Het overkomt me niet vaak, maar enkele dagen geleden stond ik voor dag en dauw aan de Oosterschelde. Er stond een vroege ochtend duik gepland bij Sint-Annaland. Met camera en statief in de hand trok ik richting het strandje en nam er onderstaande foto's. Onder de waterspiegel was de zichtbaarheid niet veel soeps. Zeg maar erwtensoep. Deze beeld op beeld opname is een mengeling van 2 foto's: de bovenste helft nam ik bij Sint-Annaland en de Zeedahlia bij Den Osse aan het Grevelingenmeer. Bij Den Osse was de zichtbaarheid in het ondiepe gedeelte dan ook veel beter. Dankzij de zon kon ik deze menglichtopname maken. Meer foto's uit Zeeland vind je hier.
0 Comments
Gisteren vond de prijsuitreiking plaats van de grootste shoot out wedstrijd ter wereld: de World Shootout Underwater Photocontest. Deze prestigieuze wedstrijd loopt inmiddels al 14 jaar en is gekend om zijn indrukwekkende prijzenpot. De hoofdprijs is een reis naar Papua Nieuw-Guinea en heeft een waarde van 20 000 $. In totaal zijn er 7 categorieën: Best 5 images, amateurs, wide angle, macro, UW fashion, sharks en video clip. Uit al deze inzendingen werd er ook nog een prijs uitgereikt voor 'Best picture of the year'.
Sinds enkele weken wist ik reeds dat ik bij de 5 finalisten zat in de macro categorie. Daarom was ik uitgenodigd op Boot Dusseldorf waar de prijsuitreiking plaatsvond. Gelukkig kon Goof van Rijswijk me vertegenwoordigen, want ik moest helaas werken. Goof stuurde me dan ook meteen het goede nieuws: ik werd derde. Geen reis naar Papua, maar wel een mooie ademautomatenset en duikcomputer gesponsord door Cressi. De foto is vorig jaar genomen in het Grevelingenmeer tijdens het Open Belgisch Kampioenschap onderwaterfotografie en is een beeld - op - beeld opname in de camera van een garnaal en oorkwal. Van 22 tot 27 november vond het Wereldkampioenschap Onderwaterfotografie van de CMAS plaats in Mexico. Om geselecteerd te worden moesten de afgelopen twee jaren wedstrijden gewonnen worden, want enkel de beste fotograaf mocht mee. Dit jaar hadden we echter geluk, want Wallonië stuurde geen afvaardiging waardoor de Vlamingen twee ploegen konden sturen. Samen met fotograaf en vriend Luc Rooman en onze twee modellen Brigitte en Liane reisden we af naar La Paz. Een week op voorhand, om te oefenen en voorbereid te zijn op het echte WK. Liane had nog nooit model geweest en had slechts 150 duiken. De voorbereidende week zou wel eens van pas komen, dacht ik. Na een heleboel uitleg over hoe en waar een model moet "hangen" sprongen we het water in bij Los Islotes. Die plek is bekend om zijn Californische zeeleeuwen. Na enkele oefenfoto's nam ik onderstaande foto. Wat een talent! Ik wist meteen dat het goed zat met Liane. Die zeeleeuwen was een ander paar mouwen: stil hangen was er niet bij, maar speels om je heen vliegen en komen knabbelen aan vinnen en fotomateriaal vonden ze wel leuk. Eentje leek zelfs op een puppy hondje. Die kwam zich zo voor de camera neervleien. Alhoewel onderstaande foto doet vermoeden dat ze agressief zijn, was er toch eerder sprake van speels gedrag. Waarschijnlijk zag dit dier zijn reflectie in mijn glazen domepoort. Enkel voor de mannetjes was ik wat op mijn hoede. Die waren veel groter en kwamen soms nogal dreigend over. Dat doen ze door met opengesperde mond of bellenblazend tot vlak voor de lens te zwemmen. Zo beschermen ze hun kroost en zorgen