Dat was gisteren de totale tijd die ik aan de Zeelandbrug in het water lag. Gedurende twee duiken wel te verstaan. Bij laag water viel de zichtbaarheid, zoals gewoonlijk, beter mee dan bij hoog water. Er zijn nog steeds heel wat naaktslakken te vinden, maar minder dan vorig jaar, heb ik de indruk. De Satijnslak is daar een uitzondering op. Die zijn onder de brug vooral te vinden op de Geweisponzen. Gisteren was ik vooral op zoek naar juveniele Slakdolfjes. Die kon ik echter niet vinden. Als tegenprestatie kreeg ik een Pitvis voor de lens.
Pitvis (Callionymus lyra)
Duiken bij de Zeelandbrug blijft toch nog altijd een aparte ervaring. Op geen enkele andere plek in de Oosterschelde is er zoveel diversiteit te vinden. Hieronder zie je een Breedkop-harlekijnslak. Deze exemplaren lijken op de (gewone) Harlekijnslakken, maar hebben 8 of meer kopuitsteeksels. De uitsteeksels naast de kieuwkrans zijn geen slanke papillen maar vormen bij dit slakje min of meer driehoekige wandjes. Bij grotere exemplaren worden die twee papillen aan weerszijden van de kieuwkrans afgeplat en ontwikkelen ze meerdere toppen waardoor er van een driehoek niet veel meer te zien is.. Ze zouden ook nauwelijks geel lichaamspigment hebben, maar dat is bij onderstaand diertje toch niet echt het geval.
Breedkop-harlekijnslak (Polycera faeroensis)
RSS-feed
