende Zeekatten in de Oosterschelde kwam ook in de finale terecht.

Eerder dit jaar nam ik onderstaande foto van een waterlelie. Die viel nog meer in de smaak bij de jury, want ik kreeg er de eerste prijs voor.

Nadat me gevraagd werd hoe de foto gemaakt  was en mijn daaropvolgende uitleg, mocht ik de prijs in ontvangst nemen. Een mooi bedrag dat echter al snel opgebruikt was na een bezoekje bij de verkoper van filters en statieven... ;-)

Tot slot kan ik stellen dat deze eerste editie van het Nature Talks festival  in alle opzichten meer dan geslaagd was. De locatie, sprekers en vele stands maken dit festival zeker een bezoekje waard.

Ik beleef geweldige tijden onder de waterspiegel. De afgelopen twee weken zag ik in de Oosterschelde maar liefst drie soorten die ik nog nooit tegengekomen was. Twee daarvan kon ik uitvoerig fotograferen: het Steenslijmvisje(Lipophrys pholis) en de Zeepaddenstoel (Rhizostoma pulmo). Het derde exemplaar was een Gehoornde steenslijmvis (Parablennius gattorugine), maar die had geen zin om te poseren. Wat wel lukte, echter met veel geduld, was het vereeuwigen van het gewone Steenslijmvisje. Meerdere exemplaren zelfs! Die zitten momenteel bij Strijenham in het ondiepe water. 

Het duurde even voordat ik ze vond, maar eens ik wist waar ik precies moest kijken, kwam ik er meerdere tegen. Sommige diertjes lieten zich uitvoerig fotograferen terwijl anderen zich steeds uit de voeten maakten. Eentje kon ik altijd teruglokken door met een stokje op een steen te kloppen. Dat zal wel het meest nieuwsgierige visje geweest zijn dat ik ooit tegenkwam.

Voor mij behoren deze vissen tot de mooiste die in Zeeland voorkomen en ik was heel blij dat ik ze twee weken na mekaar tegenkwam. Binnenkort trekken ze naar dieper water en zal de kans klein zijn dat ik ze nog tegenkom.

In een creatieve bui maakte ik bovenstaande foto in Photoshop. Het lijkt wel of het visje in een grote luchtbel gevangen zit. Een kleine uitspatting van mijn verbeelding...

Gisteren was ik voor de tweede duik naar het gemaal van Dreischor gereden. Ik hoopte op een ontmoeting met de Zeepaddenstoel, een schijfkwal die een doorsnede van wel 90cm kan bereiken.  Met de fish-eye lens in de aanslag zwom ik langs de kant richting het gemaal. Het zonnetje wierp haar prachtige stralen over de bodem en ik maakte er dankbaar gebruik van om enkele panorama foto's te maken.

De zichtbaarheid was uitstekend en ik kon het gemaal helemaal van onder tot boven zien, zelfs het gedeelte dat boven water uitsteekt. Dat komt niet vaak voor. Ondertussen keek ik goed rond of er geen kwallen te bespeuren waren, die lieten zich echter niet zien.  De hele structuur is zo fascinerend voor een onderwaterfotograaf dat ik er wel eventjes zoet mee was.

Na een uurtje wou ik terugkeren naar de kant en toen kwam ik 'm tegen: de Zeepaddenstoel! Wat een prachtige en grote kwal! In het begin van mijn duikcarrière heb ik ze wel gezien, maar toen fotografeerde ik nog niet. Nu was het moment aangebroken voor een heuse fotoshoot. De omstandigheden konden niet beter zijn: zon, helder water, de juiste lens en een heel mooie schijfkwal. Het volgende uur leek ik wel betoverd om het dier zo mooi mogelijk in beeld te brengen. Met veel wederzijds respect werd het een dans tussen kwal en fotograaf in een wonderbaarlijke omgeving.  

Meer foto's vind je hier.

Met enige trots meld ik u dat ik winnaar ben van het Open Nederlands Kampioenschap fotografie. Deze wedstrijd is een shoot out wedstrijd, wat wil zeggen dat alle fotografen op dezelfde dag in het water liggen. Bij het Nederlands kampioenschap waren dat twee zondagen in de maanden mei en juni. De foto's dienden op het einde van de wedstrijddag ingeleverd te worden en nadien moesten de kandidaten hun selectie doorsturen. Er was geen nabewerking toegestaan. Om mee te dingen naar de titel moesten er vijf foto's afgeleverd worden in evenveel categorieën: macro, visportret, groothoek, groothoek met duiker en een categorie met een thema (kwallen).