ze ervoor dat geen ander mannetje de vrouwtjes het hof komt maken. Op het Fang Ming wrak hadden we ook mooie groothoek gelegenheden. De zichtbaarheid was er vrij goed en er konden ook foto's van de binnenkant gemaakt worden. Liane moest soms de stroming trotseren om ergens bovenaan in de foto terecht te komen. Geen gemakkelijke opgave! Mijn idee was om onderstaande foto te maken tijdens de wedstrijd, daarom hebben we op deze plek - vooraan onder de boeg- heel wat tijd besteed. Dat plan zouden we ook uitgevoerd hebben als we tijdens de wedstrijd onderstaande schildpad niet waren tegengekomen. Na 10 minuten meezwemmen met het dier, was mijn luchtvoorraad bijna op. We hebben vooral erg moeten zoeken naar macro leven in La Paz. Het was een hele uitdaging om iets te vinden. Dat zou je niet afleiden uit onderstaande foto's. Na 9 dagen duiken vond mijn buddy onze eerste naaktslak. Het was de eerste duik op de eerste wedstrijddag. Met drie top tien plaatsen deed ik het nog niet zo slecht, maar de verwachtingen lagen toch iets hoger. Een medaille in één van de vijf categorieën zou nog beter geweest zijn. De organisatie liet te wensen over, maar de sfeer onderling in onze ploeg en met andere teams zoals Nederland en Mexico was prima. We hebben ons geamuseerd van de eerste tot de laatste dag en dat kan geen enkele medaille vervangen!
Ik heb 2 keer heuglijk nieuws. Gisteren was ik in Nederland op de prijsuitreiking van de natuurfotografiewedstrijd "de Groene Camera". Voor het onderdeel Natuurfotograaf van het jaar 2017 van de Groene Camera mocht je als fotograaf een samenhangend, verhalend portfolio van 7 tot 9 beelden inleveren. Ik won er de tweede plaats oftewel "Runner up". Daar ben ik heel blij mee omdat er in zo'n soort wedstrijd veel meer foto's van de natuur aan land worden ingestuurd en het niet zo evident is om met een portfolio van onderwaterfoto's in de prijzen te vallen. Ik koos voor een reeks van 8 foto's die ik in Zeeland gemaakt had. Hieronder zie je alle winnaars en runner ups uit alle categorieën. Duikmaat Gino Symus en Nederlander Sander van der Heijden staan ook op de foto, zij behaalden de eerste en tweede plaats in de categorie Onderwater. Proficiat! Op hetzelfde tijdstip van de prijsuitreiking van de Groene Camera werden er ook prijzen uitgedeeld in Staatsburg op het Festival Européen de l'image sous-marine. In de audiovisuele presentaties won ik er de tweede prijs met de reeks "de Perfecte vijver".
Vorige maand stond in het teken van vakantie en dus trok ik voor de tweede keer richting Zuid-Afrika. Deel 1 vind u in het archief hier aan de rechterzijde van deze pagina wanneer u op 'maart 2016' klikt. Waarom ik terug naar de West-Kaap trok was voor mij erg duidelijk: een mooie streek, lekker eten en drinken en vooral een prachtige onderwaterwereld! Maar vooraleer ik naar de kust ging, trok ik landinwaarts richting Inverdoorn wildpark. Inverdoorn ligt op een dikke twee uur rijden vanuit Kaapstad en het landschap op de weg er naartoe was al indrukwekkend, dus hier en daar stopte ik om een foto te maken. Het park beschikt over verschillende accomodaties, maar ik koos voor een overnachting in een tent. Nu ben ik vroeger wel af en toe wel gaan kamperen, maar dit was toch de eerste keer dat ik een bed en badkamer in de tent ter beschikking had! Voor het avondeten trokken we er al meteen op uit voor een drie uur