Afgelopen dinsdag ben ik nog eens een kijkje gaan nemen bij de Bergse diepsluis. Daar zijn er de voorbije weken volop stokken op de bodem geplaatst die de Sepia's moeten helpen bij het afzetten van hun eieren. Er waren enkele berichten over een slechte zichtbaarheid wegens algenbloei in het water, maar ik vond de zichtbaarheid toch heel goed meevallen.

Sommige stokken die vorig jaar geplaatst waren, bleken ondertussen mooi begroeid.

Ik kon echter geen enkele Sepia spotten, dus profiteerde ik er maar van om enkele groothoekopnames te maken.

De tweede duik ging ik de andere kant uit. Daar experimenteerde ik wat met de snoot en de fish-eye lens.

Dankzij buddy Marlène vonden we nog een prachtige Snotolf. Die hadden we zo laat in het seizoen niet meer verwacht.

Het diertje liet zich goed fotograferen en omdat we beiden een fototoestel bijhadden gingen we elk om beurt aan de slag.

Als afsluiter doken we nog bij Anna Jacoba polder. Daar was de zichtbaarheid een stuk slechter. We kwamen vele Millennium naaktslakken tegen waarvan onderstaand exemplaar eitjes aan het afzetten was.

Meer foto's vind je hier.

Het was even stilletje hier op mijn blogpagina. Dat kwam omdat ik in Zuid-Afrika was.  Met de huurauto reisde ik door de West-Kaap naar Kleinbaai om er te gaan kooiduiken met de Witte haai. Daarna bezocht ik het Plettenberg  wild reservaat in het hart van de Tuinroute. Na een tussenstop in Kaapstad ging ik nog drie dagen duiken in Simonstown. Ik zwom met  zeehonden en Gevlekte zevenkieuwshaaien, een unieke ervaring!

Maar ook het kleine leven kon me enorm boeien. Ik heb slechts twee duiken met de macrolens gefotografeerd, maar vond er kleurrijke vissen en naaktslakken in overvloed. De deining moest ik er wel bijnemen. Enkele slakken herkende ik uit de Zeeuwse wateren, zoals Limacia clavigera.

Hier staan nog meer foto's!

De voorbije weken was het hier stil op mijn blogpagina, maar dat wil niet zeggen dat ik zelf stil heb gezeten.
Het seizoen van een jaarlijks weerkerende gast is aangebroken: de Snotolf. Enkele weken geleden kwam ik bij Sint-Annaland een mannetje tegen die op een vrouwtje lag te wachten.

Het leek er op dat hij zijn plekje had voorbereid op de komst van een vrouwtje, want eitjes waren er nergens te bespeuren. Daardoor was de toekomstige vader nog wat nerveus en zwom voortdurend  rondjes. Dat is erg vervelend als je een foto wil maken van deze mooi gekleurde gast.

Om het dier niet te veel te verstoren hield ik het al gauw voor gezien. Even verder vond ik nog een vlokkige naaktslak die net over de eitjes van een zeedonderpad aan het wandelen was. Ik moest me reppen, want alhoewel het diertje niet erg snel vordert, is zo'n eierklomp op enkele seconden overgestoken.

Tijdens de tweede duik van de dag bij Anna Jacoba polder kwam ik nog eens een Snotolf tegen, maar dit keer geen volwassen exemplaar.  Het juveniele diertje was niet groter dan  8 à 10 centimeter.

Normaal  gezien trekken Snotolven een tijdje na hun geboorte naar diepere wateren, maar deze vond het hier blijkbaar gezellig genoeg om te blijven. Zo'n kleine Snotolf ben ik nog nooit in de winter tegengekomen. Heeft het misschien iets te maken met de zachte winter?

Ik heb er geen flauw benul van, maar ik hoop dat het diertje zal overleven.  Het is ook al druk bezocht geweest wan ik heb al meerdere foto's van onderwaterfotografen op internet gezien. Niet moeilijk als je zo fotogeniek bent!

Vorige week waren het even geen Snotolven, maar een vervelende "snot" verkoudheid. Dan maar noodgedwongen boven de waterspiegel gebleven en eens een toertje met de wagen rond de Oosterschelde gemaakt. Ik was al bij de Zeelandbrug voor dag en dauw.