De uitslag van de top 10 staat hier.

Voor het November/december nummer van Hippocampus mocht ik mijn portfolio uitkiezen. Hippocampus is het mooie bondsmagazine van NELOS (Nederlandstalige Liga voor Onderwateronderzoek en -Sport). Omdat ik veel in de Zeeuwse wateren duik, koos ik vijf foto's uit de Oosterschelde. De waterlelies zijn Belgisch en de overige foto's zijn uit verre bestemmingen.

Onlangs werd me door het Wereld Natuur Fonds gevraagd of ik een foto wou afstaan voor het nieuwe boek “Aarde op 1: een wereldreis in 177 foto’s ”. Ik koos voor een beeld dat ik enige tijd terug genomen heb bij  duikstek Fiabacet in Raja Ampat. De foto toont een groep Glasvissen die tesamen met het Zweepkoraal de stroming trotseren. Ik moest heel wat moeite doen om zelf  te kunnen blijven hangen terwijl het daar toch zo'n dertig meter diep was. De reden waarom ik deze foto koos was echter niet de moeilijke omstandigheden waarin ik vertoefde, maar het feit dat deze duikstek één van de mooiste plekken is die ik ooit onderwater gezien heb. Dat komt  doordat dit gebied goed beschermd is en dat er een totaal visverbod heerst. Het boek is vanaf nu verkrijgbaar via de website www.wnf.nl/boekaardeop1. Bij een gift vanaf 39,95 Euro krijg je het boek cadeau.

Een artikel van mijn hand verschijnt ook kortelings in Onderwatersport, het duikmagazine van de Nederlandse Onderwatersportbond. Ik schrijf regelmatig artikels voor Onderwatersport en wou al lang eens iets schrijven over de Waterlelies die ik de laatste twee jaren ga fotograferen in een vijver bij Turnhout.

Wil je het artikel lezen, dan vind je het hier in Pdf formaat.

Afgelopen zaterdagavond was het zover: de proclamatie van het Open Belgisch Kampioenschap onderwater foto- en videografie 2015. Het was de afsluiter van een wedstrijd die vier wedstrijdweekends bevatte en waarbij de deelnemers telkens twee dagen de tijd kregen om onderwaterbeelden te maken. Drie weekends vonden plaats in Zeeland en eentje in de steengroeve Vodelée, waar ik eerder in augustus al een blog over schreef.  Door werkverplichtingen kon ik telkens slechts één dag deelnemen, wat mijn kansen natuurlijk wat kleiner maakten. Toch mag ik tevreden zijn met de twee podiumplaatsen die ik behaalde. In de categorie "groothoek" werd ik tweede  met onderstaande foto.

Voor de categorie "groothoek met model" had ik net als vorig jaar geen model. Toen ging ik zelf voor de lens hangen, maar dit jaar kreeg ik op het laatste moment toch nog hulp van een lieve Nederlandse duikster die als model wou fungeren. Bedankt Marlène! We behaalden de bronzen medaille met onderstaande foto.

In het algemeen klassement  bij de Belgen werd ik tweede. Volgend jaar zal er terug een OBK zijn, waarschijnlijk met twee wedstrijdweekends. Dan worden de punten van 2015 en 2016 opgeteld en zal de winnaar mogen deelnemen aan het wereldkampioenschap in Mexico. Het zal dus nog een spannende strijd worden!
Hieronder nog enkele foto's uit de voorbije wedstrijddagen. Omdat het reglement geen nabewerking toeliet heb ik ze ook zo in dit blogbericht geplaatst.

Camouflage of verhulling is het zodanig toepassen van kleur, tekening en vorm dat een normalerwijs zichtbaar object tegen zijn achtergrond verdwijnt of moeilijker wordt herkend. Er is bij camouflage dus sprake van gezichtsbedrog zegt Wikipedia. Als er nu één diertje onderwater dit begrepen heeft, dan is het wel de hooiwagenkrab. Ik kan me geen duik in de Oosterschelde bedenken dat ik ze niet gezien heb en soms zelfs massaal, zoals afgelopen duik bij de Bergse Diepsluis, maar waarschijnlijk heb ik ze ook al vele keren voorbij gezwommen zonder ze te zien. Ze zijn continu bezig met het camoufleren van hun lichaam met stukjes spons, wieren, hydroidpoliepen, mosdiertjes en ander klein spul dat ze in de nabijheid kunnen vinden. 