durende rondrit tussen de Afrikaanse leeuwen, Zebrapaarden, Gemsbokken, Springbokken, Wildebeesten, Buffels, Neushoorns, Nijlpaarden, Giraffen, Struisvogels en andere wilde dieren. Bij zonsondergang kregen we een glaasje wijn aangeboden om daarna terug naar het kamp te rijden en er van een heerlijk braai (barbecue) te genieten. De volgende ochtend kregen we opnieuw een drie uur durende tocht voorgeschoteld en konden we de Jachtluipaarden zien lopen. We stapten uit en voelden ons klein bij de Giraffen en we troffen knuffelende Wildebeesten aan. In wildparken zoals Inverdoorn tref je niet echt wilde dieren aan in de letterlijke zin van het woord. Het is en blijft een hele grote dierentuin waar dieren gevoederd worden en er ook een afrastering staat. Maar het is echt een leuke belevenis en voor vele mensen een kans om de dieren eens van dichtbij te zien in een natuurlijke omgeving. De passie voor de dieren die onze gids toonde en de manier waarop hij erover vertelde riep alleen maar respect op. Met een goed gevoel en een pak foto's op het geheugenkaartje reed ik dan ook het park uit richting Simon's Town. Simon's Town is een klein stadje aan de oostkust van het schiereiland met uitzicht op False Bay. De laatste dagen van mijn vorige reis was ik hier komen duiken en vond er een uitbundige en kleurrijke onderwaterwereld. Ik dook er tussen het kelp met de Gevlekte zevenkieuwhaaien en bij Patridge point met de speelse Kaapse pelsrobben. Ook dit jaar waren die van de partij, al was de zichtbaarheid op sommige momenten een stuk slechter. In deze periode van het jaar staat er vaak een stevige wind uit het zuidoosten en die waait dan recht in de baai binnen. Geen goed nieuws voor de zichtbaarheid dus en wat vooral parten speelt bij het fotograferen is de enorme deining. Ook op diepte word je vaak heen en weer gewiegd. Wanneer de wind dan enigszins wat temperde greep ik mijn kans om zowel van de kant als met de boot er op uit te trekken en het water in te springen om de kleurrijke riffen van False bay te fotograferen. Wanneer de wind het duiken verhinderde, deed ik een uitstap naar de wijnstreek. Vooral Franschhoek kon me wel bekoren met zijn mooie gebouwen en riante wijndomeinen. En dan het hoogtepunt van de reis: de trip naar de Blauwe haaien! Dat was iets waar ik naar uitgekeken had omdat ik ze nog nooit eerder gezien had. Om deze prachtige dieren te zien moet er wel ver uit de kust gevaren worden en dat was er bij de eerste poging teveel aan. Na 21 kilometer besloot de schipper terug te keren omdat het weer slechter dreigde te worden. Gelukkig kreeg ik enkele dagen later wel een herkansing en bij een kalme zee op 32 kilometer uit de kust, lag ik op 10 meter diepte tussen een groep Blauwe haaien. Die werden gelokt met "chum", een smurrie van visafval. Langs alle kanten werden we belaagd, maar verder dan enkele rakelinkse passages en hier en daar een vriendelijk duwtje ging het gelukkig niet. Een droom voor elke duiker om deze dieren van zo dichtbij te mogen bewonderen. Al bij al was dit geen echte duikreis, maar eerder een combinatie van land- en duikavontuur. Omdat de wind vaak te sterk was, kon er niet altijd gedoken worden. De duikomstandigheden zijn zelfs al zwaar genoeg bij goed weer! Maar aan land is er genoeg te beleven. En zo moet je mijn inziens Zuid-Afrika bekijken: beide biotopen zijn een bezoekje meer dan de moeite waard!