Het was een erg koude ochtend, wat duidelijk te zien is op bovenstaande foto, maar bij de eerste zonnestralen wist ik meteen dat ik de juiste dag had uitgekozen. Ik besloot om verder langs Noord Beveland te rijden, een kant waar ik de laatste jaren niet zo vaak  meer kom.

Al snel besefte ik dat ik hier vaker zou moeten langskomen, want het is toch een stukje  natuur dat bijzonder mooi is. Het vroege ochtendlicht en de bevroren  grond gaf het geheel een feeëriek sfeertje.

Ik heb nog heel wat meer foto's genomen die ik hier allemaal niet kan plaatsen. Daarom nodig ik u uit om hier  in dit album een kijkje te gaan nemen. Of nog beter: trek er zelf eens op uit, u zal het zich niet beklagen!

We mogen de afgelopen dagen niet klagen van het weer. Het gaf me het idee om nog eens met de fish-eye lens op pad te gaan. Enige tijd terug had ik bij duikplaats Den Osse aan de Nieuwe Kerkweg gezien dat de zichtbaarheid onder water redelijk goed was. Toen ik na een lange duik terugkeerde in het ondiepe water zag ik kleurrijke taferelen, maar die kon ik toen niet op de foto zetten omdat ik een macrolens had opstaan.

Meteen nadat ik kopje onder ging bij de steiger zag ik dat ik de juiste keuze gemaakt had: het zicht was uitstekend! Ik maakte een toertje rondom de palen en fotografeerde de onderkant van de trap aan het einde van de steiger. Die was mooi begroeid met mosselen.

Een krab poseerde op één van de pijlers.

Ik vervolgde mijn weg naar het westen en bleef op geringe diepte de kant volgen.

Het leek wel of ik op één of ander tropisch rif aan het duiken was.

Net als vorig jaar  zaten er overal Groene wierslakken.

Spookkreeftjes waren er ook massaal te zien. Daarom keerde ik nog eens terug met de macrolens.

Meer foto's vind je hier.

Onlangs ben ik nog eens gaan duiken bij Sint-Annaland. Dat was eventjes geleden. De  dijkwerken in de haven en ter hoogte van het strandje zijn nu voltooid en er mag terug gedoken worden. In de haven, langs de kant van het strand, zijn er wat minder parkeerplaatsen dan voorheen. Dat wordt dus drummen  in het weekend. Ik heb echter vernomen dat er een tweede "duikers" parking gaat komen, die iets verderop zal liggen, ter hoogte van de nieuwe trap.

Het strandje lijkt ook wat kleiner dan voorheen te zijn, maar het ziet er wel mooi uit.

Onder de waterspiegel leek alles zoals voorheen. Sint-Annaland is nog steeds één van de mooiste duikplekken die ik ken in de Oosterschelde.  Al gauw kwam ik heel wat eitjes tegen van de Bruine plooislakken. Het was wat zoeken, maar eventjes later zag ik ook de slakken zelf die nog volop bezig waren om hun eitjes af te zetten.

Het tweede dat me opviel was het aantal zeenaalden. Die waren alom tegenwoordig. Het gebeurt niet vaak dat ik op één duik zoveel familieleden van het zeepaardje zie. Dit exemplaar trachtte zich te verstoppen tussen Geweisponzen.

Meestal zwemmen ze tegen de bodem op zoek naar voedsel. Op onderstaande foto zie je een zeenaald die een lifter op de rug meeheeft. Eén of ander vlokreeftje?

Hooiwagenkrabben en Heremietkreeftjes heb ik al heel veel gefotografeerd en ze blijven me nog steeds boeien. Ieder exemplaar ziet er anders uit, of heeft zich een andere vorm van camouflage aangemeten. Wanneer je ze behoedzaam benadert laten ze zich ook makkelijk fotograferen.

Bij vissen is dat wat anders. Grondels hebben zo de eigenschap om net als je de sluiterknop wil indrukken, weg te vluchten. Een vervelende gewoonte! Deze bleef toch eventjes zitten.

Sint-Annaland is dus nog steeds een fijne duikstek waar het goed vertoeven is. Vooral de stroming die met laag water meestal mild is en het uitbundige onderwaterleven,  maakt het voor onderwaterfotografen een waar paradijs.

Meer foto's vind je hier.