Vaak zijn ze lastig te fotograferen omdat ze zo opgaan in de achtergrond en dus probeer ik ze zo te portretteren dat ze toch opvallen. Dat doe ik door het licht enkel op het onderwerp te laten vallen. De belichting gebeurt dan met de snoot en door de korte sluitertijd blijft de achtergrond donker. Een tweede optie is om een rustige (groene) achtergrond te verkiezen. Anderzijds zijn het vaak geduldige onderwerpen die niet vlug gaan lopen, maar soms zelfs dreigend hun scharen uitsteken. Gezien hun grootte komt dat wel grappig over.
Meer foto's vind je hier.

We mogen de afgelopen dagen niet klagen van het weer. Het gaf me het idee om nog eens met de fish-eye lens op pad te gaan. Enige tijd terug had ik bij duikplaats Den Osse aan de Nieuwe Kerkweg gezien dat de zichtbaarheid onder water redelijk goed was. Toen ik na een lange duik terugkeerde in het ondiepe water zag ik kleurrijke taferelen, maar die kon ik toen niet op de foto zetten omdat ik een macrolens had opstaan.

Meteen nadat ik kopje onder ging bij de steiger zag ik dat ik de juiste keuze gemaakt had: het zicht was uitstekend! Ik maakte een toertje rondom de palen en fotografeerde de onderkant van de trap aan het einde van de steiger. Die was mooi begroeid met mosselen.

Een krab poseerde op één van de pijlers.

Ik vervolgde mijn weg naar het westen en bleef op geringe diepte de kant volgen.

Het leek wel of ik op één of ander tropisch rif aan het duiken was.

Net als vorig jaar  zaten er overal Groene wierslakken.

Spookkreeftjes waren er ook massaal te zien. Daarom keerde ik nog eens terug met de macrolens.

Meer foto's vind je hier.

Gisteren was ik te gast bij NEOS Zemst. NEOS is een sociaal-culturele beweging die senioren samenbrengt om de vrijgekomen tijd op een maatschappelijk zinvolle manier in te vullen. Ik sprak er over de onderwaterwereld en nam het publiek mee op een reis die vertrok vanuit onze Belgische meren en vijvers om te eindigen aan de andere kant van de wereld in West Papua. Hier en daar vertelde ik het verhaal achter de foto en toonde ik enkele van mijn digirama's. Het publiek was geboeid en er waren enkele gezellige interacties. Achteraf kreeg ik veel positieve commentaar. Bedankt voor de goede ontvangst en de leuke gesprekken!

Gisterenavond was het zover: we zouden eindelijk te weten komen wie er in de prijzen ging vallen bij de Hugycup die eerder dit jaar doorging bij Puerto Galera in de Filipijnen. De Hugycup is een wedstrijd voor onderwaterfotografen en -videografen, die georganiseerd wordt door Danny van Belle, een bekende landgenoot en gerenommeerd onderwater cineast.  Deze  duikreizen staan altijd in het teken  van foto- en videografie en er is steeds een kameraadschappelijke sfeer onder de deelnemers. De hoofdsponsor is Hugyfot (en Greenforce), vandaar de naam Hugycup. 
Voor het eerst sinds het ontstaan van de wedstrijd werd er een limiet gelegd op de nabewerking van de foto's. Enkel contrast, saturatie, verscherping en zweefvuil wegclonen was toegestaan en  foto's uitsnijden was slechts voor tien procent  van de originele grootte toegelaten
Hieronder vind je al mijn  foto's  die ik instuurde en de behaalde resultaten in de 6 categorieën. Er mochten drie foto's per categorie ingediend worden en één portfolio:

Een duiklamp van Greenforce of een behuizing van Hugyfot moesten in beeld zijn. Opnames in het zwembad waren toegestaan.

3de plaats

Bij de eindstand, waarbij alle categorieën meetelden, behalve de Greenforce en Hugyfot categorie, werd ik vierde. Net geen podiumplaats dus. Maar ik mag zeker niet ontevreden zijn met drie eerste plaatsen. Proficiat aan alle andere winnaars en bedankt aan de sponsors!