Meer foto's vind je in dit album! Het begint bijna traditie te worden dat ik tijdens de eindejaarsperiode hier nog een woordje neerpen. Ik las net nog het bericht dat ik vorig jaar postte en herinner me nog precies de periode waarin ik het schreef. Een jaar met ups en downs klonk het een beetje zwaarmoedig en dat was het ook wel. Maar kijk, we zijn nu weeral een jaartje verder en het ene jaar is het andere niet. Met de fotografie ging het dit jaar meer dan uitstekend. Ik werd Belgisch kampioen en tegelijk ook fotograaf van het jaar en bij onze buren werd ik winnaar van het Open Nederlands Kampioenschap. Ik deed ook mee met de fotowedstrijden van Nature Talks en het Lowland festival en won er in beide onderwater categorieën de eerste plaats. In Frankrijk, Slovenië en de Verenigde Staten ging het ook zeer goed en zo kan ik nog even doorgaan. Maar dat is niet wat ik u wil meegeven. Wat ik daarmee wel wil duidelijk maken is dat het ene jaar het andere niet is. Na regen komt zonneschijn klinkt wel erg cliché, maar dat staat als een paal boven water. Of in mijn geval onder water... Mocht uw jaar niet zo succesvol geweest zijn dan het mijne, dan wens ik het u zeker toe in het komend jaar. Prettige feestdagen!
Het was even stilletje hier op mijn blogpagina. Dat kwam omdat ik in Zuid-Afrika was. Met de huurauto reisde ik door de West-Kaap naar Kleinbaai om er te gaan kooiduiken met de Witte haai. Daarna bezocht ik het Plettenberg wild reservaat in het hart van de Tuinroute. Na een tussenstop in Kaapstad ging ik nog drie dagen duiken in Simonstown. Ik zwom met zeehonden en Gevlekte zevenkieuwshaaien, een unieke ervaring! Maar ook het kleine leven kon me enorm boeien. Ik heb slechts twee duiken met de macrolens gefotografeerd, maar vond er kleurrijke vissen en naaktslakken in overvloed. De deining moest ik er wel bijnemen. Enkele slakken herkende ik uit de Zeeuwse wateren, zoals Limacia clavigera. Hier staan nog meer foto's!
Beneath The Sea is een grote onderwaterfotowedstrijd in de Verenigde Staten. Ik viel er al meermaals in de prijzen. Eerder deze week kreeg ik het bericht dat mijn foto van de snoek in de prijzen viel. Ik behaalde er de tweede prijs in de categorie groen/koud water.
De voorbije weken was het hier stil op mijn blogpagina, maar dat wil niet zeggen dat ik zelf stil heb gezeten. Het seizoen van een jaarlijks weerkerende gast is aangebroken: de Snotolf. Enkele weken geleden kwam ik bij Sint-Annaland een mannetje tegen die op een vrouwtje lag te wachten. Het leek er op dat hij zijn plekje had voorbereid op de komst van een vrouwtje, want eitjes waren er nergens te bespeuren. Daardoor was de toekomstige vader nog wat nerveus en zwom voortdurend rondjes. Dat is erg vervelend als je een foto wil maken van deze mooi gekleurde gast. Om het dier niet te veel te verstoren hield ik het al gauw voor gezien. Even verder vond ik nog een vlokkige naaktslak die net over de eitjes van een zeedonderpad aan het wandelen was. Ik moest me reppen, want alhoewel het diertje niet erg snel vordert, is zo'n eierklomp op enkele seconden overgestoken. Tijdens de tweede duik van de dag bij Anna Jacoba polder kwam ik nog eens een Snotolf tegen, maar dit keer geen volwassen exemplaar. Het juveniele diertje was niet groter dan 8 à 10 centimeter. Normaal gezien trekken Snotolven een tijdje na hun geboorte naar diepere wateren, maar deze vond het hier blijkbaar gezellig genoeg om te blijven. Zo'n kleine Snotolf ben ik nog nooit in de winter tegengekomen. Heeft het misschien iets te maken met de zachte winter? Ik heb er geen flauw benul van, maar ik hoop dat het diertje zal overleven. Het is ook al druk bezocht geweest wan ik heb al meerdere foto's van onderwaterfotografen op internet gezien. Niet moeilijk als je zo fotogeniek bent! Vorige week waren het even geen Snotolven, maar een vervelende "snot" verkoudheid. Dan maar noodgedwongen boven de waterspiegel gebleven en eens een toertje met de wagen rond de Oosterschelde gemaakt. Ik was al bij de Zeelandbrug voor dag en dauw. Het was een erg koude ochtend, wat duidelijk te zien is op bovenstaande foto, maar bij de eerste zonnestralen wist ik meteen dat ik de juiste dag had uitgekozen. Ik besloot om verder langs Noord Beveland te rijden, een kant waar ik de laatste jaren niet zo vaak meer kom. Al snel besefte ik dat ik hier vaker zou moeten langskomen, want het is toch een stukje natuur dat bijzonder mooi is. Het vroege ochtendlicht en de bevroren grond gaf het geheel een feeëriek sfeertje. Ik heb nog heel wat meer foto's genomen die ik hier allemaal niet kan plaatsen. Daarom nodig ik u uit om hier in dit album een kijkje te gaan nemen. Of nog beter: trek er zelf eens op uit, u zal het zich niet beklagen!
