Begin april lag ik in het water bij de Zeelandbrug. Op het eerste zicht niet zo'n bijzondere duik. De zichtbaarheid was niet zo goed en buiten een mooie Groene zeedonderpad en veel Harlekijnslakjes was ik nog niet veel tegengekomen.
Het is weeral een maand geleden sinds ik hier iets gepost heb. Wat gaat de tijd toch snel! Dat is omdat ik eigenlijk nooit stilzit en ondertussen heb ik heel wat projecten afwerkt. Van eentje mag ik zelfs nog niks verklappen, maar van zodra het mag zal ik hier iets over schrijven. Begin april lag ik in het water bij de Zeelandbrug. Op het eerste zicht niet zo'n bijzondere duik. De zichtbaarheid was niet zo goed en buiten een mooie Groene zeedonderpad en veel Harlekijnslakjes was ik nog niet veel tegengekomen. Alhoewel ik ze waarschijnlijk al duizenden keren gefotografeerd heb, maak ik toch nog steeds tijd om wat foto's te nemen van de harlekijntjes. Hun felle gele strepen geven kleur aan de soms saaie bodem en ze vallen dan ook meteen op als je er voorbij zwemt. Sommigen zijn zo klein (+/- 1cm) dat ik mijn Nauticam CMC voorzetlens gebruik voor mijn Nikkor 60mm micro lens en de camera ook nog eens op de crop-stand zet. Dan kan ik ze beeldvullend weergeven. Ik zoek er dan eentje uit die ergens bovenop zit zodat de achtergrond niet stoort. De belichting is met een Retra flitser met snoot gedaan. Bij het einde van de duik hang ik altijd nog wat rond de eerste pijler. Daar is er al veel Tubularia te zien waar er kleine vlokreeftjes zitten. Geen gemakkelijk onderwerp om in beeld te brengen omdat ze altijd staan te wapperen in de stroming. De vlokreeftjes werken ook niet altijd mee, maar onderstaand diertje poseerde mooi voor de lens. Net toen ik er na 120 minuten de brui aan wou geven zag ik een Harlekijnslakje op de steel van een Tubularia klimmen. Toen ik door de zoeker keek, zag ik ook nog 2 vlokreeftjes zitten. Hier moest ik voor stoppen! Het was een hele klus om ze er allemaal samen scherp op de foto te krijgen, maar uiteindelijk lukte het wel en kon ik het water met een goed gevoel verlaten. Het was toch weer een prima duik. Een dag later lag ik terug in het water. Zoet water deze keer, en ook heel wat minder koud. Ik had afgesproken in TODI, het indoor duik- en snorkel centrum te Beringen, om er met model Merel te gaan oefenen voor het wereldkampioenschap onderwaterfotografie dat gaat plaatsvinden in september bij Tenerife. We hadden nog nooit samen gedoken en Merel had nog nooit model gespeeld voor een wedstrijdfotograaf. Dus eerst een uitgebreide briefing en dan het water in. En wat bleek? Merel was een natuurtalent. Van bij de eerste foto's kon ik meteen gerust zijn, want ze deed het meer dan voortreffelijk. Soms lijkt het er op dat zo'n duikster daar maar wat hangt op de achtergrond, maar niets is minder waar. Alles is gepland: waar ze moet hangen, de positie van benen, armen, duiklamp, naar waar ze moet kijken tot en met het materiaal: niet teveel slangen of een fluo geel duikpak om op te vallen. Al deze zaken zijn van belang en ieder detail telt mee. Onder water kunnen we daarover communiceren aan de hand van duiktekens. Het enige wat je niet in de hand hebt zijn de onderwaterbewoners. Die werken niet altijd mee en dus moet je soms geluk hebben of het juiste moment afwachten zoals bij de foto's hieronder. Omdat je het ijzer moet smeden als het heet is lagen we binnen de week nog maar eens in het water. Deze keer om de puntjes op de i te zetten, zeg maar. Kleine dingetjes werden nog aangepast en nieuwe dingen werden uitgeprobeerd. Tenslotte moet je je goed voorbereiden om aan zo'n wereldkampioenschap mee te doen. Het is zeker een voordeel als het zonnetje schijnt. Dat is in elk water zo. Niet alleen heb je dan meer licht onder water, maar de zonnestralen geven het geheel altijd een magisch tintje. En ook de helderheid van het water maakt het mogelijk om het model wat verder in beeld te plaatsen. Aan helder water geen gebrek bij TODI. Op onderstaande foto lijkt het net alsof er een UFO boven onze hoofden neerstrijkt, het is echter gewoon het dak van het gebouw. Aan vissen ook geen gebrek bij TODI, soms zijn het er zoveel dat het mikken wordt om ze allemaal op de juiste plek te hebben. Alleszins wil je als fotograaf dat er geen vis komt paraderen voor je model. Ik zou hier nog enkele uren kunnen doorgaan met foto's te tonen, want ik heb er heel wat