Het was lang geleden voor mij dat de zichtbaarheid onder de Zeelandbrug nog zo goed geweest was. Een rustige Oosterschelde en het laagwatergetij waren hier mee de oorzaak van. Mijn besluit om tot aan de tweede pijler te duiken stond vast. Doordat ik iets te vroeg te water gegaan was, bracht de stroming me echter iets ten oosten van de pijler. Ik kwam er terecht in een landschap dat bezaaid was met kokerwormen.

Deze sierlijke diertjes zijn echter zeer schuw. Bij de minste  beweging trekken ze zich bliksemsnel terug in hun koker. Het is dus kwestie om ze zo stil mogelijk te benaderen en zo bewegingsloos mogelijk te fotograferen. Soms heb je geluk en kan je meerdere foto's maken, maar het kan evengoed al na één foto afgelopen zijn. Met wat geduld komen ze wel weer tevoorschijn, echter veel tijd heb je op die dieptes niet.

Met wat geluk botste ik uiteindelijk tegen de tweede pijler aan, maar lang bleef ik er niet rondhangen.  Enkel een Fluwelen zwemkrab trok mijn aandacht..Vroeger kwam ik ze wel vaker tegen, maar de laatste jaren is dat eerder uitzondering geworden. Dit exemplaar zat net een Hooiwagenkrab op te peuzelen.

Op de terugweg naar de kant zocht ik nog tevergeefs op de zanderige vlaktes naar jonge slakdolfjes. Afgelopen winter had ik  namelijk vele eitjes in de Geweisponzen aangetroffen. Al vlug kwam ik de eerste Pitvis tegen die na een paar flitsen het hazenpad koos. toch kwam ik in de volgende minuten nog verscheidene exemplaren tegen.

Ik nam ook nog uitvoerig de tijd om enkele prachtige Bloemdieren met de snoot te fotograferen. Alhoewel ik er al vele foto's van heb blijven deze prachtig gekleurde dieren me boeien.

Na een dik uur keerde ik terug naar de ondiepe gedeeltes van de Oosterschelde om er te desatureren. Veel naaktslakken was ik tot op dat moment niet tegengekomen, maar daar kwam al gauw verandering in. Enkele Blauwtipjes , Harlekijnslakken en Bruine plooislakken maakten de duik meteen tot eentje om in te kaderen.

Gisteren ben ik gaan duiken bij de Zeelandbrug. Bij aankomst bleek dat er al was ingebroken in de auto van één van mijn duikvrienden. Dat was rond zes uur 's ochtends gebeurd. Akkoord, onmenselijk vroeg, maar weeral erg dat het gebeurd is. Later op de dag passeerde er nog een rare kerel die zijn gezicht volledig onherkenbaar had gemaakt met kap en sjaal.  Blijkt achteraf dat ze nog bij een andere wagen hebben proberen inbreken (van een niet-duiker). Midden op de dag dus. Alles is doorgeseind bij de politie, maar men weze hierbij toch gewaarschuwd. We zijn als duiker een te gemakkelijke prooi, als je iets of iemand verdacht ziet, bel dan onmiddellijk de politie!

De duik zelf dan: veel leven, en heel veel eieren! Vooral de Wulken hebben hun best gedaan.  En ze zijn nog niet gestopt. Op één plek vond ik  misschien wel meer dan vijftig(!) eikapsels bij mekaar. Ook de Boompjesslakken laten zich niet schuren. Bij de tweede pijler vind je overal eiersnoeren tussen de Tubularia. 

 Tussen de Geweisponzen zit het dan weer vol van de eieren van de Slakdolven. De zeedonderpadden hebben ook al nesten en de Snotolven gaan er binnenkort aan beginnen. Al bij al dus meer eieren in de winter dan met Pasen...

Verder zag ik nog kleine Luciferslakjes,  Heremietkreeften, en een eenzaam Slakdolfje. Die zien er altijd zo triestig uit met hun opgeklapte staart. Misschien heb ik er vroeger niet zo extreem naar gezocht, maar ik heb toch de indruk dat er deze winter bijzonder veel Slakdolven zijn.