Eerder deze week was ik te gast bij Markant Herentals. De lezing ging door in een voormalig Karmelietessenklooster dat omgebouwd werd tot 4* hotel. Op de plek waar vroeger de kapel was, mocht ik de avond vullen met foto's en verhalen van nabije en verre bestemmingen. Het eerste deel van mijn presentatie ging over het leven in en rond de vijver van domein Muisbroek. Daarna kwamen de padden en waterlelies van Turnhout aan de beurt en de bijzondere wereld boven en onder de waterspiegel in Zeeland. Na de pauze sprak ik over de heldere meren aan de Fernpas in Oostenrijk en de dolfijnen en potvissen op Pico, een eiland van de Azoren. Met Bali en West-Papua, twee kleurrijke bestemmingen, sloot ik de avond af. Tussendoor liet ik enkele digirama's zien, dat zijn foto's die ineenvloeiend vertoond worden aangevuld met muziek en soms ook tekst. Het leuke van lezingen geven voor een niet-duikend publiek is dat mensen zich meestal niet bewust zijn van de schoonheid in de omliggende wateren. Die krijg je dan ook zelden of nooit op televisie te zien. Ik kreeg vele positieve reacties van een fijn en aandachtig publiek. Bedankt!
Het is stilaan tijd om eens terug te blikken op het voorbije jaar. Een jaar met ups en downs, met mooie maar ook triestige momenten. Kortom: een jaar zoals de meesten onder ons het wel zullen beleefd hebben. Ik heb geleerd om niet teveel energie te verspillen aan de negatieve kanten en zoveel mogelijk positief te denken. Dat valt niet altijd mee, maar het is een les geweest die ik opgepikt heb op verschillende - soms afgelegen - plekken in de wereld. Veel mensen die ik ontmoette hebben het slechter dan wij. Toch zie je vaak vrolijke gezichten en zijn ze gelukkig met wat ze hebben. Iedere keer als ik terug kom van zo'n verre reis kan ik alles terug behoorlijk relativeren. Spijtig genoeg blijft dat gevoel niet lang hangen en draai ik al vlug terug mee in de mallemolen van onze maatschappij. Het is daarom dat mijn voornemens voor het nieuwe jaar al klaar liggen: ik moet meer gaan reizen! Dat laatste kan ik u alleen maar aanraden ;-)
Inmiddels is het alweer een dikke maand geleden dat ik naar de Filipijnen afreisde. Ik deed er mee aan de Hugycup, een onderwaterfoto- en videowedstrijd georganiseerd door landgenoot en gerenommeerd onderwatervideograaf Danny Van Belle. Elke editie speelt zich op een andere plaats in de wereld af. Dit jaar trokken we richting Puerto Galera, een plek waar er overdag gedoken wordt en 's nachts gefeest. Van dat laatste kwam er (bij mij) niet veel van in huis, want de hele dag duiken en dan 's avonds nog foto's selecteren voor de wedstrijd is al vermoeiend genoeg. Zowel voor macro als voor groothoek waren er voldoende mogelijkheden. Boatyard en Giant Clams waren twee duikstekken die een beetje op Lembeh leken: een zanderige bodem met veel klein spul. Een uitdaging voor de macro fotograaf. Maar ook voor de groothoekfanaten waren er voldoende mogelijkheden. Pal voor de deur van het duikcentrum lag er een mooi begroeid wrak op 30 meter diepte: de Alma Jane. Zowel de buiten- als de binnenzijde van het wrak