genomen tijdens die twee sessies, maar mocht je er nog niet genoeg van gekregen hebben, dan kan je hier in het TODI album nog meer plaatjes bekijken. Hieronder nog een zeldzame foto. Ik neem niet vaak selfies (of een "ussie" zoals Merel het noemt...), omdat ik liever aan de andere kant van de camera sta of lig, maar deze vond ik wel een leuke afsluiter ;-) Enkele dagen geleden lag ik dan nog eens in het zoute water van Zeeland. Het was weeral 2 weken geleden en dan begin ik altijd uitdrogingsverschijnselen te vertonen... Er waren pijlinktvissen gespot en daar moest ik natuurlijk heen. Jammer genoeg zit "de bloei" er momenteel in. Dat maakt groothoekfotografie er niet makkelijk op en ook de pijlinktvissen zijn behoorlijk schuw. Dat maakt ze moeilijk te benaderen. Met heel wat geduld en na twee duiken kwam ik toch terug boven water met enkele aanvaardbare foto's. Wat zijn het toch prachtige diertjes. We moeten ze met de grootste omzichtigheid benaderen en ik hoop dan ook dat ze de komende dagen en weken niet onder de voet gelopen worden van de vele duikers die ze willen bewonderen. Ik gun het iedereen om ze "live" aan het werk te zien, maar wees voorzichtig en hou je afstand, dan kan iedereen er van genieten! Meer foto's uit Zeeland vind je hier.
0 Comments
Onlangs lag ik nog eens in het heldere en visrijke water van TODI in Beringen. Ik had er afgesproken met mermaid Nyxe uit Nederland om er een onderwaterfotoshoot te houden. We hadden mekaar onder water al eens ontmoet zoals je hierboven op de hoofding kan zien. De voorbije maanden hielden we contact en nieuwe plannen voor een fotoshoot werden gesmeed. Ondertussen ben ik al enkele keren in TODI geweest en ik had altijd het geluk om er op een zonnige dag te zijn. Dat maakt een heel verschil onder water. Niet alleen is er dan meer licht, maar de mooie stralen die het water doorboren maken de achtergronden heel decoratief. Het weer zat helaas niet mee en na vijf minuten had ik al door dat ik mijn ISO instelling moest verhogen naar 1200, anders werd de achtergrond te donker. Ik vroeg haar ook om enkele keren dicht tegen de oppervlakte te poseren. Dat resulteerde in een leuke weerspiegeling en een ongewone compositie. Toen ze even stond uit te blazen op de top van één van de onderwaterzuilen zag ik haar staart omhoog krullen. Het leek me een leuke foto en net voor ik afdrukte stak ze haar hoofd onder water en gaf me het V-teken. Ik vond de foto zo grappig dat ik er één van de kogelvissen - die ik een tijdje geleden fotografeerde - eraan toevoegde. Onderstaande foto is dus een montage, iets wat ik zelden doe. Na meer dan een uur poseren moesten we er toch even uit om te gaan pauzeren en op te warmen. Het water was rond de 24 graden en dat voelde wel comfortabel aan in mijn 7mm duikpak, maar voor mermaid Nyxe was het al een hele prestatie om zo lang in het water te liggen. Na een half uurtje sprongen we er terug in. We hadden afgesproken om het eens over een andere boeg te gooien en maakten er een fashionshoot van. Geen zeemeerminnenstaart dus, maar met kleding en stoffen die ze zelf had gemaakt. De rode stoffen kwamen mooi tot zijn recht en weer poseerde ze alsof het allemaal niets was. Ondertussen werd het buiten meer en meer donker en kreeg ik nog nauwelijks licht op de achtergrond. Mijn tweede flitser deed het ook niet meer, maar ik gaf niet op en fotografeerde rustig verder. Alhoewel "rustig" eerder het verkeerde woord is, want als fotograaf moet je heel snel kunnen reageren wanner je model onderduikt. Die ziet zonder duikmasker namelijk niet zo goed en daar moest ik dan heel snel op reageren. Ook de instellingen en flitssterkte moeten voortdurend aangepast worden. Die stoffen gaven een mooi effect en hadden boven water nauwelijks gewicht, maar eens onder water voelden ze veel zwaarder aan en daar moet je wel degelijk rekening mee houden. Hoe gemakkelijk en confortabel ze zich voelde zie je hieronder. Op deze foto lijkt het er op dat ze bijna in slaap valt. De haren liggen mooi naar achteren toe, iets dat niet vanzelfsprekend is. Het vraagt timing en ervaring van het model om, net voor de foto genomen wordt, even met de hand alles naar achteren te strijken. Na meer dan 2 uren in het water hielden we het voor bekeken. Ik sloot af met een selfie van ons beiden. Iets dat ik ook zelden doe... ;-) Meer foto's die ik in TODI nam vind je hier.