Met een mooi zonnetje vertrokken aan de Zeelandbrug en in de  bewolking en mist toegekomen bij Dreischor. Het gebeurt niet vaak, maar gisteren was dit  zo. Toch maar eens gaan kijken of er al zeedonderpadden met nesten waren bijgekomen. Dat was echter niet het geval. Ik moest mijn beurt afwachten omdat er een andere fotograaf die ene prachtig gekleurde zeedonderpad  met eitjes aan het fotograferen was. Dan maar even wat anders gaan fotograferen. Na een half uurtje was het dan toch mijn beurt.  Mijn vreugde was echter van korte duur. Na de derde foto zag ik door de zoeker een bekend lichtje knipperen: lege batterij...

Er zijn berichten dat het leven aan de zuidwestelijke kant van het Grevelingenmeer onder de 16 meter zo goed als verdwenen is. Doordat het meer zo goed als afgesloten is van de Noordzee staat er te weinig getijdenstroming waardoor er op de diepere lagen te weinig zuurstof komt. Bij Den Osse kan je dat goed waarnemen. Daar lijkt de bodem net een maanlandschap. Ook de zichtbaarheid onder de 8 meter is de laatste tijd slecht. Daarom bleef ik in de zone tussen de kant en de eerste stortblokken hangen. Dat is een ondiepe zanderige strook van zo'n 25 à 30 meter breed waar duikers meestal achteloos overheen zwemmen op weg naar de diepere gedeeltes van het Grevelingenmeer. Maar net zoals bij Dreischor (zie vorig blogbericht) zijn er vele lege oesters ingenomen door Zwarte grondels die er hun eitjes hebben afgezet.

De Groene wierslakken zijn zich ook nog steeds aan het voortplanten. Bij Den Osse zijn ze massaal te vinden in de ondiepe zone. Dat ze niet altijd groen zijn kan je hieronder op één van de de foto's zien. De lichaamskleur wordt bepaald door de bladgroenkorrels (chloroplasten) die ze opnemen uit het voedsel.

Ruthensparrs grondels zie je wel vaker rondzwemmen. Ze deftig op de foto krijgen is een andere zaak.  Vaak beginnen ze nerveus rond te zwemmen als je ze wat dichter nadert en net als je wil afdrukken, zwemmen ze even uit beeld. Dit exemplaartje leek gehypnotiseerd en bleef toch even hangen.

Bij Den Osse  is het momenteel een ware invasie van Groene wierslakken. Ze zijn zich massaal aan het voortplanten. Je hoeft er niet eens diep voor te gaan want je kan ze terugvinden in de zone tussen 0 en 3 meter. Daar is de zichtbaarheid ook het beste. Soms lagen ze zo dicht tegen mekaar dat er op één foto wel 5  te tellen zijn. Het mooiste moment was toen 2 kleinere Groene wierslakken op de rug van een groter exemplaar poseerden voor de lens .

Gisteren zijn we naar de Kempervennen geweest om Meervallen te gaan fotograferen. Tekst en foto's hierover vind je hier.

Daarna zijn we nog doorgereden naar Sint-Annaland om er een nachtduik te gaan maken. Het weer was er prima voor. Bijna geen wind en 's avonds nog aangenaam warm. Momenteel is de duikstek nog steeds het terrein van de Millennium-wratslakken die nog steeds volop eitjes aan het afzetten zijn. Verder heb ik geen andere naaktslakken gezien. Tussen al de kreeften en hooiwagenkrabben die 'op stap' waren vond ik deze kleine fotogenieke Dwerginktvis.

De afgelopen dagen dook ik bij Burghsluis, de Bergse diepsluis en Putti's place bij Goes. Bij Burghsluis zijn er momenteel verschillende exemplaren te zien van het Wrattige mosdierslakje. Je kan ze vrij ondiep spotten op een diepte tussen 2 en 4 meter bij laag water. Hieronder staan nog enkele foto's van andere slakjes die er te vinden zijn zoals de Harlekijnslakken en de Boompjesslakken

Bij de Bergse diepsluis vond ik 2 jonge Snotolfjes op de eieren die enkele weken geleden door de Sepia's afgezet zijn. Sommige van die eitjes zijn transparant waardoor je de ongeboren diertjes goed kan waarnemen. Tijdens deze duik vond ik  nog een mooie gele Veranderlijke steurgarnaal die zwanger was en een Groene wierslak.