waren de moeite om te fotograferen. De stroming maakte het vaak moeilijk om foto's te nemen, maar dan hielden we ons schuil aan de binnenkant. Mijn favoriete plek qua groothoek was toch wel de Canyons. De enorme hoeveelheid zachte koralen die zich hier bevinden was ongeloofelijk. Door de ligging van deze duikstek staat er hier wel bijna altijd stroming, dus was het niet eenvoudig om stil te blijven hangen. Conclusie: Puerto Galera is dé plek voor duikers die zowel van duiken als van het uitgangsleven willen genieten. De onderwaterwereld is er nog vrij intact, ondanks de vele duikers die er jaarlijks naartoe gaan. Qua groot "wild" heb ik niets gezien buiten enkele schildpadden. Ik hoorde wel over een shark cave, maar daar zouden er geen haaien meer zitten. Misschien hebben de grote predatoren zich uit de voeten gemaakt toen ze een horde Koreanen zagen afkomen. Die hebben namelijk niet veel manieren heb ik gemerkt. Niet alleen zagen ze het zwembad van het hotel als spoelplaats, maar onder water zag ik er eentje aan een schildpad hangen en een andere bovenop het zachte koraal staan. Weten ze niet beter of is het stoerdoenerij? Hopelijk blijven de schildpadden binnenkort ook niet weg....
Paf Tachov is een onderwaterfoto-en filmfestival in Tsjechië. Ik neem er al enkel jaren deel en af en toe ben ik al eens in de prijzen gevallen. Dit jaar behaalde ik voor het eerst een podiumplaats in de categorie portfolio. Ik werd tweede. Bij de digirama's behaalde ik een derde plaats met "Pulau Pef", waar ik een verhaal vertel over een klein eiland in Raja Ampat bij West Papua.
Gisterenavond was ik te gast bij duikvereniging 'Stella Maris' te Roosendaal. Ik gaf er een presentatie van anderhalfuur over verschillende zoet- en zoutwater duikbestemmingen. Voor de pauze kwam de put van Ekeren, het meer van Turnhout en het Fernstein- en Samerangermeer in Oostenrijk aan bod. Na de pauze liet ik beelden en audiovisuele presentaties zien uit de Azoren, Bali en Raja Ampat, natuurlijk met de nodige uitleg erbij. Het was een heel gezellige avond met veel sfeer, drank, lekkere hapjes en na de presentatie een leuke tombola met heel wat prijzen. Mijn complimenten aan de organisator en alle medewerkers die deze avond tot een groot succes maakten en bedankt voor de attenties!
Ik heb net één van de mooiste erkenningen uit mijn fotografieloopbaan gekregen. Ik won in de Verenigde Staten de Best-In-Show Prize (Photo): The David Doubilet Award for Excellence in Underwater Photography. Da's een hele lange titel om te zeggen dat ik de hoofdprijs gewonnen heb ;-) Best trots natuurlijk! Ik nam de foto vorig jaar bij het eiland Pulau Pef in Raja Ampat. Op de foto is er een Gast dwerggrondel (Pleurosicya mossambica) te zien die eitjes bewaakt op een paarse zakpijp. Meer foto's van Raja Ampat vind je hier. Daarnaast kreeg ik ook nog een 'honorable mention' in de categorie Green/Cold water met onderstaande foto uit Oostenrijk. Deze groothoekfoto nam ik in het Samerangermeer aan de Fernpas in Tirol. Meer foto's van Oostenrijk vind je hier.
|
Nieuw op de websiteCategorieën
Alles
|