Gisterenavond vond de prijsuitreiking van het Open Belgisch Kampioenschap onderwater foto- en videografie (OBK) plaats in duik- en snorkelcentrum TODI in Beringen. Het langverwachte sluitstuk van een wedstrijd die reeds in mei van dit jaar van start ging. Om de twee jaar is er een festival editie, d.w.z. dat er een shoot-out gedeelte is en een festival gedeelte. Bij het shoot-out gedeelte was er een wedstrijdweek in mei en eentje in september waarbij deelnemers twee opeenvolgende dagen konden uitkiezen om hun foto's te gaan maken. Het deel in mei speelde zich af in Zeeland en het andere deel in zoet water, nl. de put van Ekeren. Deze foto's mochten niet nabewerkt worden. Voor het festival gedeelte mochten er foto's in vijf categorieën ingestuurd worden die eender waar in de wereld genomen waren. Deze mochten wel nabewerkt worden. Bovenop de foto's kon er ook nog deelgenomen worden in de categorie digirama's (zie deze pagina voor uitleg). Om uitgestuurd te worden naar het Wereldkampioenschap in Tenerife (2019) moest je deelnemen in alle bovenstaande categorieën en na 2 jaar competitie als eerste eindigen. Dat is zowat in een notedop hoe het kampioenschap er uit ziet voor de fotografen. Hieronder staan mijn foto's van het shoot-out gedeelte. Bij het festival gedeelte koos ik voor onderstaande foto's. Tot slot wil ik nog beide onderwatermodellen die voor me poseerden bedanken, dat waren Marlène Terpstra en Mermaid Céline! Jullie hebben het geweldig gedaan! Speciale dank ook aan de sponsors, jury en alle vrijwilligers die zich weer belangeloos hebben ingezet om er een prachtige editie van te maken. Zonder deze mensen zou er geen festival geweest zijn. Hoedje af!
En nu, op naar Tenerife! Het is weeral even geleden dat ik nog een blogberichtje schreef. Dat komt omdat ik de voorbije weken druk bezig was met de wedstrijden van het Nederlands en Belgisch kampioenschap onderwaterfotografie. Die foto's mag ik volgens de reglementen niet publiceren voor de prijsuitreiking. Afgelopen maandag kon ik nog eens een fotosessie houden met Liane, mijn model waar ik op het wereldkampioenschap in Mexico succesvol mee samenwerkte. Voor de gelegenheid hadden we het prachtige decor van TODI ter beschikking. Hier was ik een tijdje geleden ook aan het werk geweest met de zeemeerminnen. ik kende de fotoinstellingen die ik toen gebruikte nog uit het hoofd, wat me van bij het begin enorm hielp. De vorige keer was een zondag en toen waren er vele andere duikers aanwezig die vaak onopzettelijk in beeld zwommen. Maar nu hadden Liane en ik de plek voor ons alleen en konden we eerst een toertje doen om te zien wat de meest fotogenieke plekken waren. Bij de tunnel waar er twee spoorlijnen doorlopen, hing er een speciale sfeer. Ik vroeg Liane om aan de uitgang langs beide kanten te poseren en onderstaande foto zette ik nadien om in zwart-wit om het geheel nog een mysterieuzere tint te geven. De tijd vloog voorbij, maar na dik twee uren moesten we toch het water verlaten. Ik had me reuze geamuseerd en was enorm blij dat ik ongestoord had kunnen fotograferen. Bedankt Liane voor het harde werk en om je beste beentje voor te zetten en ook een dikke merci aan TODI voor de ontvangst en de kans die ik gekregen heb! Meer foto's vind je hier!
|
Nieuw op de websiteCategorieën
Alles
|