Het was lang geleden dat ik nog bij Putti's place  gaan duiken was. Het strand en de dijk zijn er helemaal heraangelegd. Ik dook er in "de kom" die tot 30 meter loopt, maar in plaats van de diepte in te gaan bleef ik de helling volgen die de kom omzoomt. Binnen de minuut kwam ik al een juveniel donderpadje tegen van nog geen 2 cm. groot. Amper 10 meter verder, nog steeds in het ondiepe gedeelte, zag ik tientallen prachtig gekleurde anemonen. Dieper zag ik een Harlekijnslakje, het enige naaktslakje dat ik tegenkwam. Galathea kreeftjes waren er echter in overvloed te vinden.

Dat was gisteren de totale tijd die ik aan de Zeelandbrug in het water lag.  Gedurende twee duiken wel te verstaan.  Bij laag water viel de zichtbaarheid, zoals gewoonlijk, beter mee dan bij hoog water. Er zijn nog steeds heel wat naaktslakken te vinden, maar minder dan vorig jaar, heb ik de indruk. De Satijnslak  is daar een uitzondering op. Die zijn onder de brug vooral te vinden op de Geweisponzen. Gisteren was ik vooral op zoek naar juveniele Slakdolfjes. Die kon ik echter niet vinden. Als tegenprestatie kreeg ik een Pitvis voor de lens.

Duiken bij de Zeelandbrug blijft toch nog altijd een aparte ervaring. Op geen enkele andere plek in de Oosterschelde is er zoveel diversiteit te vinden.  Hieronder zie je een Breedkop-harlekijnslak.  Deze exemplaren lijken op de (gewone) Harlekijnslakken, maar hebben 8 of meer kopuitsteeksels. De uitsteeksels naast de kieuwkrans zijn geen slanke papillen maar vormen bij dit slakje min of meer driehoekige wandjes. Bij grotere exemplaren  worden die twee papillen aan weerszijden van de kieuwkrans afgeplat en ontwikkelen ze meerdere toppen waardoor er van een driehoek niet veel meer te zien is.. Ze zouden ook nauwelijks geel lichaamspigment hebben, maar dat is bij onderstaand diertje toch niet echt het geval.

Het was alweer heel wat jaartjes geleden dat ik bij Wemeldinge aan het 'Galjoen zonder Poen' ben gaan duiken . Het weer was er prima voor en de zachte bries die uit het zuiden kwam zou de zichtbaarheid onder water ten goede komen. Het was dan ook nog eens doodtij dus alle omstandigheden zaten goed. Ondanks alle goede elementen stond er toch nog een flinke stroming en bleef de zichbaarheid beperkt tot een magere  1,5 meter. Het wrak zelf heb ik gemist, maar ik heb nog nooit zoveel  Galathea kreeftjes op één duik gezien. Van hele schuwe kleine exemplaren tot  grote diertjes van meer dan 10cm. die gewillig voor mijn lens poseerden. Verder zag ik nog een Grote vlokslak, een hele mooie Viltkokeranemoon, heel wat Wulken, Heremietkreeftjes en enkele kleine Scholletjes.

Na de duik bij Wemeldinge ging ik nog te water bij de Zeelandbrug, op zoek naar de Slanke ringsprietslakslak die ik er vorige week zag. De zichtbaarheid was hier beter dan in Wemeldinge en al snel vond ik de eerste naaktslak. Geen slanke, maar een Brede ringsprietslak deze keer. De Boompjesslakken en Harlekijnslakken waren ook van de partij.

Gisteren was het een zonnige dag in Zeeland. Bij Sint-Annaland zitten er nog steeds veel Millennium-wratslakken en vlokslakken. Maar ik had speciaal mijn 105mm. macro lens opgeschroefd om  baby Snotolfjes te gaan fotograferen. Die vond ik  tussen de Wakamé bladeren tesamen met nog enkele zwangere Veranderlijke steurgarnaaltjes.

Na de middag  werd er aan de Zeelandbrug gedoken. De zichtbaarheid was hier heel wat minder goed. Toch kon ik de Slanke ringsprietslak (Facelina auriculata) fotograferen die ik voor het eerst  dit jaar zag.  Een prachtig diertje met roze tot blauw iriserende gekleurde cerata. De punten van de cerata  zijn transparant met daaronder een witte pigmentring. De Vlokreeftjes die  op de naaktslak zaten en die je op enkele foto's kan zien heb ik zelf pas achteraf opgemerkt op mijn PC scherm.